Alle inzendingen over ongebondenheid

Zal ik jouw haren vlechten klinkt het vragend terwijl schijn bewegingen borsteloos langs rood en weelderig gaan glimlachend kijk ik haar aan en vraag om een spiegel zodat wij samen een buste vormen vervlochten met eerder gedachten gaan terug naar de vorige eeuw waarin het elke dag vlechten een dagelijkse strijd was en wapperende…

Schouder aan schouder Staan boeken in de rij Om stof te verzamelen In los verband Om zich te bedekken Met oogluikend grauw Dat neerdaalt Uit aangeroerde ruimte Hand in hand Gaan titels aan de haal Met evenwicht En geduld Om zich te verzetten Tegen de tijd En vergetelheid Die nemen het nogal nauw…

ik buig voor je grillige grootsheid je waait, zoals jij wilt uit alle windrichtingen je verkoelend briesje laat mensen glimlachen in de zomer géen wolkje aan de lucht je verwoestende kracht jaagt een tsunami over het land laaiende vlammen wakker jij aan wat rest, is as ongebonden ga jij rond de aarde jouw adem…

kijken naar de lucht in stilte ongebonden vrij wit en grijsblauw…

ze hebben hem verdeeld zij de boterbrief en zij gelukkig en hij blijft buitenspel hij kan het aan en zij ook gelukkig ongebonden zij aan zij en hij het middelpunt…

In benauwdheid van ziekte zijn mijn gedachten ongebonden. Mijn schepsel dat bestaat, is vrij en ongebonden. Gedachten!…

Introvert staren naar een onbeschut weiland dierbaar met hartstocht door gevoelens van voorspoed op een ongebonden dag.…

toon mij jouw dromen frank en vrij zodat ik jou geluk kan schenken ongebonden liefde geven want jij was er toch ook voor mij…

Haar hakken klinken heldere sterren op de vloer van ongebondenheid. Daar voorbij die mensen grenzen is enkel het grote niets. Onbestemd is zij met mij. We zijn er altijd al.…

bespeel met mij de solo, een gewichtig zielepartij in een menselijk partituur een quatre mains voor een ongebonden paar die toetsen bespelen naast en met elkaar zich voegend in het andante maar zichzelf weer vinden in een jagend presto, hun vrijheid niet laten bestelen vanwege hun solo constante…

O zonderling het zoet genot der zonden Het liefst de liefde, in het samenzijn O nectar, godenspijs, o ambrozijn Als amoureus elixer...ongebonden…

het zijn kwadraten uit egard onderwees je, je leeft mij uit in voorbijstreven zo voeren enkele kunstenaars over eindeloze golven ongebonden aan tijd voorste steven je telt landelijk zicht uit…

Wij zitten gevangen Gedoemd om beperkt te zijn Geesten in een stoffelijk lijf Vrij zijn is slechts schone schijn Oneindige fantasie Maar vast in de realiteit Onze gedachten grenzeloos Maar gebonden aan stoffelijke tijd Voordat het lijf verjaart En ons verjaagt naar het onbekende Waarover verhalen zijn maar geen bewijzen De enige uitweg…

Hij hield veel van het leven, vaak te lang in de kroeg gebleven, zo pratend met zijn vrienden daar, dacht hij te weinig aan haar. Zijn dorst werd al te radicaal gelest, ‘t verstand werd keer op keer geflest, zo heeft hij al zijn geld verzopen, te vaak is hij naar huis gekropen. Zij is niet langer blijven hopen, die avond telde ze haar knopen…

Nog zijn het schimmen en nevelslierten dunne draden die horizonten spinnen naar onbekende verten in een tijd nog sluimerend in cocon hier is nu, daar is later stemmen die zullen klinken leven dat zich een weg zal zoeken ongebonden en beweeglijk als water.…

in een ongebonden vlucht en de loop van verre sterren het eeuwig verlangen naar verleden.…

Wij dalen zwijgend af naar de duistere grond die onze levens splijt wij zijn elkanders straf en staan ongebonden voor eeuwig in het krijt als zerken op een graf blijven wij geschonden tot ver na onze tijd.…

Vanavond ga ik weer een uurtje matten Een opgefokte juut is snel gevonden Ik voel me dan zo vrij en ongebonden Vanzelf verschijnt een knuppel in m’n jatten Dat ding wordt automatisch steeds gemener: Het liefste knuppelt hij een hulpverlener…

Hier, vrank en ongebonden, ontvang ik met die handen wat er is en wat zich nu aan mij vertelt. Een beeld van vroeger dat is opgeweld, vervliegt, niet langer meer een kommernis. Het lichaam sterft en ik ben ongeschonden.…

Heel even was de hemel daar woordloos sprak liefde de taal van morgen ongebonden vrij kun je niet bezitten nooit bezitten mag liefde vrij zijn of is verbondenheid zonder ziel eenzaamheid kan houden van de schreeuw verstommen van verlangen naar jou koud, zo koud ...…

=================== camper op weg de horizon tegemoet kwestie van gas geven vrijheid! =====================…

Geef mij de sfeer van havens de zoute lucht van zee witgekleden matrozen van wie ik verder niets weet draaiing van geslagen touwen gummi piepend tussen wal en schip opgedroogde wieren op de kade wespen langs een lijn vol vis Ik leng anijsdrank aan met water spuw de deksels van een pit mompel in de zon iets Grieks Geeft niet waar ik…

Water ben ik, ik stroom vaak opwaarts, ondoorwaadbaar, in een droom, in wind bewogen, word ik naar een draaikolk toegezogen, als arend wil ik geruisloos zweven, kort heel vrij, al is het maar voor even, in zwaartekracht zal je roep weerklinken,om dan in gewichtsloosheid samen te verdrinken.…

en regen kalm over gemaaide akkers, in verlangen naar een verborgen dorst, verloren tranen drijven op de vijver, wolken jagen op elkaar in zachte onuitgesproken woorden en zullen gezamenlijk de kim bereiken, geschoren aren los verspreid, gouden graan in meel vermorst en tot nieuwe dromen vermalen in oud zeer, de dag verwerkt z’n ongebonden…

Sla vrij als een arend je vleugels uit en zweef in vrije vlucht je gedachten tussen wolken in blauwe zwerk onder je de aarde wees vrij. Over bergen en obstakels geen zee of meer die je vrijheid beperken kan vlieg over oceanen grote vlakten en woestijn naar waar je liefst wil zijn.…

- zeker nog een twee vrouwen heb ik liefgehad die mijn gemoed zo hebben weten te graveren dat ik opgeruimd terug kan blikken zonder spijt - maar dat ik jou verliet bleek verkeerd ingeschat Tijd was niet bij machte hier te triomferen: jij won het van de drang naar ongebondenheid -…

willekeurig dier De druif proeft me al haar wijnen van mensen leren kennen ken ik mensen het leven is een feest en ik vier het hier Heel simpel wat er te zeggen valt over mij ik ben misschien vandaag gewoon blij Wat kan het mij uiteindelijk verdommen Ook al valt dit onder simpele rijmelarij ik voel me door geen regel gedwongen zo ongebonden…

Als al mijn dromen gelijkwaardig waren aan de realiteit zoals die gisteren was Als alle verleden jaren nog beter waren ongebonden van tijd gedragen door Atlas Als alle verloren uren verzameld waren in zeeën van spijt en tijdloosheid er was Als het eeuwig zou duren en meer is te verklaren dan is voorbereid Dan weet…

In vrijheid ongebonden leg ik mijn harnas neer verzorg mijn diepe wonden verzacht mijn harten zeer emoties laaien op gestreden in de tijd gedreven tot de top van een geleden strijd warmte wordt gegeven nieuwe tijden breken aan laat ons weer gaan leven met de zon in ons bestaan…

ongebonden slenteren ze door dit beregende dorp soms stoppen ze even, zoals nu. dan gaan ze weer verder en praten wat met elkaar ze zeggen niet veel of eentje vertelt een verhaal en de anderen luisteren, lachen licht of wenen een beetje achter de hand. --------------------------------- uit: 'Hoeveel is zo weinig', 1987.…