Alle inzendingen over oud en afgeleefd

en afgeleefd maar vecht ik voor het leven dat mij zoveel verdriet aan deed zoals alle nachten put ik steeds meer kracht uit de herinnering aan jou die het leven altijd lachend zag…

en afgeleefd maar vecht ik voor het leven dat mij zoveel verdriet aan deed zoals in alle nachten put ik steeds meer kracht uit de herinnering aan jou die het leven altijd lachend zag…

afgeleefd beslapen zijn mijn dekens nu nog louter het uitgerafeld sprei van mijn dood waar de dag zich weet en bewogen uren telt het haperen van dagen op randen van de nacht sluit zich nu aaneen in lange rijen de tijd loopt langzaam leeg in jongstleden uit elk ongesproken woord wordt nu botweg het oude verdriet geperst dit afscheid…

de gerafelde gaten in de oude jas vertellen een verhaal over kapotte dromen en een beschadigd leven te vaak opgelapt met loze beloften ooit was hij nieuw mooi en geliefd nu giert zijn eenzaamheid door de gaten neergesmeten op de voddenhoop zoekt de afgeleefde jas kleumend naar wat warmte bij de afgedankte trui en…

Witte vegen tegen een strakblauwe lucht God schildert op deze zondagmiddag een van zijn oude ontwerpen steeds weer opnieuw Een afgeleefde wuivende populier danst gelijk een ijverige kwast tegen de hemelboog Jonge eksters krassen van vreugde Een levendiger schilderij zal er nimmer bestaan...…

Van 't oude afgeleefde paar twee vogelkopjes samen nog immer ogen voor elkaar die naar hun nestje kwamen.…

je levensverhaal is opgetekend in scherpe en in zachte lijnen over de strakke droge vormen van jouw zongetaande verschijning mijn ogen lezen leed en liefde zien je broze handen die ooit krachtig maar ook teder werktuig waren rusten in je moede schoot recht nog de rug op verzwakt gebeente kaatsen je ogen het leven al terug slechts nog in…

De kleren op de kleerhanger kleuren klaaglijk en klein afgeleefd en weggedaan maar het eind mag niet komen het verlangen naar enkel draad te zijn enkel stof` .…

Die in zijn jeugd Het pad der deugd Heeft ingeslagen, En 't goede doet, Wacht welgemoed Zijne oude dagen. Maar die zijn tijd Onnut verslijt, Zijn frisse krachten Der zonde geeft, Moet afgeleefd, Verdriet verwachten Laat dan, o jeugd!…

Die het wazig schrift spiegelen, onbeduidend verloren naast, de afgeleefde kleurenfoto als vervallen momentopname. Wij, jij en ik, onze tienertijd, praten over overmorgen op een oud verweerd bankje. Vandaag, een vale afdruk van een vergeelde horizon, met ik, nu in mijn eentje.…

Als ik dat afgeleefde viertal zie en dan die zaal vol ouderen van dagen zit ik me steeds vertwijfeld af te vragen wat moéten wij toch met die nostalgie… Dezelfde sound uit zelfde microfoons; alleen de naam is nieuw: Rollator Stones.…

in de oude gedachten De jongen laten op zich wachten Toch is er hoop in het hart bij menigeen Laat me niet alleen.…

afgeleefd mens -of dier- een stuk in zijn kraag en in gepeins verzonken begint plotseling te lachen op die vreselijkste dag vluchtend uit het labyrint -met bloemen van allerlei kleur- de ontploffing is nabij het schietwerktuig der vijand met lange achterpoten laat dat rugdeel van een kledingstuk vrij wat een volgeling bedekt…

Wanneer ik jou daar zo zie liggen uitgeput en afgeleefd niet wetend wanneer de lijdensweg voorbij is dan huilt mijn hart.…

Met dank aan Wil Melkert voor de inspiratie van zijn netgedicht 'Een mentale vlam'. __________________________________ Mijn ik was in de ban van haer fysiek de zachtheid van haer macht en haer bekoring zij wilde mij beheersen zonder storing maer 't grote misverstand maekte mij ziek Haer scheve schaets leek een imperatief zij…

Die afgeleefde man, die bijkans nakend zit, En trillend van de kou, mij om een duitje bidt, Is even goed als ik. Gods wijsheid gaf alleen Mij wat meer geld dan hem. Ben ik dan beter?... Neen. Een vroom en eerlijk mens draagt dikwijls slechte kleren, Ik wil dan ook de deugd in arme mensen eren.…

Mijn afgeleefde lijf gaat rusten, en kan tot ontbinding overgaan. Toen ik gisteren nog jong was, was ik als de dood voor de dood. Vandaag besef ik...Ik lééf! Een wonder is het dat we bestáán! Levend zit ik dit gedicht te schrijven. Het is al bijna middag! Het is hoog tijd geworden, om weer aan het werk te gaan.…

op de koer het spel moet nu weldra beginnen de kleren uit om te beminnen na twee uur stoeien zag zij het licht doorheen zijn zweet op haar gezicht de oude bok was goed voldaan ook groen blaadje was ervan aangedaan het gezamenlijk idee was onbezonnen maar de echte liefde is daarna… begonnen!…

ieder uur sleept de hemel naakt het dodendoek mee over doorkruiste nachten schaduwengelen krassen planken tot stilte zich herhaalt op grijze, afgeleefde grond zonder me aan te raken en zonder een woord zocht jij wat werd omgebracht in mij voordat mijn strakgetrokken handen zwegen en ik het hoofd afwendde…

Zoals in de laatste zucht, van een afgeleefde dichter. Zoals in de eerste schreeuw, van een pasgeboren kind. Zoals de wind waait, zoals een storm raast, zo verhaasten we ons leven. Gelukkig verstaan mensen de kunst, om ook vrij te kunnen ademen. Zoals een kind doet, dat blij en verwonderd, sterfelijke bellen blaast.…

De dichter, in zijn afgeleefd karkas, spreekt van de vogel die hij liever was. Hermetisch is zijn lijf tot vlees vervloeid in wat achter zijn vel is aangegroeid. Dicht zich een vogel met alweer een wens: het klaaglijk tsjilpen: “Was ik maar een mens, de boom waarin ik zoveel nesten vlecht is door die zak als kachelhout geslecht”.…

Het eind van 't jaar brengt menigeen van streek ’t Moet leuk en lekker en gezellig zijn Met bol, beignet en worstenbrood en wijn En dat dan twee à drie keer in een week Dat siervuurwerk de klant het best bevalt Komt omdat het in de kamers al zo knalt…

En de afgeleefde staf Geleidt de jeugd naar 't graf. O God! hoed mij voor 't kwaad, Dat ik Uw' duistre raad Niet morrende bedil! Geslagen hart, zwijg stil! Wat zeg ik, stil? - o neen! Hoe ik zijn dood beween', Hier, bij dit zielloos stof, Breng ik d' Alwijze lof: Want, dierbaar kind!…

De herfst komt reeds op vrolijke voeten al schijnt de zon nu nog uitbundig; Er is al geel in de kruinen van de bomen en er vallen al bladeren, afgeleefd en klaar om de cyclus te herbeginnen. Nu begint weer het droevig beminnen van alle vergankelijkheid; er is geen ander bestaan dan dat sterft en weer leeft.…

Een rustige dag plotse wind raakt het water reflectie rimpelt Tel grijze haren hier en daar een glans of gloed jong van geest, nog steeds…

Virgineum decus Niet lam en afgeleefd, maar kroes, en in zijn' kreuken, zo is het loof mij lief, en ‘t groen, der groene beuken, die in de zonne staan en, hagewijs geleed, de nieuwe pracht aandoen nu van hun lentekleed.…

Zij openbaarde mij een glimp van heiligheid, mijn afgeleefde kleren gingen glanzen in het eigeel licht dat zich uit alle hoeken repte de barsten in mijn kop en leden beelden, mijn wonden werden vlees. -------------------------------- uit: 'Bij Verstek', 2002.…

Twee dagen zal je weer bij me zijn Twee dagen lang vol zonneschijn Je fleurt me op heelder dagen Je komt de spoken weer verjagen Je blonde krullen en je lieve lach Doen die verdwijnen als bij toverslag De ganse dag vol van gebabbel Een groot papier met jouw gekrabbel Ook al ben je nog zo klein Je bent voor mij mijn medicijn Ik voel me afgeleefd…

Door godverlaten straten trekt de dood even verlaten door de koude herfstwind De wind huilt droevig diens grote nood hij schreit luider dan een droevig kind De dood werpt zijn schaduwen vooruit als spoken dempen ze het laatste licht Rillingen glijden over menig kille huid angst leeft op ’t oude afgeleefd gezicht De dood werpt blikken…

Hoe vrolijk horen wij de rotjes knallen De oliebol kwijnt naast de appelflap Verpieterd kijk ik naar mijn koffiedrab Wat kunnen dronken buren prachtig brallen Wat hebben we ’t gezellig met elkaar Maar ik krijg weer een treurig klerejaar…