Alle inzendingen over plastic tas

Toen zag ik pas Dat het een plastic tas was Die vervuilt op grote voet. Een manier van proberen Aan vervuiling te refereren?…

eierdoppen in het gele gras veranda's met de maandagwas keukens met de geur van gas kaakjes in de plastic tas glanzende spoorrails waar ik op plas Remco Campert…

In een plastic tas. Zij wist nog niet, wat ik daar zag: Dit was niet haar man. Misschien kon ze het voelen, toen haar ogen de mijne raakte in de bus die op tijd vertrok.…

Met 1 plastic tas van het warenhuis met de rode zon met gebogen schouders traag te voet langs de bleekgroene heesters langs het dode kanaal over het grote lege plein. Duidelijk het javelwater, de melk en het brood in het zakje. Keert hij tevreden terug? ------------------------------- uit: 'Dubbelzanger', 2002.…

Met 1 plastic tas van het warenhuis met de rode zon met gebogen schouders traag te voet langs de bleekgroene heesters langs het dode kanaal over het grote lege plein. Duidelijk het javelwater, de melk en het brood in het zakje. Keert hij tevreden terug? ---------------------------- uit: 'Dubbelzanger', 2002.…

de zwerver zijn fiets gemakkelijk naast een plastic tas geparkeerd slaapt onder wakkere wolken een droomloze slaap de stadsmus laat zijn spiedend vogeloog vanuit de heg op een vale boterham vallen de vrouw kijkt betraand door het raam naar de zwerver naar de mus en terug en draait zich om wie overleeft in het landschap van…

Ziet hem lopen kilometers maken drie grote plastic tassen -zijn bezit ritueel lopen? honderd meter heen met twee terug voor die éne plastic tas onder zijn arm een regenjas heen naar wachtende twee dwars door regen en plassen - man… wat zit in die tassen?…

tas, mijn enige tas, Zoek niet verder, je bent er al, want Ik ben de stad.…

Heel zijn leven In één plastic tas ’s Ochtends niet weten Waar ’s avonds te zijn Muts Diep over hoofd getrokken Verhoeden oog en contact Bang Voor genadeloze woorden En onaangedane blik Nu door kou verdreven Dwalend en dolend Doelloos en uitzichtsloos Door deze hopeloze stad Helaas Te laat voor bed en dak Liggend op een bank…

de wijzer volgt traag een vaste baan hoog tipt de klok de tijd aan een aanstromende trap licht een man uit het gat van het perron het zonnig carillon dringt door de ijzeren kap van het station reizigers wachten naast hun bagage gedachten weggestopt in een plastic tas hijskranen hebben het werk afgebouwd de hele dag is aan god…

Hij staat met een plastic tas in zijn hand en weet niet welke kant hij uit moet. Linksonder loopt de klok met grote snelheid door. Later zie ik hem met geopende mond achterover liggen: een paardebloem bloeit tot pluis toe tussen zijn lippen.…

Berooid ben je alleen achter gebleven met niets meer dan een plastic tas nu kijk je naar je eigen verleden en zou willen dat het anders was. In de kou loop je door de straten en smeekt de mensen om wat geld totdat je in je laatste wanhoop maar weer bij het leger aanbelt.…

Soms zie ik langs de weg een man, een vrouw, een oude jas en plastic tas, dat is hun hebben en houw. Wat heeft het leven hen aangedaan, was het ziekte of verdriet? We lopen er langs, maar zien het niet en zijn ons weegs gegaan. Hoe kan het dat we niets meer doen aan mensen die zijn verdwaald.…

Verhit staat hij te praten de woorden zijn ongeremd De ogen gloeien koortsig gelig In zijn hand de plastic tas zoals men dat van hem kent Het is niet te geloven man zijn stem is laag noch hoog Wanhoop doet hem schreeuwen de lippen gesprongen Hoe angstig klinkt zijn betoog Ik ging voor een radiootje ruitje tikken zoals het moet stond…

Maar de regering vraagt de mensenmassa: "Gebruik toch een textielen tas of mand!" Want plastic heeft z'n beste tijd gehad en fijn stof - uche uche - is er zat!…

Als baasje/vrouwtje is een van uw taken Een zak op zak voor faeces in het wild Wanneer uw dier zijn staart heeft opgetild En u als eigenaar niet mag verzaken Ook naar de supermarkt moet dat voortaan Waar wij de grote boodschappen inslaan…

zag voetjes gaan voelde weer hoe schelpen jaren geleden in mijn benen sneden ik mocht niet kinderachtig zijn heb toen die pijn verbeten maar niet in vergeten plastic schoentjes heb ik in de tas maar niemand die ze dragen wil ze komen niet van pas zelf het voorbeeld geven is geen goed idee zie mezelf niet met die grote schuiten…

Kijk naar de heelheid Van mijn leven, Naar de heelheid Van mijn bestaan, Waarvan de loper Oneindig ver wordt Uitgerold - Waarbij de tijd Verdwijnt, mijn tijd Verdwijnt, en naadloos Overgaat in de eeuwigheid…

Zij hebben proviand voor dagen en haarlak in hun oude tas. Een plastic netje voor de regen. De dag wordt weer als vroeger was. Zij zingen van een oud plezier en zeggen met hun droge lippen: 'de dag zal komen als hij is' en kletsen op hun schrale dijen. Maar in hun schoot brandt het gemis. Een droefheid waarvan ogen schreien.…

Ik hoor de stilte van eenzaamheid wanneer ik denk aan jouw lachende ogen wandel ik door eindeloze bossen met in mijn hart jouw rugzak jouw overvolle tas en ik tast naar het geluk voel veel voor het begrip maar het lukt me niet vertrouwd te raken met alle lege tasjes naast mijn soms overmoedig hart bij het ontwaken van de dageraad ik…

', waar ik altijd positief op antwoord, ook al is het vaak veel te heet voor mij, maar ik zie dat plastic zakje zo graag in de tas met lekkernijen verdwijnen, alsof er stiekem een naakte Chinese op me wacht.…

Alleen mijn bril nog Is me eigen, die mij Het zicht verschafte Toen mijn ogen niet Meer wilden - Vrouw en kinderen afgepakt Door bittere tijd die Ontegenzeggelijk voorbijkwam, Vrienden van mijn generatie Ontvielen aan grijprage handen Van magere hein, hapjes die Immers niet te versmaden waren; Van mijn tijd ben ik de laatste…

Opzij keek ik en zag een tas met boodschappen een vrouwenhand niets bijzonders tot ik las vijf letters, rood op wit: 'Be One' was het een oproep een bevel een loze kreet of een verzoek tot samensmelting van de blik van haar, de drager van de tas, met die der lezer, dat was ik, ze zag alleen de drager van de ogen -…

Veel spullen heb ik weggedaan een stereotoren, een tv waarom zou ik ze behouden ik deed er toch niets mee mij resten de plastic planten op de vensterbank voor hen schrijf ik nu een woord van dank zij verfraaien nu mijn huis door plastic voel ik mij pas thuis.…

Ik volgde eens een sleepspoor dat ik zag En daarna vond ik jou Met een rugzak te zwaar om te dragen Toen wist ik dat ik helpen zou Ik knielde bij jouw voeten neer En pakte toen jouw tas uit handen Ik wilde er wat overbodig gewicht uit halen Want de zwaarte ervan had jou doen stranden Maar die tas bevatte jouw hele leven En alles had een…

Geronde stenen met wrakhout in schuim zeewier, plastic, kwallen Meeuwen op jacht eeuwig en altijd slechts ontevreden kijkend Zon als ploert, hitte terwijl golven blijven ronden, smelt ik plotseling…

Naar ik tot mijn verwondering verneem, Is er een rups die knaagt aan plastic zakken, Om dan iets anders van dat spul te bakken, Waardoor een eind komt aan een taai probleem. Maar als die rups gaat wisselen van huid, Dan vliegt er vast een plastic vlinder uit.…

De postbesteller die in vroeger dagen Als postpakezel zwaar belanden was Loopt nu rond met een bijna lege tas, Maar toch valt het hem zwaar die tas te dragen: Hij hoeft maar één adres langs deze morgen; De man mag zijn ontslagbrief zelf bezorgen.…

op het zebrapad een meisje met grote tas een boodschappentas…

Ze loopt elke dag voorbij het grijze haar fier opgestoken Ze laat haar hondje uit en spreekt hem zachtjes toe Ze loopt elke dag voorbij in dezelfde verschoten jas een plastic tasje in haar hand Ze spreekt zachtjes in zichzelf Ze loopt elke dag voorbij naar de winkel in de schuur daar wordt haar tas gevuld Ze prevelt zachtjes: dank U wel…