Alle inzendingen over rafelrand

Die altijd zuinig Geweest is op zijn Leven, zorgvuldig Inhoud gevend aan Het menselijk tekort, Plooien effenend In zijn dagelijks bestaan, Ziet terwijl hij voortgaat Alleen nog maar de Rafelranden waarlangs Hij moet gaan…

Nu en morgen, langs de rafelrand van dit ogenblik, langs de rivieren die naar de zee stromen, langs het bloed dat kolkt en beeft, langs de stilte die alles omringt met geheimen en die voltooit nu en morgen, langs de rafelrand van dit ogenblik.…

Nu en morgen, langs de rafelrand van dit ogenblik, langs de rivieren die naar de zee stromen, langs het bloed dat kolkt en beeft, langs de stilte die alles omringt met geheimen en die voltooit nu en morgen, langs de rafelrand van dit ogenblik.…

Die altijd zuinig Geweest is op zijn Leven, zorgvuldig Inhoud gevend aan Het menselijk tekort, Plooien effenend In zijn dagelijks Bestaan, ziet terwijl Hij voortgaat alleen Nog maar de rafelranden Waarlangs hij moet gaan…

Ruige steile zwarte rotsen golven spattend huizenhoog op de rafelrand van Eire eiland ooit vier eeuwen terug onder Cromwells Brits bewind tussen wilde westenwind kleuren van de regenboog…

een stilte in het kind de onderstroom van wat niet gezegd wordt in een huis zonder lucht lopen tijd en ruimte tandenknarsend vast zonder beweging stremt het kleine leven ziet de wereld zwart aan de rafelranden van de afgebroken taal sterft het onthechte kinderhart…

hij leefde op voet van oorlog met de zwarte rafelranden van zijn kindertijd die dicht op zijn geïrriteerde huid bivakkeerden grillig hinkte hij uit de maat met de wereld zilte tranen vonden hem na de stenen door de ruit zijn schreeuw en gebalde vuist zij brachten hem ver van huis…

Hij is een jager die het goede moment kent, weet wanneer het in een winkel druk is, want hij leeft van oeverloze verhalen, dus nog mooier als de kassa stuk is en hij zich in de rij langer kan onderdompelen in een binnenzee van geluid en misschien wel even verdwijnt in andermans huid; dagen waarop hij meer dan anders beleeft, blij naar…

levend of levenloos de rafelranden van een wereld bereikt om te zijn moet men een uitzonderlijk mens zijn…

wolkenjager jaagt wolken naar de zon waar ze oplossen tot vochtige warmte schiet losse flodders naar hun rafelrand tot slechts lichte nevel resteert in dunne vlagen van wolk naar wolk vlucht het wolkenkind hulpeloos wanhopig naar de allerlaatste waar verder vluchten niet meer mogelijk is treedt dan langzaam uit haar eigen…

ongeveer Het ergste Dat er is - Tijd die nooit Nutteloos voorbij Mag gaan - Niet zo maar lezen, Zachtjes voor me Uitstaren of Genieten van alles Dat er is Of niet is - Vroeger was ik er Bang van, bang van Mezelf, bang dat Ik tijd zou verspillen Wat me door mijn ouders Ernstig ontraden was Nu weet ik dat ook Ik wat rafelranden…

Aan rafelranden van de stad en in de buitenwijken smeult het al – Luister, het is de wind niet, blijf niet doof en blind, het zijn miljoenen naderende voeten, aanschuifelend tot een storm die weinig overeind zal laten staan Berg je nu het nog kan, want wie gesteld is boven ons is machteloos en arrogant en zal alleen zichzelf trachten te…

We hebben de auto geparkeerd tegen de rafelranden van de slingerende dijk Je wilt de wijk nemen uit binnenshuis en nauwelijks bewegen Je kent de wegen van en naar de brokken en klonten modder Er is een rijk aan vogels die zwemmen of in vlucht overvliegen Met een kijker kun je ze volgen niet met het blote oog We houden…

Een huis moet rafelranden kunnen krijgen, uit zijn hang- en sluitwerk slaan, donker mompelen, siberisch jammeren, moet zijn pannen kunnen losgooien als haar, zich laten kastijden door de twijgen van een berk. Zou daaraan dood moeten mogen gaan. Hoe zacht zouden steden dan, een droom van huizenspinsels.…

Gemiste kansen een rafelrand spijt “tiktak, tiktak” waar blijft de tijd? Een lege kapstok het bed is te groot Bobje 1, 2 en 3 zijn ook al weer dood. Een tweezitsbank alleen voor mij buiten het raam gaat de wereld voorbij. Dit is het lied van had kunnen zijn van zoetzachte dromen van marsepein.…

sluiten de man en de vrouw tevergeefs de geesten op in hun hokken 's nachts kijken ze achterom de man en de vrouw en ze zien altijd hetzelfde: hun beschadigde kind de tijd wil maar niet verstrijken het wrakke leven wankelt het wacht niet langer op de afgepelde toekomst waarin hun dromen bij opbod zijn verkocht ze plukken aan de rafelranden…

Aan de rafelranden van de nacht in 't schaduwrijk zwijmelen verzonkene gedachten in vergetelheid donkerblauw en violet van diepgezonkenheid in sepia en indigo van nachtdoorwakenheid overvaart naar duisternis als tijdelijk anonymus een verblijf incognito naar een etherisch geestenrijk vergetelheid, gezapig slapend in het…

Aan de rafelranden van Nederland Waar steeds meer onvree heerst En steeds minder verdraagzaamheid, Bij hen die al generaties lang Hun boerenplaats bestieren in Innerlijke tevredenheid, Wordt het zicht steeds scherper Op een uitzichtloos bestaan, Waar land dat eeuwenlang hen Toebehoorde langzaamaan wordt Afgepakt - onteigend heet…

sluiten de man en de vrouw tevergeefs de geesten in hun hokken op 's nachts kijken ze achterom de man en de vrouw en ze zien altijd hetzelfde: hun diep beschadigd kind de tijd wil maar niet verstrijken het wrakke leven wankelt het wacht niet langer op de afgepelde toekomst waarin hun dromen bij opbod zijn verkocht ze plukken aan de rafelranden…

Aan de rafelranden van het schaduwrijk der nacht zwijmelen verzonkene gedachten in vergetelheid van sepia en indigo in woordeloze beeldentaal naar donkerblauw en violet in peilloze bezonkenheid verstolen overvaart incognito en ongezien anonymus in het verblijf van nachtdoorwakendheid sluimerend in diepe remslaap in een tijdloos…

Ik zie ook andere gelijkgezinden bezwaard gemoed en depressiviteit die ongeveer hetzelfde ondervinden in hun emoties van neerslachtigheid Ver heen lijkt weer het nazomergetij met klatergoud in blauwe rafelranden het licht dat eerst nog scheen maar nooit ontbrandde een strijd die in een nederlaag verzandde één man legt heel Amerika aan…

waarom gaf ik me niet geheel aan dat andere werelddeel die heel andere dimensie hoog boven het Westerwolder land stond ik op een rafelrand toog ik in een wolkenprop omhoog glee ik langs een zachte helling naar benee met spijt mompel ik binnensmonds: wat ben ik toch laagbijdegronds.…

De rafelranden van de stad heb je achter je gelaten. Oog in oog sta je nu met een onmetelijk uitzicht. Er gebeurt hier niks. Slechts bedoeïenen weten het, hoe je hier in leven blijft. Veel stilzitten, thee drinken, en niks doen. In het Oosten zouden ze taoïsten heten. Eerst was er niemand, maar waren er overal mensen.…

in de koepel die ons hoog omspant scheuren grauwe watten open, onthullen omfloerste zonnebrand, goud langs de rafelrand gekropen. onder dat goud doorlopen baldakijn klimt langs geworpen stralen ons oog op naar de zonneschijn: vuur in spelonken en wolkenzalen. het grauw uitgewaterd, het is droog.…

Hedentendage alsmede een groot deel van de hiernavolgende dag des heren waart een etmaal lang op vleugelen van gezang aangezwengeld door Aiolos de god der winden gehuld in licht doorschijnende rafelrandige franje, vanaf zijn hoge zetel op de kale rotsen van Aiaia een licht aangewakkerde heliotrope nevel over de malssappige rundernitraatrijke…