Alle inzendingen over oprit

Koplampen en straatlichten Vervoeren mij De rode draad op de snelweg Gevoed door opritten De onderbroken lijn Naar de bestemming Inhaalmanoeuvres van de geest Langs een haag van geluidschermen Op automatische piloot Tussen De Panne, Aalter, Nevele en Gent…

Een 70 km weg op Koninginnedag Op de oprit een geel kenteken Neo modern huis in kort gemaaid groen 4 schapen gaan door de barrière Een man frantic er achteraan Een kort moment Zo weer voorbij…

Het leven strandt op de oprit; de vlammende open haard soest enkel in slaap. Opstandigheid vlucht langs de schouw omhoog. Laat het gras en meer toch groeien: flamboyant en met veel dank. Ter tijd en stond kan je dan met een zeis geuren schilderen. Het steeds millimetreren is het wezen ervan decimeren.…

teer wit het weer het vertakte uiterlijk van diverse struiken trotsgrijs torenen de populieren hoog boven de verzilverde elzen en meidoorns uit oprit met wilgen doet een boerderij vermoeden waar mist triomfantelijk hangt onzichtbaarheid bevroren stuiptrekking is van verlate winter voorjaar aflossing van de wacht…

Het huis is gepoetst gisteren nog De boekenruggen staan in ‘t gelid alfabetisch Stapeltjes kleding keurig gevouwen, op kleur gerangschikt gestreken waar nodig vullen de planken van de kledingkast De auto staat te blinken op de aangeveegde oprit ’t is af ’t is klaar ’t is wachten nu tot er iets gebeurt.…

Dan maakt hij zijn veters vast, pakt opgewekt zijn jas, kust me een fijne dag en fietst de oprit af. Als ik hem uitzwaai denk ik na. Hij geeft in een paar woorden Zijn levensvreugde weer. Ik hoor in zijn afscheid de adem van de Heer, Ik ben verrast!…

Van jaar tot jaar sneeuwt het herinneringen, ze bedekken en blokkeren de oprit Ik schep ze aan de kant Ik moet eruit, ik moet boodschappen doen En als ze gaan smelten als ze in de regenpijp druppelen en weglopen lig ik wakker in bed te luisteren en volg ik het kabbelen in de goot Het maakt me wanhopig Ik wil weg, een pauze om alles…

chinees restaurant de baby van hand tot hand met zoetzure saus in het helle licht bordkarton rood en goud nodig naar het toilet achter kookpotten mao heeft het niet zo bedoeld voor de lange mars de brandweermannen met een brandbrief in de bus einde oefening de houten stokjes steunden de houtindustrie en milieudefensie de kromme oprit…

Er bloeit een klaproos tussen de keien van de oprit. Dit is een dag om te wachten op wat niet komt : regen van november, het graf dat openrolt, een oude moeder die niet voorbijgaat. Wij kijken omhoog, zien tekeningen in wolken verdwijnen. Dit is levensecht. We dreigen te geloven maar er is wat altijd blijft.…

In vogelvlucht zie ik Op het fietspad een leven In liedjes voorbijgaan, Een tekstboekje tienduizend Keer overreden op de oprit Naar de snelweg - ik raap Het op en zie Hermans mooiste Liedjes Geplet op het asfalt Van alle dag, Ik vouw het open en zie Dat de liedjes het overleefd hebben Geen vrachtwagen die ze voorgoed Het zwijgen…

Jouw oprit was vrij en verlicht alleen was ons woord verlegen jij bent krachtiger dan ik alleen deel ik met jou onze zegen. Het leven keurde jouw medicijn je had geen keuze dus aanvaardde jouw pit leeft voort in mij alleen leeft jouw route van de aarde.…

huis dat ooit bestond en het door haar deur verstond mensen warm te laten passeren voor wat gezelligheid binnenin de gebakken gaten vandaag ontkennen het verleden, toen de ramen nog juist konden passen ook al stonden ze wagenwijd open zo ver als haar scharnieren plooiden er is ook geen brievenbus meer vermomd tot het hoopje puin dat de oprit…

is heden een wierde met vier boerenhofsteden het eerste begin van Blijham een steenhuis verplaatst naar hoge grond toen Dollardwater kwam aan het Oosteinde de weg naar Bellingwolde die een andere loop nam het oude tracé loopt nu dood het laatste stuk ervan is de oprit bij het huis van Ineke en Jan N969 de nieuwe weg een stukje verlegd…

Het is de vlam die brandt op je lippen Waar vurige vonken van passie ontstaan Die pas doven als zijn auto de oprit verlaat En de echtgenoot thuiskomt, 4 uur te laat Het is de storm die raast in je hoofd Wanneer je je losrukt van elk gezond verstand En pas weer stevig op de grond staat Als de echtgenoot thuiskomt, 4 uur te laat Het is de rotte…

soms denk ik aan die boom de wilg in de kromming van de laan uitgeschoten, een wilde bras zie hem nog staan, zonder schroom te getuigen van zijn eigenheid een valse noot op de oprit met aan beide kanten de fiere heersers stamhouders in eiken, getuigend van de rechte weg, nimmer uit het lood het herinnert aan de tijd van licht waarin de grens…

ik ben een kind laat mijn verbeelding gaan laat hem achter als ik voor de oprit naar volwassenheid kom te staan die weg duurt levenslang en eenmaal ingeslagen raak je steeds verder van het kind zijn vandaan het zonder moeten maakt me toch zo bang en toch ik heb hem altijd nog herkend in alles wat ik heb gedaan hij hield zich rustig…

telefoondiensten zeepziederijen veevervoerbedrijven Hoe stil zou het zijn zonder afhaal- en besteldiensten deltawerken lichtreclames boerenleenbanken luchtmachtkazernes wegrestaurants elektriciteitshuisjes viaducten Hoe zou de wereld eruit zien zonder woonerven meubelgiganten ochtendspits gallerijflats magazijnen woonboulevards toeritten afslagen opritten…

Een open deur, kat glipt naar buiten, doet een plas, rent na het krabben de oprit uit, pardoes de snelweg over. Plots gevangen in koplampenlicht, gevolgd door doffe bons. Roerloos bekeken, dode kat, ongeruste stemmen. Het verkeer raast voort.…

Stuurse blikken, ingeblikt Verwijtogend gadegeslagen op wielen Fronsende achteruitkijkspiegels Ik vlucht in stroken…

Ze blokkeert de oprit heel stil op haar zij. Het lokale verkeer rijdt er snel aan voorbij. Da’s in de commune hier blijkbaar de code. Er ligt zomaar een vrouw voor de oude pagode, Zo keurig gekleed volgens plaats’lijke mode. Maar het grauwe gezicht doet de ogen snel wijken. Men loopt om haar heen zonder haar te bekijken.…

Ik zie uit over een ware oceaan in mijn gedachten wel te verstaan en nader het einde van een oprit of als ik even om me heen kijk nog een kleine toegift of korte uitwijk Zo doordrenkt de natuur mij van een dikke mist, voor mij althans, het is de gang waarnaar men gist na een klim vooruit in de jaren, om alles wat stoffelijk is te vergaren…

daar komt die kaas vandaan’ Een man in Oudewater wijst ons de weg om langs de mooie kant van de Lange Linschoten te rijden langs het huis te Linschoten en dan naar Woerden om er te slapen In Waarder zet een fietsenmaakster onze sturen recht, ‘dat kost niks’, zegt ze de smalle weg naar Driebruggen komt er een bus wij wijken uit naar een oprit…

Buiten staat de stoet limousines te wachten op de komst van de allesverpletterende gram des Heren maar tot die tijd draaien de chauffeurs hun schoenpunten kaal in het grind van onze oprit. En kun je tegen die bloemkool in mijn kop zeggen dat wij allebei zo snel mogelijk afgehaald moeten worden?…