Netgedichten

netgedicht (nr. 86.410):

Raken

Als alles tot stilstand lijkt gekomen
Het artificiële universum beademd wordt
De vlinder met ijzeren hart door kilte sterft
De wereld aan onttovering lijdt

Als we denken dat het verleden kenbaar is
Worden wij door petrogliefen bedwelmd
In zandsteen gekerfd groots en vol licht onthuld
Door onpeilbare stromingen van het water

Als tableaux vivants uit de Oudheid
In het midden van hun heldenreis
Spiegelend epos zonder metrum
Baanbrekend ontsnapt aan godin van zee en zand

Als we een meerstemmig lofdicht zingen
Aan het vonkende vuur van morgenzee
Tot mythisch avondland brengen we
Een ode aan het leven dat aan alles raakt