Netgedichten

netgedicht (nr. 12.846):

Allerzielen

ouderwetse foto
poederflits

Meerstemmig kristallijn vlokkenkoor
dwarrelt zangerig over
het heikelkreunend hekje van het kerkhof

Kou klappert zo duidelijk
ik kan het zelfs niet meer bewijzen.
Mijn vingers staan afgeleefd vastgezogen
aan een ingevroren grafzerk.

Hier ligt de Herinnering
aan de zomers van ons leven.
Ik ratel nog altijd van
de rillingen wanneer het korreligkloppende
gras me influistert dat
zij de zomers korter en
de winters kouder maakt.

echo

Wortels verstenen
in de ingedampte klei. Ze willen het
nog niet aanvaarden.
Volgestouwde sneeuw is het washandje
op het voorhoofd van
mijn koortsige hallucinatie,
het helpt nog altijd
niet.