Alle inzendingen over prachtige nachtegale

Bewondering(tanka) voor de nachtegaal... die elk jaar opnieuw, de weg naar mijn tuintje vindt om mijn glimlach te vangen in ruil voor zijn prachtig lied!…

het jaar door op de mient terras koffiehuis wordt gesmikkeld van de bonbonnetrie speciaal in trek zijn de masculines chocolade eitjes vulsel geklutste struif der nachtegalen waalsdorpervlakte verpakt in vloei men gaat er van zingen april mei vóór dag en dauw allemachtig mooi hoor er komt nu verordening verplichte ringing als…

en daarna nog twee want god allemachtig wat ben je prachtig ook al ben je tachtig ik wil met je mee…

mijn fantasie gaat op de loop als ik probeer te dichten realiteit verliest zijn weg het leven krijgt andere gezichten en maak ik dan een mooi gedicht waarin ik mezelf omschrijf voel ik me soms de Bergerac en ben een prachtig wijf…

Het was een prachtige dag, de aanblik buiten had veel waarde. De zon straalde, magnifiek weer was het zeker. Weinig of geen wind, het leek wel voorjaar. Natuurlijk hoop ik dat jullie ervan genoten hebben. Een fijne avond allemaal.…

Haar stem is als een koor Van honderd nachtegalen, Zingt prachtig in mijn oor En vertelt vrolijke verhalen. Haar ziel is als de zee Diep en vol van leven. Zachtjes wieg ik mee Door haar ritme omgeven. Maar haar hart is als een olievlek, Besmeurt haar ziel met tranen En laat voor samen zijn geen plek.…

Daar school een nachtegaal in 't groen Het was in de Mei! En hij zong zo zoet in ’t loof-festoen, Het was in de Mei! En hij gaf zijn zoetelief een zoen Net als ik of hij zou doen, Zes maal, zes maal, zesmaal doen, Het was in de Mei! - Een bloedverwant van Patertje langs de kant.…

zing maar nachtegaal laat het bos meegenieten van je repertoire…

Dag lieve kleine nachtegaal, vlieg en laat je vleugels gaan laat ons nog eenmaal je zang horen zodat wij je nooit zullen vergeten.…

Door de avondwereld Gaat geen geruis Alleen een vogel Gaat stil naar huis. Een purper boompje Staat heel alleen Daar vliegt op eenmaal Een vogeltje heen. Dat gaat aan 't zingen Dat zingt zo hard Dat zingt weer wakker Mijn arme hart! ------------------------------------- uit: Eenzame liedjes (1906)…

Och Moeder, is dat nu de nachtegaal, waarvan gij, moeder, mij zo menigmaal verteldet dat hij vóór de zonne zingt, en, na de zonne, zoetjes avondklinkt? Dat bruin hij is van verwe, en eiers legt, in leeggebouwde nesten?…

Je zegt je bent vrij maar jouw hart laat de kooi gesloten is er een grens aan pijn een grens aan verlangen of een grens aan tomeloze liefde slechts de sterren kunnen het vertellen ik laat jou wonen in mijn dromen bivakkeren in mijn hart…

daar zag ik je daarboven in een zwarte vork jouw silhouet in diepe lucht de avondster als metgezel jouw lied was grandioos geen aarzeling bespeurde ik in alles wat haast moeiteloos de nacht bezong herhalen deed je niet en bijval had je niet verwacht je zin was af dus waarom zou je niet verdwijnen…

Ik leef in nacht, maar mane-schijn is buiten, Die leeft in twinkelende vogelen-slag, Ik zie hem schijnen door de onzichtbre ruiten, Ik wacht, maar ik verlang niet naar de dag Ondergedompeld wezend ganslijk, ach! In dit zwart meer, o liefelijk geluid en Wat uit zwart donkere spiegel òp komt fluiten, Licht-lieve volk in wat àl duister…

Hoor het verheven roepen in het dagen, Nu er de nacht nog is, de geur'ge, zoele, Overal-stille nacht; door 't wellend, zwoele Gefilomeel, dat donker is als klagen. - Nu tjuikt het henen over lage hagen, En slaperige keeltjes komen joelen: Zo op een meer veel scherpe zeiltjes kroelen De dag gemoet, de dag met al haar vragen. O, flonker-vochte…

stenig me met zachtheid en molesteer me met je hart pak een houweel en hak een pad van gouden spaanders kus de grond waarop ik loop en laat ons samen wachten op de nachtegaal…

Zong daar de nachtegaal? O, dat ook mijn zang Weer liefelijk en droomrig-teder klinke, Maar niet meer vragend, klagend, doch een lente Van jubeltonen in zijn ritmen dragend, Tot een verkonding van ons diep geluk!…

Ik leef in nacht, maar mane-schijn is buiten, Die leeft in twinkelende vooglen-slag, Ik zie hem schijnen door de onzichtbre ruiten, Ik wacht, maar ik verlang niet naar de dag Ondergedompeld wezend ganslijk, ach! In dit zwart meer, o liefelijk geluid en Wat uit zwart donkre spiegel òp komt fluiten, Licht-lieve volk in wat àl duister zag…

Mocht die vogel zich overdag uitleven, 't was gewoon een zanger. Zijn stem bij vollemaansnacht krijgt echter de hoogste lof.…

in diese struukgewasse naobie braome ende netelgroei soekt die griesbruune foggel siene plecke ende raopt klien biestkes fur siene keinders in die nestebaole ut foer um tu lefe ende um selfe ientloos tu singe fur ons allemaole og, miene gotteku dies beeske skreewt dun leegte fol rolt geluuje deur miene siele icke kenne nie mer dencke…

de zang van een nachtegaal heeft mijn ziel gevoed ik weet niet meer of het in Spanje was het kan ook Frankrijk zijn al het relatieve verdween achter elke horizon zelfs de handdruk van Macron met Trump loste op in drukletters die verwaaiden in het moment .…

‘k En hore u nog niet, o nachtegale, en de paaszunne zit in ‘t oosten; waar blijft gij zo lange, of hebt gij misschien vergeten van ons te troosten?…

Ik mis het zingen van de nachtegaal de heldere klanken uit haar roze keel Heb ik haar afgeschrikt door harde stemmen die een uitweg zochten uit mijn klinkende geest? Soms hoor ik nog de echo van mijn vermiste nachtegaal in die gewijde verte waar stilte in mij valt…

gezang van nachtegalen ontdoornde rozen op een kindergraf rose elle a vécu ce que vivent les roses l'espace d'un matin de tijd lacht oorverdovend zingen de nachtegalen…

Na zonsondergang klinkt zang van nachtegalen door het braamstruweel...…

De lente barst in heel haar hevigheid uit. Een explosie sprankelend in schitterende lichtstralen van overgoten zonlicht. De lente begroet de dorre takken omhelst ze met haar zachte nieuwe groen. Bekleedt hen met een doorzichtige mantel van fluweel.…

Zilveren wolken. Een schaduw van elke droom. Woorden zijn juwelen. Die we delen omdat we eenzaam zijn. Liefde geven is liegen. Liegen is geluk zoeken dat niet bestaat. Ik ben weer alleen en mijn eenzaamheid lijkt op jou als jij verdwaalt in onbereikbare dromen waar woorden je betoveren en toverspreuken je niet meer wakker…

Prachtig is de onsterfelijkheid maar wat doen wij in de tussentijd? --------------------------------- uit: 'Vreemde wil', 1994.…

Hoe kan een blik voor jou een blik zijn en voor mij de wereld?…

Gelijk edelstenen, trots gedragen, waarachtig prachtig stralen...…