Alle inzendingen over onherstelbaar bescha

De wereld valt op me En dan word ik door Onmetelijke zwaarte verpletterd En ' t vreemde is Dat het lijf nog min Of meer intact lijkt Waar de geest in Miljoenen snippers uiteenwaait En het Ik onherstelbaar Beschadigd is…

Moeilijke woorden verspraken in het duister onverstaanbaar zacht.…

Ik ben door kringen rond het kabinet Benaderd om géén snelsonnet te maken, En om tot na de stembusgang te staken, Mijn dichterij heb ik tóch voortgezet. Zo komt er wéér iets ernstigs naar ons land: Een uiterst enge Haagse variant.…

Onherstelbaar leed Een klap te veel uitgedeeld Weer een dorp in rouw.…

In mijn onwankelbare vertrouwen kwam een onherstelbare deuk, nu is mijn beschadigde ego omvergeblazen.…

mevrouw en eveneens meneer ik moet u melden niet in te kunnen gaan op uw vererende avances als zijnde onherstelbaar egofiel…

Onherstelbaar! Toch wordt het gelijmd en gereboot. Maar, zoals bij een vaas die opnieuw in elkaar is gepuzzeld, zie je krassen en littekens nog, voor altijd.…

ik ben de pelgrim der voorlaatste dagen nog even dan is het gebeurd is alles onherstelbaar gedeponeerd alleen de laatste dag is wat ons rest die draag ik over aan wie maar wil want ik heb het gehad ik heb het wel gezien h.…

Door onwetendheid onherstelbaar gekrenkt Na verlangen tot in schaduw aangetast In een poel van afschuw diep gedrenkt Heeft het hart de liefde afgelast…

De situatie is niet meer voorspelbaar, de schade is wellicht al onherstelbaar, de vraag is of het nog omkeerbaar is.' Twee doemscenario's in één citaat: het PVV-beleid en het klimaat.…

Een goed verhaal kerft en krast en doorboort zoals koffie onherstelbaar kringen brandt in een tafel van een zeldzame houtsoort.…

verloren lijkt te gaan zoals de natuur met zijn raderen en niveaus van duurzaamheid op onze aarde we hebben gezocht in tijd en geschiedschrijving opgravingen maar zijn vergeten de oorzaak te zoeken we komen uit bij de mens zelf als wij die kunnen veranderen met respect voor alles wat leeft en bezield is dan kunnen wij het onherstelbaar…

de spoorlijn loopt dwars door het dal we reizen twee kanten op onherstelbare stappen in het landschap onderstrepen de stilte we vergaten hoe onze ledematen zich naar elkaar konden bewegen…

Geraakte ziel diep van binnen scherpe pijn immens verdriet Beschadigde ziel kapot gerukt een gat geslagen onherstelbaar? Groeiende ziel ruimte vullen met 'zijn' hier en daar Ziel ik ben liefde... ...al dat is…

De wereldbol is lek, net als de bal Die door mijn buurman ooit is ingepikt En daarna onherstelbaar lek geprikt, Maar toch is het geen identiek geval: Want als de wereld straks is leeggelopen Kun je niet bij Bart Smit een nieuwe kopen.…

In hun ogen Werd er slechts Met hem gedold, In werkelijkheid Werd er met hem Onnatuurlijk hard gesold En werd hij voor 't Leven gemold En ging gebukt Onder 't juk Dat onherstelbaar Weerloos maakt Onschuldig leven Voorgoed kapot gemaakt…

Benoem mij niet tot een schaduw van verleden tijd zo genadeloos een droom is niet alleen dat gebleven nee, een vertelling van wat was, van wat is van wat kan zijn want verlaten in herinnering is grauw, rauw en onherstelbaar koud morgen, of nooit dat telt niet maar benoem mij niet tot een schaduw van verleden…

Ontdaan van overbodig leven Kaal zo op het eerste oog Minder dan de helft Van wat je was Leven doorbloedt jouw Ledematen en je mist Het weggehaalde niet Pijn die voor nu Onherstelbaar lijkt Verwelkomt latere Schoonheid toegelachen Door de tijd…

meneer als mijn ogen en zinnen mij niet bedriegen bent u van zins mij onherstelbaar te beschadigen onder het mom van belofte tot eeuwige liefde maar u denkt toch niet dat ik helemaal gek ben daar moet iets tegenover staan op schrift notarieel bevestigd ik wens u een goedendag meneer…

. -------------- Tranen van verdriet om onherstelbaar verlies. Miljoenen treuren.…

De kogel trekt een heet kielzog door de voorkant van het brein waar de bron had zullen zijn van latere verantwoordelijkheid. Elders beleeft haar weefsel nog de tegenwoordige tijd. ---------------------------------- uit: 'het liegend konijn', 2003.…

tussen jou en mij hoe verschrikkelijk hoe wanhopig hoe vernietigend breekt het tussen jou en mij zoveel verwonding in ruil voor waarheid zoveel verwoesting zo weinig is overgebleven om voor te overleven waar gaan we heen van hier? je stem slingert woedend langs de kil snerpende zweep van mijn verleden hoe lang duurt het? hoe lang…

in de veelheid van leven en bewegen ben jij bewogen met eigen ogen door de natuur het schitterend passend systeem kapot zien gaan omdat de synchronie door mensenhanden is gaan stokken de natuur en wij zitten met onherstelbare brokken nu ook de schepper is vertrokken…

Het is een onherstelbare psychisch en medische ramp als ouders vrienden en familieleden systematisch langzaam moorden met die vrome godvrezende emotieloze starheid op het gezicht omdat ze je dwingen de persoon die je werkelijk bent en wil worden kapot te maken in een voor het oog lijkend huiselijk vernietigingskamp mijn God wat hebben…

Hoe kun je doorleven, na de hand geslagen te hebben aan een ander, hoe kun je nog aan slapen toekomen, als je iemand iets onherstelbaars aandoet, hoe kun je in vredesnaam nog eten naar binnen krijgen, als je een moord op je geweten hebt, hoe kun je dan nog slapen, eten en leven, ademen of anderszins.…

zag twijfels groeien in je ogen hoorde haperingen in je stem je handen die me altijd zochten vielen stil alsof zij niet meer mochten je stond nog naast me maar je neeg niet meer naar meegaan met samen voelden we de afstand groeien wisten dat het breken onherstelbaar was toch heb ik je hand gepakt een laatste kus maar zonder…

in het berglandschap uitgestrekt en kaal brengt een onderaardse stenen trap een graf aan het licht onder de geschilderde sterrenhemel twee lichamen bedekt met een gaas van ragfijne zilverdraden majestueuze maskers van goud rusten op de plaats waar ooit hun gezicht was uit het zand van vergetelheid gegraven onherstelbaar…

het lijkt nog nacht en het kind weet: ze gaan weer komen de woorden en de schaduwwachters die door de deur naar binnen sluipen een onherstelbare droom vullen met vermommingen en beeld na beeld leugen na eeuwigheid na leugen luid eeuwig in een te klein kasteel van witte lakens, wollen beesten en onderaardse, dichtgestopte…

ooit heb ik jou verworven toegevoegd aan mijn bezit je lijst was vaal gebutst en schraal maar het linnen had een ziel ik heb je schoongemaakt het craquelé was onherstelbaar langzaam kwam de lente terug zag je groeien na het stof van jaren uit de rook van veronachtzaamheid je bloeit als nooit tevoren in het nieuwe licht op je…

onverbrekelijk verbonden door draden geweven door tijd heen verzonden al ons halve leven gebeurtenissen gebeurd onherstelbaar geraakt onze liefde verkleurd de code gekraakt het onverbrekelijke verbroken de draden versleten anderen die opdoken nooit geweten voorbij, over en uit toch onverbrekelijk gebleken de tijd in z'n achteruit…