Alle inzendingen over raken

speels beschildert het witte linnen met kleuren die kwasten dragen gemengd als woorden in een regel combineren kleuren op het palet passie laat kleuren extra spreken die door wat alcohol ontstaat een levendig en kleurrijk spel maakt van wit linnen, diepe zinnen…

Jij hebt me weten te raken mijn gevoelens zijn compleet jij maakt me echt gelukkig zoals geen ander dat ooit deed Jij hebt me weten te raken bent mijn leven binnen gestapt in mijn hart vlinders gevangen die uit hun cocon waren ontsnapt Jij hebt me weten te raken bent voor mij van betekenis jou draag ik altijd met me mee wat de afstand…

Ik voelde me van binnen leeg Toen kwam jij en bracht iets te weeg Ik kan het gewoonweg niet verklaren Alle twijfels liet ik toen varen Zoals jij mij weet te raken Ik zou het wel willen uitschreeuwen van de daken Jij bezorgt mij dat heerlijke gevoel Ik denk dat jij wel door hebt wat ik bedoel Die klik tussen ons valt niet te ontkennen…

Hij laadt het allerlaatste vuur hersenen willen stenen vreten schiet nog éénmaal op de muur ziet gezichten zonder geweten hij zoekt zijn allerlaatste doel wortels moeten uitgeroeid gesleten groeven krijgen smoel ondergronds wordt nog gesnoeid versleten laarzen raken geronnen bloed een kind speelt duveltje met verlos gebroken mannen dragen…

Hoever kunnen we nog gaan om elkaar met woorden te raken waarin alles al is gezegd waarmee we niets kunnen of willen doen uit zelfbescherming of uit angst voor diepgang en intimiteit omdat we misschien vrezen het zwarte gat in ons binnenste te ontdekken als we teveel nabijheid toestaan?…

elk gedicht is gericht op wat men er van vindt en dan kan het zomaar raak zijn…

zwijgen willen warme billen sussen raken pak en laken wissen draaien handen zwaaien stoppen haasten het allerlaatste…

"Pim is onrechtvaardig" schoot Volkert door zijn hoofd en hij schoot Pim door zijn hoofd "Wat onrechtvaardig" schoot er door mijn hoofd "en ik wilde nog wel de politiek in" schoot er door mijn hoofd "Hans is onrechtvaardig" schoot Murat door zijn hoofd en hij schoot Hans door zijn hoofd "Wat onrechtvaardig" schoot er door mijn…

Laat het los Sst... je ziel fluistert Het is je hart Dat niet meer luistert Je geweten Je laat het in de steek Eens waren je dromen Iets waar je voor bezweek Laat het los En al ben je het vergeten Het is de vrijheid Het verlangen, het geweten Voel het En laat het niet meer gaan Laat je angsten los En raak je dromen aan…

Ken de lach van liefde en droom weg van 't heden je passie voor de toekomst houdt iedereen tevreden. Het is die levenslust welke ons sterkt maakt we voelen ons dan één zonder dat het ons zo raakt.…

je dubbelganger lijkt niet op je maar heeft je stem ik luister starend in verten naar je beeld brand me voortdurend aan je foto huil ik zomaar wat maar zo vaak raak me, desnoods aan of af en toe mis je meer altijd dan nu en dan…

Raak me aan en voel het bloed door mijn aderen slaan. Luister naar mijn stem hoor daar de wind langs mijn stembanden gaan. Blijf bij mij mijn kind Het stroomt voor jou, dat bloed en die wind.…

Ik probeer je nog één keer te raken, als je achter mij zal staan en in een laatste vers jouw licht te vervolmaken, de essentie waarmee het laatste gat wordt gedicht in de voor ons aangewezen tijd, kan niet somber klinken of ongrijpbaar vederlicht om dan aan te vertrekken en bij gelegenheid weer a-priori af te leggen en elkaar…

Raak me aan en voel het bloed door mijn aderen slaan. Luister naar mijn stem, hoor daar de wind langs mijn stembanden gaan. Blijf bij mij mijn kind: het stroomt voor jou, dat bloed en die wind.…

stilte bekruipt me het had 'n lange aanloop nodig voordat 'ie over zou gaan tot deze aanval welke zorgvuldig in de wind wil worden geslagen, doch raakt het geleidelijk zijn doel en word overmand door immense rust…

Hangend aan jouw lippen absorbeer ik ieder woord dat er vanaf rolt hoe simpel kan 't zijn als je de optelsom nog eens natelt doch ben jij degene die mijn ogen opent op 'n ander niveau en voel hoe de wereld nu pas aan mijn voeten ligt…

er bekant van Afsnijdt, en een halve Seconde voor de frontale Botsing zal plaatsvinden Die ook mij en de kinderen Onherroepelijk mee zal Slepen in een voortijdige Dood voegt hij naar rechts In, mij en mijn passagiers Achterlatend met bonkend Hart vol onbegrip - De dood kwam voorbij Op deze zonnige zondag, Zonder me aan te raken…

Als je de stilte zoekt in je binnenwereld zal het geluid van de buitenwereld je niet raken…

Raak! Het klamme zweet stond in mijn hand. Al kostte het me dan ook een der vissen, dit schouwspel had ik echt niet willen missen.…

de baby bultrug fluistert tegen zijn moeder het kalf knort en piept zacht de orca mag hen niet horen dit pelt de korstigheid van onze woorden brengt ons in beweging het raakt de leegte…

ik aan heel raak, sla ik direct op zijn of haar bek!…

Het raakt me Naakt, bloot, zonder huid en zonder vel Maar het raakt me Het is zó fel op de huid waar ik vervel En het raakt me diep en dus ik pel alle laagjes die ik tel Zonder aan te raken maar ik vertel het raakt me zeker nog wel…

Ingetogen glimlach zo stralend ook uitstralend; wat is alles betovering Is dit waar een machtige wondere wereld zo boordevol verwondering? Kras dat houden van zo rijkelijk groots inhoudelijk is Een grootscheepse ommekeer in mijn wereldje, lekkerder dan de fijnste dis. De paardenmolen deinst in crescendo de hoogste sferen in Gekir van een peuter…

Woorden raken….. bewust of onbewust Ze laaien vuur hoog op Ook hen die de rust in zich hebben worden vroeg of laat door de scherpte geraakt…

Een zatte biljarter uit Aken Kon onlangs geen carambole maken Dat was best wel sneu Want zelfs zonder keu Kon hij 'm in de kroeg toch flink raken…

Raak de geest schop de taal trap de liefde verkracht verbaal kijk opzij zie geen ogen donder geluk ongelogen pleur de zin scheur en stoot trap de liefde in de goot het hart verward verloren verhard geloven in blind beminnen rot op ga wat anders verzinnen…

Schiet ik met woorden dan zal ik raken wie aan de dood denkt. De dood is geen boodschap van begrijpen maar een woord dat machtig klinkt voor wie alleen nog maar in angst gelooft en voortdurend twijfelt of hij er zelf een einde aan zal maken met een pen of een geweer.…

Toen mijn hart geraakt werd met het rake licht der zon In de borst, waar een pijl het verlies van ziel betekent Toen zag ik jou, en probeerde je te raken.…

vandaag sprak alsnog de winter tot mij ik keek nam zijn schaduw op en zag hoe die veranderde in een toevluchtsoord vaarwel, zei ik en liep voorbij jouw ogen naar de verte en naar morgen een vlakte die nooit meer kwam en zo bleef ik woorden hunkeren, korter of langer dan dag en nacht mijn ruimte werd de stilte van meer dan een…

in mijn hoofd woeden de woorden het zindert en ziedt maar het komt nimmer tot akkoorden het sijpelt, mijn kop is een vergiet eens wil ik raken…