Alle inzendingen over plantaardig

gedraag je in het park steeds waardig pluk geen bloemen wees plantaardig…

Een wortel wordt genadeloos onthoofd, de sla uiteengeplukt met korte rukjes, dan hakt men ruw een witlofstronk in stukjes, nog levend wordt daarna een kool gestoofd. En zo’n dieet, dat vind ik heel merkwaardig, heet ondanks al die wreedheid toch: plant-aardig.…

als struikspreker geniet ik van alle seizoenen in de lente groeit mijn publiek de holle weg in de zomer als schaduwkritiek op een herfst gedicht om te zoenen in een winter lang geleden schreef ik plantaardige wijsheden…

groen, graag zo de tuin gezien planten en poten zaden in rijen gegoten maar wel binnen de perken en jij, jij verfde mijn huis in dezelfde kleur je ging jezelf te buiten en haalde mij naar binnen…

o, wat zijn die bomen kaal zo vaal en anorexiaal niet twee - niet twaalf maar abnormaal niet eentje niet maar allemaal lijken ze skelet die geef je hooguit een kwartaal dan gaan ze dood- kalm en massaal voor plantaardig vet…

mijn heilsbloemen dragen vrucht, wenken gedachten vangen lucht voor vogels tegen kromheid van aarde plantaardig huichelgeil en nepkonijn, strek tot uiterste waanzin, ruik honingzoet hars, druipend uit wonden ontwaak uit ontboste droom, kruid van vochtige gronden…

Gelezen en jou bedacht Dordognaise zou dat eetbaar zijn, plantaardig of mineraal Het kan wortelkanaal zijn nog gevuld met scheutpijn tonnen erin geflikkerd Toch nog klinkt het hol als op de Efteling Hollebol- legijs met een stem zo laag omfloersd in rouwbeslag op afgedekte trommen Toe maar er kan altijd een tuutje slagrijm bij…

Niet waar ik ben geweest was jij, niet daar en niet waar ik me verstopte in het hoge gras, je liep langs rechte paden, links noch rechts kijkend, je had geen benul van slingeren, jouw weg is ijselijk helder voorwaarts, jij en ik daar was geen sprake van, ik verwilderd en het kreupelhout en jij met de snoeischaar in de hand de rozen temmend, wie…

Droogte dwingt tot absurde capriolen, hoog bewegingsloos hangend aan een plantaardig tandflos draadje Bloemen zoet hart magnetiseerde zeemlederen maagwand, vervoerde zijn geperfektioneerde reukorgaan en dwong zijn grijze pudding tegen beter weten in tot het moedwillig negeren van Darwins bewezen evolutieleer Onheilspellend Engeland…

Nu de natuur naar de knoppen gaat terwijl de lente neigt naar bloeien wie kan het bloeden nog stoppen Moeder Aarde verdrinkt in tranen wat moeten we doen plantaardige kaas is niet echt lekker en de ouderwetse worst zorgt voor culinair plezier de koe overslaan is niet zo makkelijk maar met veel minder vlees moet er toch een hoop lukken…

De zomeravond valt zwoel over de groengezegende zomertuin mystieke flora snakt naar regenwater groente wortelt dieper in oorsprong van eenzaam plantaardig bestaan onder de begieting van de mens honingbijen bestuiven zoete bloemen geur van weemoed omringt het licht van een volmaakte volle maan ik wandel langs de borders van het tuinpad…

niet meer dan een broze putdeksel echter, van het soort ’retourvlucht in hogere sferen’ zo bewater ik mijn plantaardig geesteshuishouden en hou gelijktijdig mijn drempel demonenvrij en als ik weer met beide benen op vaste grond sta heb ik mijn bestemming bereikt…

Plantaardig ben je geworden in de rijkdom van de natuur heb je een eigen perspectief.…

Zij bewijzen op aard zich in al het plantaardig. Dat is de beien aard. Het zout der aard; bijen, Maar ook appelen en tomaat. Wie die bijen jent, krijgt te maken met voeten stampers stampei. Zij trappelen zonder in te boeten, vervend op Candy. De voort planters sappelen voor dag en douw, met wij in de wei.…

In de voorbijgaande hitte van het bos, spreken vlinders de taal van een verstillend stemgegons, waar de wandelaar zich in waagt, met als levensproviand in de ransel het zingen van een kind, geborgd in de plantaardige traagheid van het koele mos waar hij de weg in vindt van nieuw ontdekte geuren , borgt de kleuren van de hoop, bereidt…

alles in werpt Maar waar mijn vlam minder vat Gelukkig scheiden we het afval In grijze en groene bakken Men werpt mij in de groene Alwaar ik rustig composteer En snel tot nieuw leven kom Al ben ik dat dan zelf niet meer Maar planten zullen warmte dragen Omdat ik mijn liefde nimmer verteer Zo doet er iets toch wat minder zeer In mens en plantaardig…

heb de geest gegeven van mijn zoontje Sacha vandaag de dag Tien Tien Negentien Zeven-en-Tachtig De artsen zeiden zuurstof Gebrek in hersentjes Hooguit plantaardig zijn bestaan wij vroegen waardoor waaraan wat wij wel weten WIJ hebben het gedaan WIJ stonden er bij Keken naar Ik heb het gedaan Wat hoe heb ik gedaan?…

hoofden gebogen vol overgave de eeuwige maïsvelden ingaan mompelend oh heer ik hou ’t echt niet meer ’s anderen daags nam onder treurzang wie nog leefde kennis van percenten en getallen op de barometer - namen zie je hier niet vallen het kwam overeen met vorige jaargang hoe anders verliep echter twee-duizend-en-acht de lopers bloeiden plantaardig…

hoofdluis vruchten in kamers van de doos kleurend vermiljoen tot purperrood de zaden hingen buiten niet bloot men trok aan hun oranje rokje en jawel godswonder boven wonder de blanke kerstpit zat er onder vol gerijpt aan een dun draadje mogelijk dat het den protestant niet zint Witte Kerst splijt uit een overlangs naadje rooms komt plantaardig…

oren klein en fijn, doorzichtig haast "Lipstick" zegt ze, draait open zet haar lippen aan met rood en ziet me vragend aan "Mooi bordeaux" denk ik glimlach de wangen rond Het puntje van haar tong schiet er even uit wij schatten wat onbenoembaar blijft kruimels van een verwoed bestaan van koek en brood en punnikjes iets groens, dat plantaardig…

wij hebben de aarde geknecht haar schoonheid geschoffeerd de huid van alle waarde en bijzonderheden ontdaan wat er te plukken was is meegenomen zonder enig woord van dank en vergeving vragen voor geleden schade is nooit opgekomen bij veelvraat mens dierlijk en plantaardig leven is misbruikt ten eigen bate werd mishandeld voor pure winst…