Alle inzendingen over oogst

De Herfst is het lied van herinnering, Hij vlecht om uw voorhoofd de gele laurier, Hij strooit voor uw voeten de zoete vlier, Door uw ziel gaat een siddering, - Uw hart is een viool, De Herfst vaart zachtjes door de snaren - Verlaten kind, keer tot de mensen weer! De herfstwind zingt van een verloren ding, Bij u weent hij aan een gebroken…

De zon die blaast een lustige schalmei En stuurt haar lichte troep de wolken tegen De steigerende luchten schoon te vegen, - De witgebolde vijand schaart zijn rij. De wind pijpt op zijn doedelzak de zege, Bestormt de luchtkastele' aan alle zij En jaagt zijn koppels 't vlugge licht aan lij, - Het is één strijd, één tintelend bewegen. '…

Nog schraalt mijn oogst het onrijpe koren en staan schoven ongehuwd tegen de wind te leunen het kraken spreekt van ergernis in een tijd die nooit meer heelt, en zonden zonder bouwwerk als los zand zich ruwen in mijn stem nog spreek ik volle dagen en serveer mijn koele blik in ogen die me vragen waarom ik…

De zilvren morgen steeg over het dal, Het leek of aan de stenen rozen bloeiden, De bleke nevels weke' en reze' - en groeiden Als witte anemone' in 't licht heelal. Toen rijpte 't klare zonlicht zelf, en vloeide Als zuiver-blanke room van wal tot wal, Tot het opeens in overvolle val Het…

Op 't bergvlak peinsde ik bij de diepe bron, Ik mijmerde over 't beeld van 't eigen leven, En tuurde in 't grondloos diep naar 't wondre beven, Waar ik me een schemerlach van God verzon. 'k Dook in mijn ziel: - het water rilde in reven - Langs gladde wanden gleed mijn hand - ik won Een paarl - ik steeg, - mij scheen in volle zon De matte…

Wat dauwt daar zo waar de Zon ondergaat -? Kind, de zon doet de aarde In nachtgewaad. Wat zijn dat voor dingen In wei en riet -? Kind, de krekels zingen Een minnelied. Wat dragen de winden Voor geur zo laat -? Kind, de bloesem van linden Die opengaat. Wat schijnen jouw ogen Zo groot, zo goud -? Kind, dat doet dat hoge…

- marslied - Rep uit de schemer uw schuchtere voeten, Rijs uit het dal om 't licht te begroeten. Dat zegenrijk valt in uw schoot, - Heel de aard gaat in bloed en in orelog onder, Uit haar rokende as stijgt een herelijk wonder, Dat harten de ruimten instoot: - Die poolster zal uw leven bestieren, Haar licht zult ge met ons vieren, Voort!…

De regen kust mijn vensters weer, De donkre winden sollen Het droeve liedje van weleer Langs alle huizebollen; Een dorre tak gaat heen en weer, En van zijn blâren rollen De natte tranen telkens neer - Altijd weer volgezwollen. 0: met de zon om 't hoofd gewonden, Met geld en goed en zoet-gezind - Wie heeft de Mei geen vreugd gezonden?…

De takken zijn dun, Ik ruik de run Van de eiken, - De berken zijn wit, Op een bank zit Ik te kijken. Daar klautert het licht - Wat mooi gezicht! - Door de takken naar boven: 't Is allemaal louter Goud, o! je zoudt er Wel van willen roven! De wind zit in de Gele linde Wat te vertellen, - Kijk! die kastanje: Daarvan kan je…

Geen enkel ver gerucht en komt tot mij gedreven; De bomen van de dreven en lozen zelfs geen zucht. Geen late muggenvlucht zie 'k vóór mijn ogen zweven; De nacht heeft saamgeweven zo innig, aarde en lucht. Mijn hart dat 'k waande dood Door 's werelds drukte omgeven Voel 'k nu geweldig gaan! Geneuchte wondergroot: Zijn hart te…

September! laat uw open grijze vanen Door koele luchten, schone straten gaan, Het gave goud ligt op uw zegebaan, Druipt van uw fijne wapperende manen; De pure honig laat ge in harten staan: Gewassen goud in glad-gevlochten spanen, Uw adem is ons tot het lijf gegaan En blaast ons, jonge goôn, langs nieuwe banen. Op kameraden! grijp het najaarsooft…

Nou is de Winter weggeruimd, Die aan de aard zat vastgevroren, Nou is het vuil er afgeschuimd En komt de blote grond te voren. Maart heeft de korst al schoongespoeld En blaast er op om 't af te drogen; Zijn eigen borst is blootgewoeld - Daar gaat die knaap: - zijn donkre ogen, Als vijvers waar een bloem in drijft, - Maar waar geen…

Nu staat mijn tuin gerijpt, De vrucht hangt vol en vredig; Moe keer 'k naar 't huis der rust- Ach wat al plaatsen ledig! En huivrend zit ik neer Terwijl mij de ogen branden... Doch zorgzaam opgewacht, Stil grijp ik trouwe handen. Met onweerhouden traan Stil zegen 'k hen die bleven; En alles, alles keert Wat wegviel uit mijn leven.…

Geen nacht gunt rust; Geen dag brengt hoop; Een foltring is uw lot en 't mijne; Seizoenen komen en verdwijnen - Wat gaan ze ons aan? wat 's werelds loop? Ten ergste helt ons eigen baan: Saam lijden bleef geen saam dragen... Doodmoe vindt ons het licht bij 't dagen, En levensmoe bij 't ondergaan.…

winden waaien over akker zon staat niet meer op haar hoogst regen tikt mijn wereld wakker na het zaaien zal ik maaien wat ik heb geoogst tere bloemen snijd ik dierbaar droog ze leg ze naast mijn bed maar van wat ik ook geplant had is een kostbaar deel geplet ruk de wortel van het onkruid niet in wilde woede weg nagels breken tranen wreken…

Het zaad waait mee met alle winden, de oogst wordt wereldwijd verwacht, de vruchten zullen ongedacht op alle plaatsen zijn te vinden. De sikkel slaat het staande koren, de tijd is rijp en vol de oogst, de aarde prijst U op het hoogst, het eeuwig danklied wordt geboren.…

Het grootste geluk meet slechts een halve meter uit liefde geoogst…

En in het aarzlend ochtendlicht staat altijd nog die boom die nimmer voor het gewicht van haar appels is gezwicht…

boerderij, iedereen vroeg uit bed Een stoffige wolk hangt boven het veld Opschieten, er wordt onweer gemeld Al die bedrijvigheid brengt ook gezelligheid mee Even snel samen een kop thee Als alle koren is geoogst, pikken vogels nog een graantje mee Iets wat vroeger de jeugd deed Het oogstdankfeest komt er dan weer aan Om even bij een goede oogst…

ze pikken allemaal een graantje mee en oogsten maken brood wel om te breken niet om te delen nee iedere homp verheft hun status ze groeien boven alle gewassen uit…

Koren schoof buigend langs de einder opgesteld onlangs gewassen.…

De alleenstaanden en afgevallenen deed ik samen in de pan, kookte en zeefde ze, dronk het zoete sap De trossen, vast, als families, knipte ik in drieën, legde ze op een schaal deelde ze uit…

Die 't Al kan weten, weet - wanneer Hij 't weten wil - Dat om mijzelve niet mijn tranen branden; Dat ik bij dagen en bij nachten stil Mijn pijnen zou verduren en mijn banden - Verlatenheid van mens en boek en licht Mij niet zou horen kreunen - Verzwaarde niet mijn lot de last daar ge onder zwicht, Mijn lieve! die 'k gezworen heb te steunen…

Soms, als ik loop door een straat, waar kalk valt uit een muur, verschijnt mij een kindergelaat en een non aan een kierende deur. En ik klem mij weer vast aan de vrouw, die mij altijd naar school toe bracht; het galmde door het gebouw, als de deur dichtviel met een slag. Daar staat - de voet op de slang - nog het blauwe Mariabeeld; voor…

bij elke stap werden wij zwaarder alles was nat en klei alles triest net als wij wij waren die regen wij waren die angst ons zijn was niets die avond zaten wij als schimmen om de tafel slechts de fles ging rond zo in duister en stilte voelden wij de honger naderbij…

ik bloem onuitgesproken woorden aan elkaar en geef haar dit boeket dat nog geurt naar het korenveld waarin we vrijen met de zomer de papaver houdt nog zijn rode blaadjes en bewaart net voor de oogst mijn jeugdliefde mijn stille droom mijn intiem verlangen hier op het slagveld uitgedorst, doodgeklopt omgespit en begraven ze legt de…

't Is Oogsttijd. Ginds in 't donker woud verscholen, Bespiedt de Dood met gierig oog het veld; Reeds heeft zijn hand de zeis omkneld, Geen rijpende aar blijft voor zijn oog verholen. 't Is Oogsttijd. Zie hem grijnzend nader treden; Hij heft de arm, en de aren vallen neer; Zijn buit vermeert zich meer en meer, En halm bij halm…

Je treft het met me Je hebt mazzel Vandaag heb ik een goede dag Nu eens niet alles wat mij teveel is Geen opgejaagdheid, geen irritatie Zelfs geen zelfbeklag Bijna geen twijfels Veel minder zorgen Ik zit wat beter in mijn vel Pluk nu de vruchten Waardeer mijn vriendschap Wellicht wacht mij morgen weer een hel…

alles is gezegd nu raap ik nog jouw woorden zoeter en rijper zijn ze dan bij de eerste pluk maar ongeschikt voor nog een winter…

Zij stonden op het akkerland Zij maaiden in de zonnebrand En zongen bij het werk De lastige arbeid wordt een feest Voor hen die jong en licht van geest En moedig zijn en sterk Daar kwam de landheer langs de beek De schouders hoog de wangen bleek: Hij zocht de schaduw daar. Hij groette licht en ging voorbij Gezang en arbeid staakten zij…