Alle inzendingen over piano koningin elisabethewedstrijd solsleutel pedalen klavier snaren

De koningin Elisabethwedstrijd de solsleutels die aangesneden worden weergalmen in de lucht Nicola Meeuwsen neemt een hoge vlucht. Pianostemmers halen alles uit de kast. Grote witte en kleine zwarte drukknoppen die in samenspel een chromatische toonladder vormen, slag, toets en snaar, hamertjes die slaan de wedloop dragen.…

Ondertussen is mijn piano zo gevoelig voor stemmingen dat ik niet meer kan verbergen wanneer in mijn hart de gevoelige snaar is geraakt…

Als kleine Mark hield hij al van klassiek Hij had een liefde voor het zwart en wit Zijn piano was zijn mooiste bezit Toch zag hij in het klavier geen muziek Hij koos daarna een echte tegenpool En speelt nu heel graag de eerste viool ...Rutte zag af van een leven als pianoleraar...…

De piano stond in een nis in een kamer vol snuisterijen waar een laagje stof op lag. Geen snaar werd geraakt. Geen hart werd geroerd. Zelfs de piano raakte ontstemd van zoveel stilte en bouwde een spanning op die alleen maar kon eindigen met een valse noot. ...tenzij snel een lichte toets gevonden werd.…

Mijn piano had een valse snaar, die was echt heel gemeen. Ik pakte dan een grote schaar en knipte hem in tweeën. Toen, na dat verdiende loon - ze moesten het eens wagen - heeft men tegen mij zo'n toon nooit meer aangeslagen.…

ik zag een witte piano staan op het strand, net voorbij de vloedlijn..…

ik kan mezelf niet vinden niet in jou en niet in mij vergeef me ik ben geen wonder en toch kan ik niet zonder vind me alsjeblieft zing mijn lied speel me op de piano zoek me in de tonen in de snaren van de gitaren ergens in de dood ben ik verloren en word opnieuw geboren laat mijn schreeuw daar waar het resoneert in een bevrijdende…

Brechtje, de tijd staat stil val in mijn slapeloze rede en de klok zal verder lopen als je je openlaten wil geef me de tijd terug geef me de tijd de wijzers Brechtje, waar is de geur gebleven de tremolo van jouw harp verdisconteer de noot de snaren ontbolsterd verweven twee pedalen diepgang twee diepe dalengangen keuze in tijd en…

Voor mensen van vroeger ben ik nog steeds de dochter van Maar voor mensen van nu zijn jullie slechts een verhaal Een zwartwitte trouwfoto op de piano. Een piano wiens snaren jij ooit beroerde. Nu speel ik nog, soms, als ik dicht bij jullie wil zijn Verlangend naar een tijd dat ik nog een kind was.…

Ik bied haar fluisterende tegenstemmen op het aangetast gebit van mijn klavier, ik vang mijn grote kind nog in een uitgerekt accoord maar ga haar toevertrouwen aan de tegenwind.…

Iedere snaar trilt van verlangen zwart en wit dansen geluk elke toon wordt warm gevangen in de klanken van een heerlijk stuk Na de harde zware noten als requiem op papier gezet vliegen vleugels onverdroten door elk refrein en ieder couplet Met de dood als laatste halte het pedaal nog eenmaal aangeraakt krijgt het opus magnum gestalte…

o blauw water op het zenit van mijn ogen de piano schept een duivels genoegen in haar duivels ritme the man i love is daar o man o porgy porgy and bess de pianist is plots zijn handen kwijt daarom speelt hij met zijn tong op het klavier van zijn tanden rhapsody so blue inderdaad zo angstig blauw als de dauw aan…

accoorden die toch ongewild mijn diepst gevoel verklanken als ik klavier verschijnen noten op papier die mij weer vrolijk maken, ik hoop dat deze melodie ook jou zal raken…

fladderen vleugels van vlinders een flinterdun gebaar en raakt een gevoelige snaar Ik ben thuis…

mijn voetjes warmend hoog tussen je zachte dijen denk ik plots aan die kale man die vroeger de piano stemde en alleen maar melk en regenwater dronk.…

In een concert voor piano en orkest speel jij klavier, ik blaas de fluitpartij een introductie, tussen jou en mij begint met een parlando en de rest herhaalt zich en zwelt aan tot een scherzando waar in crescendo strijkersklanken zingen die in a mellow tone lijken te swingen piu forte in andante ma non troppo het doet ons vraag-en-antwoord…

voor Afra Alles is weer vanouds.: De pendule tikt en koffie staat te dampen. Geen wanklank wordt vernomen. In zulke uren knopt ze open, koppig en ongenaakbaar. Gezeten op de kruk is het alsof haar een huivering door de leden voert. Dan spelen haar vingers vuur, en met een suizeling van tonen wordt het vertrek gevuld - Zo kan haar lichaam…

verward onrustig gevoel ogen sluiten,langzaam denkend aan een kat verdwenen de solsleutel als enkele noot gevallen van het blad verdwaald tussen zinnen waar woorden enige houvast bieden verrast blijkt alles een vreemde droom tussen harken en onkruid wieden…

initiatief lief mij staand krom plat in bubbelbad op de kokosmat nauw achter in de mini tussen knalwit duizendblad en de laagstaande verblindende zon zoals prille liefde verblindt verwarmt ze streelt mee klaverblad een vier en plots klinkt onder spelende vingers zijn opgewonden stem ik lief je schat ondanks wit en zwarte toetsen van klavier…

Als regendruppels op een dak tikt het pedaal -- tegen de muziek.…

Met mijn rug gekromd trappend op de pedalen trotseer ik de storm.…

de stemming op de strakke toetsen van zwart en wit is het klavier in het muzikale kind vervangen door een aangeslagen akkoord van zelfvertrouwen, het web lichter geweven in een symfonie zweeft verder dan verlangen naar zuiverheid past zich aan de tijd die even struikelt in de liefde als kwetsbaar instrument.…

In stilte is tijd niet te meten, de tel niet -- aan iets te ijken.…

morgenlucht in vuur gekomen vogels zingen in de oude bomen haar klank waait als een onzichtbaar klavier de wereld rond langs rivieren en oevers in het huis met hun adem waait de klank en blaast door de mensen als een onzichtbaar klavier van mond tot mond de wereld rond…

Sierlijke grillen fladderen op Onder de vleugel die stram openklapt Het klavier gebiedt de hamers De snaren door vilt gedempt Een labo van klanken waar hij woekert De vrije vorm koppelt aan het vingerspel Op zoek naar de fijne, tere toets De verbeelding op de spits gedreven Geschreven voor salonkringen Verdiept, verinnigt hij het stuk…

Zij heeft een eigen muze in huis gehaald bijna geruisloos en met virtuositeit bespeeld een natuurlijkheid om wars van alles de klarinet te behagen in de animositeit van de fluit, zonder de snaren te harsen, geduid in de gaten van de eenzaamheid stroomt oprechtheid van puur geluid de perfectie van de universele toon verspreidt, tegenstelling…

Zij kwam, koningin der wonnige mei, alover de dampende tintlende wei, en ik, immer zwervende bergenkind, sprong op gelijk een hert gezwind, en greep mijn snaartuig, en over de wei vervolgde de koningin der mei. Ei, ei, ronkende snaren! Zingende stemmen de ruimte doorvaren.…

Met haar elegante vorm en ontelbare snaren bespeelt ze dit prachtige instrument met magische vingers in ongekend talent betoverende klanken voeren je mee alsof je in hemelse sferen bent met de tederheid van haar spel raakt ze m'n hart en huid met kippenvel…

Als we de snaren in ons hart afstemmen op het lied van de liefde zal er altijd zuiverheid klinken…

hoor, hoe in het stille bos een engel virtuoos snaren weet te strelen die licht verspreiden kom, sluit je ogen voor al het rumoer dat in deze drukke dagen dreigt te overspoelen een engel speelt ingetogen voor wie wil afstemmen .…