Alle inzendingen over paraplu

ik roep en ik gil mensen moeten uit de weg omdat ik dat wil ik heb haast zien mensen dat niet? laat mij erdoor dit is geen lied ik ren en ik val ik sta op die mensen zijn mal iedereen denkt aan zichzelf het is eerlijk ik kom te laat mijn hart klopt onbegeerlijk eindelijk ze denken toch aan mij ik ben op tijd hij redde mij…

stralend in de zon het eerte daglicht vang ik op dit was hoe het begon uit de grond ontworteld de zon brengt mij groot mijn leven zal niet eeuwig voortbestaan uiteindelijk moet ik toch dood maar ik geniet grote voeten komen op mij af mijn blaadjes krimpen in ik ben bang voor mijn graf ik leef nog maar net.. steeds dichterbij konden…

paraplu?…

zo dachten wij verbeelding in het zwerven en het spreken van raven het hoofd dat alles voelt door steenslag, tot beneden of op de vlucht ik trof hem in een zwarte jas zijn taal gelijk dacht ik weer zo'n man niet alles is hemelhoog zo dacht hij regen zonder woord…

Komt u dat ook zo bekend voor, mevrouw, meneer, u gaat van huis met een paraplu tegen het regenweer. Na uw afspraak schijnt dan alweer volop de zon, heel ander weer dan toen uw reis zo somber begon. Tevreden thuis en dan pas krijgt u het in de gaten: Verrek, waar ik heb ik nu mijn paraplu weer gelaten?…

leeg zijn mijn regels verzin wat woorden om ze vol te gieten een waterig begin woorden afgeleid uit troebel water zalig is het nu hij of zij die dit nu leest zonder paraplu…

Ik reed reeds een tijdje paraplu en toch smaakte ik je tranen: ze waren zout en zilt maar niets hielp of lenigde de pijn van een verbrakte verhouding die ik, domoor en domoog, verbrak. Geheugen, vertel me van vroeger: hoe het was en hoe het geweest is; een donker, eng en leeg gat is het nu.…

Nostalgie is schuilen onder de paraplu van het verleden…

naar de nachtmis onder een sterrenhemel disco led paraplu…

De zomerregen zijn paraplu op mijn arm tranen van stilte…

bij wind en regen is een sterke paraplu een ware zegen!…

er was altijd wel iemand die niet paste onder de paraplu in de klas kon je hoofden met natte haren tellen.…

Jongens in een boot, paraplu's naar de zon, klaar – om weg te zeilen.…

Er kan een gedachte zijn zoals ik denk dus ik ben of het is laat ik ga naar huis waarom heb ik geen paraplu meegenomen maar hoe hard je ook denkt je weet nog steeds niet wie je bent hoe boos je ook bent op jezelf feit blijft dat je je paraplu vergat en dan sta je buiten in de regen denk je poezie als je eenmaal thuis naar…

net overgestoken over het zebrapad troffen mij en mijn zwarte paraplu keiharde windstoten paraplu binnenste buiten een merkwaardig staketsel van verwrongen aluminium tegen het zwart van het doek wapperend in regen en hagel betrapte mij er op dat ik dacht: zeedieren zien er zo uit eigenlijk getroffen door een zware storm leven…

de parasol bestemd om ons bescherming tegen de zon te geven dient meestal als paraplu tegen de regen…

onder moeders paraplu beleeft het kind een déjà vu alleen de regen valt nog in het nu…

De grote hamvraag nu is Waar toch in Theepot´s naam de Paraplu is…

Ik begrijp niet goed hooggeplaatste personen die doof en blind zijn en bij veel wind trachten hun paraplu te openen!…

aan de overkant van mijn rivier de boom met bladeren haar paraplu waaiert boven ‘t water nog groen twee takken niet nee die zwaaien eerder af herfst geeft ze nu al brui rood bruin lover nu met avondzon zo waar geel oranje dat belooft heel wat tot de wind de blâren heeft geschuierd de vissen niet meer kunnen schuilen onder moeders’ paraplu…

als het regent vandaag en dat doet het zeker dan overkap ik mij met een Regenschirm ja dat is Duits voor paraplu het schermt wat beter af heb ik de idee of heb ik iets tegen een Frans woord dan is het het misschien laf ben ik soms eerder tevree met iets dat dichter bij het Nederlands hoort in ieder geval blijf ik droog of het nu…

Bolhoedjes en paraplu's het is allemaal rood om me heen oude gebouwen en een oude liefde het blijft maar regenen…

Je moet natuurlijk niet proberen Met een paraplu de wind te keren.…

paraplu, een aktetas en zuurstofmasker verwrongen een parvenu in azuurblauw, alias Brahimu de Berber van zijn kameel gesprongen baarde een gulle grijnslach…

voor ons kantelde een zwarte paraplu sprong even op en viel dan weer neer de baleinen staken als gebroken benen door het doek heen, ze kermde zonder te bloeden, klapte tegen een hoge muur en bleef roerloos liggen in het lome licht was het een zij..…

De rol van het scherm in het leven Is ontsluiting van internetwegen Voorheen was het slechts tegen regen En om bengels een oorveeg te geven Hopelijk blijven die twee met die hond Met hun nieuwe plu net zo gezond…

Je ontvouwt jezelf voor mijn ogen strekt je armen over mijn hoofd en als je mijn hemeltranen droogt ben jij vol ontferming bewogen En toch, volkomen dichtgeklapt nu sta jij in de gang... mijn paraplu…

Liefde was een zomerstorm, nat en wild, maar ik vergat mijn paraplu, en mijn gevoel was nat tot op het bot.…

staat voor sacherijnige gezichten beslagen ramen krom gebogen paraplu's natte vloeren ruitenwissers die overuren draaien nat gespetterde fietsers van wie het haar uit model is gewaaid…

Maar wie hem mild een paraplu aanbiedt, Krijgt bits te horen: ‘Nee, dat wil ik niet!’…