Netgedichten

netgedicht (nr. 19.051):

Sterven.

door het sleutelgat van het ziek zijn

zie ik mijn eigen lichaam

als iets wat onzekerheid kent.

mijn toekomst wordt begrensd
door mijn sterven.

ik zit opgesloten tussen
dood en verleden.

mijn verantwoordelijkheid is afgenomen.

ik wacht op een teken dat ik voorbij ben,

de sleutel die mijn gezichtsveld ontsluit.

uit:symp.stervensbegeleiding
Nijmegen 1973.