Alle inzendingen over ontken

Mijn handen die langs de waarheid glijden. Alsof het een vrouwenlichaam is, dat ik nog ontdekken moet. Ik neem haar bij de haren. Dan mijn handen, trillend van de spanning, vochtig van het zweet. Mijn palmen samengevouwen, als ik psalmen reciteer. Ik wil haar nu niet kennen. Zij is niet mijn lief.…

ontken het maar niet tegen beter weten in bedrieg je jezelf…

Ontken het nu eens niet. Beperk je woordenpracht.…

soms doet iets pijn bijvoorbeeld wat een dochter over je zegt en dat wil je niet weten maar het doet wel pijn oke, ontken het maar het is waar…

'Ontken het maar niet.' 'Ontken jij het maar niet.' --------------------------- uit: 'Wie A zegt', 2002.…

Ik ontken het niet - de nevel - probeer er langs er doorheen te kijken - naar de zon - op haar geheime plaats achter de schaduwen want als ik haar droom blijft er een stukje achter in de werkelijkheid…

Geef wat van je verdriet aan mij ik zal het voor je dragen Neem wat last van je schouders en leg het op de mijne Ontken niet datgene wat pijn doet en laat het er zijn Ik wil het voor je dragen Geef wat van je pijn aan mij…

Het is niet dat ik ontken dat jij mijn metgezel bent het is alleen dat ik soms zo moe ben van je snerpende stem, dat ik wou dat je soms even zwijgen zou dat als ik zou lopen ik kon wandelen zonder jou hierop wil ik hopen…

O nacht, bevestig dat ik leef, ontken dat ik gelukkig ben, sta toe, dat de liefde mij bijstaat, dat ik wakend het slapen herken. Als ik van wolken en nevels niet weet, als ik neig naar wat niet is te vangen, is, wat mijn lichaam is, dood. Nacht, ik kom om van verlangen.…

's nachts in mijn dromen smeken ze om aandacht strekken hongerhanden met lege bedelnappen zonder een kruimel brood zie mij, hoor mij ontken mijn menszijn niet hun ogen kijken mij aan getekend door wreed lot geschokt schrik ik wakker…

‘Alles wat die vrouw beweert ontken ik!’ Ron zit nogal met zoonlief in z’n maag Want die is dol op spellen en de vraag Die hij het meeste stelt is toch ‘Wie ben ik?’ De DNA-finale komt straks binnen En Ron maakt kans om dan een ton te winnen!…

Kies maar, en ik ontken het.…

Ontken het niet, je kan't gelijk weer merken Vette kop van een schoolsteekpartijtje En hup, weer een messentrekkerijtje Drama-nieuws kan heel aanstekelijk werken! In Oss lag het anders volgens leerlingen: Afrekening binnen ROC kringen.…

beweeg ik bewogen wiegend en zingend op het ritme van roering en pijn gevoeld de ontspanning van een berustend refrein gaat het dansend over kindertijd in niets gekleed dan naakte huid mag ik er zijn nog onverbruid ontken toch weer geen verdriet vergeet de eerste noten niet…

de voor-laatste bladzij, papier met gebruinde vlekken, kleeft ook nu aan mijn hand ik las het duizendmaal op een rij mijn gemoed noch mijn vinger willen verder trekken ik bezweer het einde, ontken een mogelijk afscheid berust liever in de romantiek van het onvolledig zijnde…

Verliefd was je molen ontken het maar niet verliefd op de wind... je liet met je sollen kreunen deed je, tollen reikhalzend naar nieuwe vlagen waai dronken, pronken met je volle wieken maar,...jonge wind wichten worden ook oud, alleen de wind heeft het eeuwige leven.…

je hart stelt geen vragen ze fluistert je de weg het is aan jou of haar advies je mag behagen of je wel of niet luistert naar wat wordt gezegd een keuze die jij maakt voor je verdere leven maar ontken nooit dat ze het je heeft voorgelegd het diepste weten van je wezen in gevoelens uitgelegd ach ze heeft het je immers heel zachtjes…

zielsbekwaam, in velden en toch wegen ontegenzeggelijk, ontboom ik wouden kleur ik mijn grisaille met getemperd licht op zoek naar landen om van te houden gesloten stiltegebieden klinken asynchroon, in weke lagen, in twee maten monotoon ik zoet mijn parallelle avonden met aspartaam ontken aanwezigheid aldus, concentrisch van…

ik schrap de verveling uit mijn verbeelding als dagen zich zonder ver zicht vullen ontken dan de leegte van mijn bestaan gedachten willen slechts dromen omhullen mijn handen aaien bloemen van nabij zal ze raken noch storen in hun pracht ze bloeien hun onbesproken gedrag zij aan zij vertellen van schoonheid in stilte van…

Donder nu maar op ik voel teveel pijn Hoe lief ik ook ben jouw hart is te klein Wees maar heel stil je woorden stinken Slim en doordacht kwetsen verminken Voel wat ik nu voel of lieg je hart vrij Ontken je hardheid je speelde met mij Laat me nu met rust ver van mij vandaan Liefde eens zo mooi voorgoed vergaan....…

Wij kennen geen conflictloos leven Noch het eigen gelijk Tien wijzende vingers zijn vals Maar niet waardeloos Niet beter af zonder jou Eén vinger kan kloppen Soms met pijn Ontken geen behoeften En Als angst je overvalt Tien vingers wijzen Toon ze De bijzondere zal herkennen Eén vinger kan kloppen…

Ontken het maar, geen zee gaat ons te hoog Wie kent hem niet, de topklimaatontkenner in peiling stijgt de forumsocioloog de eloquente valse pianostemmer thierry twitter windbuilfilosoof Ontkent de spiegelstijging van de zee in alle toonaarden van n.a.p....…

Fouten maken geeft je kracht en energie om te veranderen in liefhebben en vertrouwen blijf dus dingen doen die je nooit eerder hebt gedaan dat is mijn wens voor u en mezelf maak vergissingen verbazingwekkende blunders verstop ontken of bevries ze niet wees niet bezorgd dat iets niet goed genoeg is hetzij niet perfect wat het…

Al horen we geen teken, al kijkt Hij niemand aan, als 'k ooit als Petrus Hem ontken kraait in mijn hart een haan.…

en waarom wijs je me af als ik jou te drinken vraag ontken je de droge lippen die jouw hangende mond doen spreken? ik wens je hoe dan ook een feestgevoel, beste mens…

Ik ontken alles, veeg het zweet van mijn neus, aas op uit de goudleren bladeren die de zon bedekken en verveel me dood, een ploeteren; dat spaart me het aardse ritueel.…

Ontken niet langer mijn gebinten na de hints die ik je gaf. Je blinde blik maakt me heel ziek. Je droeve ogen zeggen mij: "Mijn bedelkind, mijn lentewind, mijn labyrint in droeve dagen. Waar was het nou precies alweer? We horen samen onze vragen.…

Saffier noch diamant, laat staan smaragd, of welke edelsteen je maar verzint, met ik weet niet wat voor toverkracht die bij de eerste aanblik elkeen verblindt, ik ontken hiervan geenszins de pracht die zich natuurlijk daarin bevindt, maar die ik toch zoveel minder acht dan de vrouw, door mij bemind. In waarde overtreft zij ieder ding.…

als toch na het al te lange zwijgen het mensonterende gegil begint weet dan dat ik hieraan onschuldig ben mijn handen zijn te vaak gewassen als toch de nieuwe dag vorm gaat krijgen en het licht het duister overwint weet dan dat ik elke beschuldiging ontken dit boetekleed zal mij niet passen als toch schriftgeleerden mij bedreigen en…

Spuit dan maar snuif maar Rook je dan gek aan weed Slik prik je broze aders lek Wees afwezig stoned geniet Lieg maar bedrieg mij maar Je bent zo geslepen gemeen Jouw ogen staan vaag wazig Draaien om de realiteit heen Vlucht maar ontken het maar Bedrieg je zieke junkengeest Doe maar alsof ik het niet zie Gedraag je maar als een beest…