Alle inzendingen over plukte

Hij toonde een lach, want hij plukte de dag en de kip. Ze was vroeg uit de veren.…

we plukten bloemen zo uit het onbekende menden dieren van een uitheems ras hoorden talen die woord en zang vermengden op een manier die wij totaal niet kenden het is vreemd om hier te zijn en niets te hebben het mijn en dijn is geen structuur in waar zij zijn eigenheid en het onderlinge onderscheid gaan aan hen…

ik kan je slechts de bloemen geven die mijn stilte plukt alleen hun kleuren zullen spreken want de woorden gaan steeds stuk zinnen breken in gedachten tong en lippen wachten smachtend op de eerste toon maar het geluid is weg klinkers zijn verdwenen betekenisloos is wat ik zeg mag ik mijn stiltebloemen vazen in je hart…

Ik pluk de dag, bij morgenstond, maar heb geen vaas, waar ie in past ik pluk de dag, snij het randje schuin, zet hem in de vensterbank zodat de dag, die ik plukte, genieten kan van de dag die ik plukte!…

ik plukte wat bloemen het was warm toen er stierven mensen ik zat op de vloer in de hoek waar mijn bed had gestaan ik dacht aan mama die niet kon eten maar het leven niet wilde missen ik trok de deur achter me dicht het was warm toen ik plukte wat bloemen…

bewonderaars genieten van haar kleuren het is de onmacht die plukt…

voor moeder plukt ze nog ieder voorjaar maderliefjes…

jij plukte kleuren uit het hart van de bloem wat bleef was de steel nog wiegt ze in reiken naar zon op troostloze wind omdat niemand haar kinderen vindt jij zomert kleurloos plukte je vrij want het hart dat jij koos is herfst en dood al voorbij…

Je plukt de woorden van mijn boom zonder schroom Zaai je mijn glimlach…

Vier politiekers in een perenboom, u plukt geen enkele peer.…

Zo zoet is het fruit dat ik niet plukte, het viel – zomaar in mijn schoot.…

toen het licht ontvouwde stuurde een woordvogel jou op pad je plukte blauwe bloemen je plukte de witte maan winter vroor in je hart reis door ondoorgrondelijk water naar de overkant een klapwiekende vogel nam alle dode woorden mee in een bitterzoete nacht…

hij plukt het konijn uit de suikerspinnen wolk als de wind juist staat…

Elke dag plukte ons moeder zelf de bloemen uit haar eigen tuin.…

Pluk plukte de dag met pret maar viel weliswaar met een lach zowaar van de Pettenflat…

geluk is vluchtig als het tuiltje bloemen dat je destijds plukte in de berm langs de weg naar Bornerbroek…

geluk is vluchtig als het tuiltje bloemen dat je destijds plukte in de berm langs de weg naar Bornerbroek…

Mohamed plukte de sterren van de hemel Bij het vallen van de nacht. Hij maakte hallal van ons heelal En verhief de boerka tot klederdracht.…

Ik plukte dikke bossen, met prachtig blauwe kleur. En als ik eraan denk dan ruik ik nog hun geur. Ik mocht ze daar niet plukken, de rogge werd vertrapt. En ik moet eerlijk zeggen, de boer heeft mij heel vaak gesnapt. Ik kon het toch niet laten, en plukte telkens weer.…

De mooiste herinnering aan die felle zomerzon En hoe ik klaprozen voor je plukte.…

dichter danst pennenstreken kleurt witte lucht tot regenboog lezer plukt pennenvruchten voert zwarte dag tot schaterlach…

paarse en witte klavertjes in de wei ik ging zitten erbij ik plukte een paar 'k zag een rupsje erbij het werd voorjaar in mij…

ze plukt de dekens af alsof ze nestwarmte vergaart haar brekende ogen reizen zachtjes naar het licht haar schaduw draagt de zeis…

Een hevige storm plukte in één keer de bomen leeg. Het landschap toont nu zijn gouden herfstkleed. De takken slaperig tot de eerste voorjaarszon.…

De hand, die heden bloemen plukt, Krampt morgen in zijn laatste lot.…

half verscholen in de lindeboom plukt een oude man lindebloesem voor eigen gebruik het verhaal gaat dat je bij intensief gebruik gezond oud kunt worden…

ik heb je profiel weer gezien je haren plukten hemel de kleur kon ik door tegenlicht niet goed bekijken je stem klonk zacht ik zag het paradijs opbloeien en je ogen groeiden bloemen die ik nog niet plukken mocht nog winteren we door feesten trage dagen maar je blikken dragen al een kleur die lente opent in een nieuwe pas…

Zoals je leefde met al je vingers lente sprak je ogen plukten bloemen waarin de zee mij overspoelde, de taal waarmee je zwijgzaam de tijd deelde, vermenigvuldigde.…

in den beginne zorgde hij voor iets ronds dat hen dragen kon in den beginne plukte zij iets ovaals at er ongevraagd van in den beginne was er hij, toen zij wat langzaam evalueerde in wij…

Daar onder die boom Staan wij tezaam Ik eet een appel Jij plukt een braam Het leven lacht ons toe Schijnend door de boom Doch plots ontwaak ik En blijkt alles een droom…