Alle inzendingen over pleisters

Het is geen kwestie meer van tranen drogen, knietjes wassen, pleisters plakken en luisteren, het is NU een kwestie van opzij gaan staan en ontluisteren!…

als pleisters op mijn wonden lagen jouw handen op mijn hart waar ze feilloos knopen vonden die je geduldig hebt ontward als zalf werkten jouw ogen op mijn zo rusteloze ziel en je woorden, afgewogen voorkwamen dat ik telkens viel als kompressen kusten jouw lippen al mijn pijnen weg en meer ik liet de warmte binnenglippen verzachtend al…

me nodig als iets of iemand jou pijn heeft gedaan Dit is de reden van mijn bestaan Mijn bestaan is om het jouwe te verlengen Meer dan dat zal ik jou nooit kunnen brengen Mijn aanwezigheid maakt de pijn wat draaglijker Maar ik raak aan je gehecht en jou verlaten is des te pijnlijker Je hebt me gebruikt Nu voel ik me vies Ik ben een pleister…

Afscheid nemen tranen banen zich een weg naar het hart het verdriet heeft de neiging daar te blijven alsof het zich vastplakt de pleister op de wonde.…

- Hè, had hij maar een pleister!' 'K wou door de zalen van mijn geest je leiden, Gestaltenrijk van voelen en van denken; Die kunst en kennis zocht, wilde ik verblijden Met kennis en met kunst, mijn gastgeschenken: Jij zag alleen 't verdriet; met medelijden Ging jij, een vrouw, me in 't diepste wezen krenken.…

angst is een pleister op de mond dekking zoeken achter een muur van zwijgen en nooit meer durven zeggen wat je op de lever hebt…

Zonneprikkeling wordt pleister. Meedragen, tot weer een volgend jaar, de zon weer even schijnt op die oude wond.…

En nu de stad Haar gelaat weer verbergt Onder avondnevel In het labyrint van een tijd Die ons verder drijft In dat ongewisse En veel zonder Verlang ik Naar het licht Dat verzacht Na de nacht Als een pleister Op een wonde.…

ik plak nog altijd pleisters op die dagen waarin ik me een weg baan tegen de wind in het regent herfst- bladeren, raap ze één voor één tot ik hervinden zal hetgeen ik eerder verloor…

straks misschien weer zonder pleister zal het vast beter gaan weet ik mijzelf wellicht een stukje wijzer…

Een pleister en een kruisje voor ’t gezwoeg Het feit dat je ‘m uitgelopen had Een heerlijk drankje en verkoelend bad Dat is in deze tijden niet genoeg De lopers en het netwerk zijn mobiel Met Facebookfotofinish en profil…

hecht als een pleister zodat het maar even pijn doet als je me lostrekt ik ben bijna blij je te zien hier fluister ik in dovemansoor al weet ik niet waar we zijn het is goed nu samen te zijn ook al hangt mijn boodschap als een haar in een plakstrip we zijn behoorlijk beschadigd maar eenmaal de beschermlaag verwijderd geneest de wond…

Hoewel geen landgenoot zich heeft geplaatst Tussen de beste renners van de Ronde Was er voor ons een pleister op de wonde: Wat waren wij toch trots op nummer laatst, De man die ieder uit de wielen reed Als hij zijn achteruitlooppoging deed!…

De ramadan schrijft voor dat wordt gegeten Zodra het donker is, niet overdag Omdat zoiets van de Koran niet mag Voor moslims is het zwaar zo te diëten Een pleister ter voorkoming van de zonden Ook goed voor door Islam ontstane wonden…

Op de dag dat de taal weer praten kan en ik pleisters schrijven kan op de woorden die zijn misverstaan gaat de zon weer op in het dal van wat eens vriendschap was en zal ik armen slaan om de tranen die zijn weggewist. Maar weet vooral dat je nog altijd welkom bent…

Gelukkig krijg je pleisters van de zaak.…

Vlijmscherp weer, deze stunt van Albert Heijn De messenset om mee te kokkerellen Zorgt dat je al je vingers na moet tellen Dus blijkt er nu een grote vraag te zijn Naar pleisters en verband voor deze klanten Zo snijdt het mes bij Appie aan twee kanten.…

Er is vandaag een vraag die allen kwelt Ziet Johnny kans om tijdig te herstellen Zodat hij straks de bergen op kan snellen Want hij is onze nieuwe wielerheld Geheel in pleisters en verband gewikkeld Zei hij ons desgevraagd: ' Ik ben geprikkeld'!…

Te trekken staat hij aan zijn vijfde ezelpoot penibel pleister op een warme wonde in Zijn aangezicht ook hij niet zonder zonde.…

Hij praat en ik luister Maar hoor niet Wat hij zegt Dan pak ik zijn hand En streel de dichte snee De vele kleine wondjes Sommige ontstoken Of met een pleister beplakt Om het bloeden te stoppen Weer een gesprek met een einde Waarom gaan we niet wandelen…

ik rook mijn laatste sigaret voor jou door jou ben ik op andere gedachten gezet jij bent nu mijn nicotine pillen, drankjes 'n pleister op m'n oor niets helpt nu mijn verslaving aan jou gaat door ---------------------------------------------------------- uit de bundel "voor jou, van mij" van Josefien en Wim Niesten…

Ik plak een pleister 'n pleister op de wonden één voor één haal ik 't plastic er af opdat 't kleven zal blijven kleven op de benen op de armen op de buik en op de rug, naar gelang de wond 't heftigst bloedt Of ik zal je verbinden met alle liefde verbinden je verdriet doen stelpen een schouder voor je zijn je geruststellen wanneer je…

Plukken witte watten Boven de horizon Pleisters op mijn verlangen Ontsproten aan de bron Wiegend op de kleuren Van de regenboog Verleid door zoete geuren Droom die overvloog Honger niet te stillen De mens die immer smacht Zoveel nog te willen Sus me, troost me zacht…

ik zwierf rond met een pleister op mijn mond tegen het schreeuwen omdat ik niet vond wat de meeuwen mij met hun vluchten wezen zag ze landen en uitdagend kijken zij wilden niet wijken heb tegels verlegd stenen gekanteld maar hen niet verjaagd want het land is hun dis in het gaan over lijken die link had ik tot heden gemist…

Met de handen in de aarde de wind in de haren, de beide voeten aan de grond Met de zon aan de hemel de vogels aan het front Met de geur van groei, de smaak van het frisse prikkelend in de mond Met op z'n tijd het natje, een droogje als een pleister op de wond Dat is dan geluk, dat lijnt de cirkel rond.…

ik plakte pleisters zocht verwaaide verbanden hechtte jouw lippen vond zeven doekjes voor het stelpen van het bloed ik leidde je hart van a naar beter dichtte je verwondering met nietjes en lijm depte je tranen deed een greep naar het compres dat geen ruimte liet…

Terwijl het mes nog snijdt in het bloedend hart mag je jezelf verwennen met een zachte pleister op de rauwe wonde totdat het rustiger wordt dan kun je weten hoe mooi het was hoe goed het ging... Voor zolang het mocht en kon bestaan Nu is er de pijn om iets wat zó mooi was maar niet méér zal zijn dan een zoete herinnering…

En als dan straks In het uur tussen hond en wolf De stad Haar aangezicht verbergt Weer dat je ne sais quoi gevoel Dat me verder drijft Doorheen het labyrint van tijd Tastend n het ongewisse Verlangend naar het licht Dat na de nacht Verzacht Als een pleister Op een slepende wonde.…

ik gooi mijn eigen ramen in en dans op de scherven vergeet de scherpte; pleisters komen morgen ik pluk de klaproos in mijn tuin en zie haar blaadjes vallen vergeet de doornen; die heeft ze nooit gehad ik leg me in mijn lege bed en knuffel met mijn kussen vergeet de leegte; mijn dromen vullen mij…

Met de handen in de aarde de wind in de haren, beide voeten aan de grond Met de zon aan de hemel een zacht kabbelend beekje, de vogels aan het front Met de geur van gras de frisse lucht prikkelend in de mond en op tijd een natje en een droogje als pleister op de wond Dat is dan geluk dat lijnt de cirkel rond.…