Alle inzendingen over opdracht / gedichtje / resultaat

(minutenwals) slechts één minuut om een gedichtje te schrijven dat is kort dag welhaast een schier onmogelijke opdracht maar toch zie hier het resultaat...…

De opdracht die aan Schippers was gegeven, Bleef zonder resultaat, zij gaf hem door En stelde iemand met ervaring voor: Tjeenk Willink? Joh! was die dan nog in leven? Mislukt dit en heeft híj zelfs niet de gave, Dan vraagt hij vast om Drees maar op te graven.…

We hebben een verleden, wij Mijn eerste liefde versierde jij Toen mijn charmes haar niet bekoorden leende ik schaamteloos uit jouw woorden "Klein gedichtje, klein gedichtje, klein gedichtje voor jou klein gedichtje,klein gedichtje, omdat ik van je hou" en, niet veel later, weer alleen begreep ik pas de stilte van Marleen negen…

Ik heb stoer teruggemaild, dat ik benieuwd ben naar de vrijheden en beperkingen van die opdracht, terwijl direct contact met wildvreemden en het aangaan van afspraken niets voor mij is, maar omwille van het resultaat wurg ik de beperkingen in mijzelf graag even tot zwijgen, al weet die argeloze niet dat ik er zomaar het bijltje bij kan…

Inspiratie komt in vlagen, soms vanzelf, soms in geen dagen. Maar vandaag is zo'n dag dat ik weer proberen mag eens iets op papier te schrijven. Echter, zonder overdrijven mag ik zeggen, 'k heb vandaag weer zo'n poëtische vlaag. Gauw, een pen en wat papier! 'k Voel me net een avonturier dwalend tussen frazen, zinnen, woorden schieten…

Een gedichtje voor het slapen werkt als een gebed tot God dan lig je niet te woelen of te verlangen naar genot Een gedichtje voor het slapen werkt als 'n geestelijk medicijn wat je lichaam laat voelen dat je er dag en nacht mag zijn Een gedichtje voor het slapen maakt zo veel meer mens van je zowel gapend, wakend en slapend God, mens…

nu opstaan nu beginnen nu weggaan niet verspillen echter regen loomheid factoren tegen weggaan verstrijken uren langzaam zonder te bereiken zonder spoor…

Die bundel komt er ooit, gedichtje. Geen idee wanneer.…

Ik schrijf een gedicht voor jou Zoekend tussen alle woorden, probeer ik te vinden wat ik zoek Geen woorden van liefde, Die heeft iedereen Gewone woorden Die iedereen begrijpt Eenvoudig maar wel raak Hoeveel woorden zullen er zijn Ik zoek en zoek steeds dieper en dieper Mijn ogen branden En mijn hoofd loopt om Wanhopig wroet ik dieper…

uitnodigende bloembladeren naar een door hen te vormen woord op zoek naar hun plek in een bloemrijke zin en gaan dan zoals vlinders doen op zoek naar de kern het hart naar daar waar ze ooit zullen worden gelezen daar waar ze een onmiskenbare samenhang gaan vormen – een begin van een nieuw te scheppen wezen zoals dit hopelijk lieftallige gedichtje…

elke dag een gedichtje een frisse kijk een nieuw gezichtje een andere blik ter introspectie en zelfreflectie een switch een klik elke dag een gedichtje voor jou of mij een lach of traan het verlicht je als je je gedachten er over laat gaan over wie of wat of waar we zijn over al die dagelijkse dingen een klein gedichtje soms zo…

Er is een Elfje En dat elfje danst Hier voor mij op tafel En zegt ik mis je En het loopt nar het blad En het trekt aan mijn vingers En het schrijft een gedichtje Tussen de regels Het elfje vliegt omhoog Vliegt in mijn oor En dicteert me lief maar duidelijk De rest van het gedichtje voor Het vertelt iets van een elfje Dat enkel in…

Mijn strenge rechter, je staat daar als een beeldhouwersmodel, en klaagt spottend: ik heb zo'n brekelijk lijfje, ik lijd het hele jaar aan voorjaarsmoeheid en door een waterader onder het huis. Ondertussen verwijs je ook mijn karkas naar 't knekelhuis en decreteert verder: die verzen van jou, jij schrijft veel te veel zeg, een derde is beneden…

De vensters behangen met langdurige landschappen, een zak met slanke handen aan een meisje voeren van achter de tralies die mijn vingers zijn. Een ooggetuige van het zwart uithoren op de hoek van twee nachten en geduldig wachten tot de schaduw uit de bomen valt. Mijn ogen wegens verbouwing sluiten en haarfijn dromen dat ik een ver verwant…

De opdracht luidt goed en kwaad Ziel balans te brengen, schoonheid Die voor de vaat vroomheid Verlaat voor het te laat Tafel of stoel is Vogel, ranke hinde Nevel, gras, beminde Aan, op, te, be, - zitten Ik wil droom zijn Blad aan boom Duizend kleuren Hoon Verklaar mij voor gek Nog word ik gewekt…

De ziel is sterk, maakt werk van haar taak, wat ik ook meemaak.…

'the more you think of dying the better you will live'. met een scheermesje kan het soms wel 2 x per dag met een broodzaag kan het je twaalfuurtje bereiden met een gasslang kan het rode kool in een half uur gaar in een badkuip kan het één keer per week en flink met zeep met een touw kan het als je broekriem soms stuk is. --…

Misschien dat het een opdracht was, een herfststukje voor in de klas, maar zij droeg alles voor zich heen als Birnam Wood naar Dunsinane.*) Het was alsof, terwijl ik keek de tijd weer omgekeerd verstreek, en of ik, zonder spijt of schuld, een kinderhart is zo gevuld, daar zelf iets aan het zoeken was waar ik, een leven later pas, van weet…

Zij is de beste dood, die van het zwijgen, nog niet in. Taal hapert aan haar slaap. Noem haar geen boom meer, zwaaiarm, twijgen die ik van tussen het gestamel raap, maar schrijf haar weg naar waar zij thuishoort, in het leeggoed van een woord zoals voortaan. Het touw wil uit haar vlees, en zeg het voort: Ook taal brengt wat wij missen niet…

voor K.Schippers je hebt kijkers en zieners de kijker kijkt maar wat de ziener doet kunt u zelf misschien het beste invullen…

Ik breng je heel mijn ziel, zo tam, mijn niets-zijn, zonder aarzeling, mijn schrale trots, mijn povere vlam, mijn hele kleine ontgoocheling. Ik weet je bent het geenszins waardig; maar ben ik waard te zijn bemind? ik weet je vindt jezelf strijdvaardig, jij weet hoe geblaseerd 'k me vind. Ik heb de geestdrift nagemeten, jij voelde…

Schrijf je nog wel eens jongen?, vroeg mijn moeder mij. Je maakte van die mooie verzen vroeger en verhalen. Ik vraag mij af: in wat voor wereld leven wij. Moet je nog thee? Ik bedoel: dat banale, ze schrijven over dingen waar geen woorden voor zijn. Ze keek omhoog. Begrijp jij hoe men zich zo kan verlagen, zich zo door de maalstroom van deze…

Iedere dag liefde geven dat is een vorm van medeleven jouw gevoel is heel intens wees zo een zegen voor ieder mens geef deze HARTENKREET nu door daar tekenen wij voor…

Naar een motief van Christine de Pisan Ik heb om u mijn plicht verzaakt, Uit liefde heb ik kwaad gedaan, Het zoete vleien van uw mond Maakte dat alles bitter smaakt. Maar in het godsoordeel der smart Sprak ik geen woord van smaad om u; Toen kende ik, Eva, in dat vuur, Het onveranderlijke hart. Zo is eens Adam uitgeleid, Verwoest de tuin…

Ik maak een gedichtje voor je mamma kleine Aylan, omdat die ook met jullie twee om het leven kwam, ik maak een gedichtje voor je pappa kleine man, omdat HIJ nu zonder jullie leven zal. Ik maak een gedichtje voor jullie allemaal, omdat het mens- en kind wanhopig is wat er gebeurd, een hele familie uiteengescheurd.…

ik kwam op een plaats waar veel kruisjes staan de zon die scheen zwak aan de hemel enkele dauwdruppels bespeelden het licht wat zorgde voor hemelse kleuren één graf dat viel op door de vele chrysanten waarschijnlijk nog gisteren geplaatst ik zag er een meisje... vol van verdriet en de wind dirigeerde een droef afscheidslied daar…

geestelijke pijnen ondermijnen mijn kracht hersenen kraken en rekken lichamelijk verschijnen krampen en spastische trekken ik zonder mij af wordt één met de nacht het duivels gespuis op mijn schouder gebied inhaleer en… geniet de rook maakt me wazig, slaperig, slap de pijnen verdwijnen warempel ik lach!…

het leven is lang niet altijd leuk nieuwsberichten en bange dromen en dan ook nog een keertje jeuk op een plekje waar je niet bij kan komen. je draait en zwaait en wringt en wiebelt je ellebogen kraken ervan maar nog altijd jeukt en kriebelt dat plekje waar je niet bijkomen kan. je draait je in kreuken en bochten en vouwen het…

ze laten kleuren en blozen jouw hart en jouw wangen weten perfect hoe liefde te vangen dit kleine boeket rode rozen... voor jou... speciaal uitgekozen uit mijn tuin van liefde en smart daar waar een bloem het leven ontwart dit kleine boeket... rode rozen!…

(een tautologisch gedichtje) Ik weet waarom u mort. Ik weet waaraan het schort, waarom het nooit wat wordt: het menselijk tekort.…