Alle inzendingen over ontsluiten

weet een dichte deur kan op slot zijn maar ook los probeer het maar eens net als bij het mensenhart doe een poging, raak het aan…

Ze bliezen het stuk bos weg alsof dat zomaar mocht De bomen liggen nu in een rij klaar om plank te worden daar even om de bocht…

ik duw de rots keer op keer de berg op om jou te ontsluiten hoe beminde je? verloren in verlies wek ik je tot leven zoek ik naar sporen resten van je bestaan hoe lachte je? ik val in de lacunes van ongepolijst verdriet de ene of de andere weg het is nooit de goede waarom ging je dood?…

naakte zandduinen ontsluiten een thuishaven geborgen liefde…

Oplevende bloem het ontsluiten van leven geslaagde aarde.…

Twijfelend blaadje Ontsluit roze schatkamers Lentebloesem valt…

als de schemer valt ontsluiten rode schimmen de deur naar morgen…

Zon straalt met liefde en lente ontsluit haar kleed in groen…

vliezen staan op springen ontsluiting is nabij het zal niet lang meer duren of breukwater komt vrij…

al bijna ingedaald raak jij steeds meer de buitenkant van leven het vol bewegen zal beginnen na ontsluitend afscheid van lief binnen de babykamer is opnieuw behangen en bereid je als bewoner te ontvangen alles ademt al jouw sfeer wachten is op het verlossend huilen voor de eerste keer…

ik heb hem tegen vanaf mijn geboorte vanaf de ontsluiting glipte ik door ontspannen spieren het leven tegemoet en tot nu toe heb ik het gat niet dicht gekregen…

binnen winterkou kun je toch warmte vinden een raam ontsluit licht er brandt nog een gulle lamp zijn sfeerbepalend uitzicht…

Het wreedste raadsel waar ik deel aan kreeg sinds ik door mijn geboorte werd ontbonden uit oeverloze zee is schelp te zijn die niet dan door de ene hand gevonden kan worden en die toegesloten blijft tenzij die ene blik mij treft en openschrikt het schaaldier en de tanden verwekt, de mond het beenmerg mens - o hand en blik o toorts kom…

Dit zij uw gulden spiegel: Ontsluit uw teder hart, niet Te zorg'loos, voor de mannen! Leer eerst hun deugden kennen; Zie steeds hun liefde groeien: En open dan uw harte! Dan blijft uw liefde bloeiend!…

Weeen lijken het In omgekeerde tijdsrichting Ze ontsluiten een sluis van verdriet Vloedgolven van tranen Maken de weg vrij Voor de geboorte van vergeten…

zou het de muffe grond zijn die ik wil ontsluiten met de last die in mijn moeder huist?…

Met open armen ontsluiten de geliefden hun geborgenheid achter gesloten deuren en een bloempje voor het raam. Gordijnen zijn niet nodig een boek is overbodig nu zijn ze eindelijk saam.…

Weer een dag Verdriet en pijn Waarom nog Moet ik leven Het heeft geen zin meer Hier te zijn Mijn verhaal Is reeds geschreven Mijn leven Als een open boek Heb ik al ruimschoots uit Het wachten is Op U mijn God Wanneer Uw hemel Zich ontsluit…

De rol van het scherm in het leven Is ontsluiting van internetwegen Voorheen was het slechts tegen regen En om bengels een oorveeg te geven Hopelijk blijven die twee met die hond Met hun nieuwe plu net zo gezond…

zachte geluiden dringen schuchter door de eenzaamheid, ontkenning `t wordt langzaam afgebroken de ziel ontsluiten vraagt moed en geduld een bange vraag bestaat wat betekent tijd, zou dat eeuwig duren…

een deur een dichtgeklapte val een ondoordringbare bunker een uitgesloten ontsnapping een deur de afzondering de opening om te schuilen een deur op een kier bestaat zo nu en dan uit droomweefsel een deur ontsluit de wereld verbindt me met jou en jou…

rozenblaadjes ontsluiten mijn gedachten op kleuren van passie in rood en paars geschilderd ik dans in gedachten van hot naar her rozenblaadjes op elk hoofdkussen totdat het kaarslicht langzaam dooft in de maneschijn diep in de nacht…

Als ik naar de hemel ga ontsluit zich daar een poort met ongekende schoonheid en niemand die zich stoort. Veilig onder vleugels van onze lieve Heer geen stress en ook geen zorgen en geen pijnen meer. Maar omdat ik hier ben en aan het leven hang heb ik soms mijn twijfels en ben ik wel eens bang.…

zij gleed door de vluchtige spleet die haar met hoeks zonlicht eerbiedig omfloerste naderde in voorzichtig ontsluiten dat drempelloos doorgang gaf van binnen naar buiten zij behingen haar met stukjes zeldzame aarde die nog iets van het fossiele tijdperk in herinnering naar boven haalden…

doorheen je tranen verdaagt ons verleden ontsluiert ons eden zich gaandeweg fouten vervagen kwijnend en stuipend ‘t treuren ontsluitend tot blije aanzeg laat ons gewagen ontlast van het juk naar teder geluk in liefde blindweg…

het breekt de gaafheid is verdwenen breuklijnen kleuren in toegelaten licht de vorm gaat teloor in vertrouwd decor vernieuwing vonkt uit opgesloten zijn vrijheid heelt de innerlijke pijn van ontsluiten zodat dromen weer in kunst kunnen wonen…

poëzie, zegt de dichter tegen mij is het licht dat het duister ontsluit is het vuur dat jaagt langs mijn huid is de vrouw die ik begeer is het kind waar ik van leer poëzie zegt de dichter in mij heeft geen woorden nodig verdraagt alleen het woord dat stilte spreekt…

het watert en snatert het knispert het wispert ontspruit en ontsluit het struikt en het botert het tettert en kwettert het zingt en het swingt het dobbert en deint het kreunt en het steunt het schaduwt en schijnt het streeft en het leeft het groeit en het bloeit het kleurt en het fleurt en het zomert…

ik wacht op een teken dat ik voorbij ben, de sleutel die mijn gezichtsveld ontsluit. uit:symp.stervensbegeleiding Nijmegen 1973.…

Mijn vrienden zijn op afstand dezelfden gebleven, voor mij brengt terugblikken geen maren vanzelfsprekend ‘doodgewoon’ ontsluiten ogen werkelijkheden zonder ze te hoeven afvragen en waar onze gedachten aan blijvende vriendschappen onaangedaan zijn gebleven vind ook jij mijn vriend een gestreeld hart.…