Alle inzendingen over regennacht

Al is er maan-vermoeden, De lucht is leeg, Des hemels baan bevloeden Veel wolken veeg. De droppen komen zijgen In zachte val, De blaân der bomen nijgen In regenhal. 't Is alles mat en eenzaam, In vree gesust, En alles wat gemeenzaam Met licht is, rust.…

Het is bijna alsof je de zomerse zon achter de horizon hoorde dalen nu je met de blauwe verf van jouw stille liefde jouw geweten kleurt om te overleven onder het maanlicht van de nacht ben jij de mens die jij voor ogen ziet en ook de druppels van de nachtelijke regen blijven dalen in jouw gehoor door het vertrouwde van de regennacht…

En ook de natte druppels van de nachtelijke regen blijven dalen in jouw gehoor door het vertrouwde van de regennacht voel jij weer terug wat je verloor.…

Flets ruikt de vroege regennacht en rauwt het natte licht als deze onbepaalde dagen. Niet één die clavecimbelt, mesto cello speelt. Of moet ik in c schrij(v)en?…

Letters zijn als bloemen in lente van jouw regennacht karakters vormen woorden een brief, die jij niet had verwacht letters spreken tong jouw eigen levensverhaal symbolen vormen twist zinnen uiten spraak maar liefde heeft geen woorden nodig het hart dat spreekt in lichaamstaal.…

vanaf de valreep wuivend je laatste roep, verwaaid, iets over spoedige berichten rakelings langs de waterlijn turensmoe m'n ogen slenter ik door regennacht in een kring van waternevel flonkert een toplicht naderbij maar blijft in z'n koers volharden laat havenhoofden liggen brengt geen bericht van overzee…

Ik hoorde de echo van jouw stem tijdens de droeve regennacht die met mijn zwijgen angstig leek en ik vroeg zonder werkelijk te praten of je uit de stilte wou verdwijnen met de linkerdaad van droomvrijheid maar dat deed alleen jouw stem jouw lichaam kende te veel verdriet in tussenwegen naar het ademland waar op een kruispuntplein…

dan zien staan verwonderd om mijn schuilplaats waarin je alles terug kan vinden alles met een begin zoals poëzie of een kleine rivier vol sproeten bij de schoonheid van een zomeravond het dichtbij gefluister van een vlinder die zijn vleugels laat zien, voorbij blijft gaan tot in de kleinste schaduw en een getrooste regennacht…

In wilde, stormdoorvlaagde regennachten vertoont de maan een bleek, behuild gezicht boven de lege straten, smalle schachten waar in een onverbiddelijk gericht de zomer langzaam voor het najaar zwicht, terwijl de huizen op het einde wachten. Tegen de morgen is de strijd beslecht.…

Eiken roesten met bleke kroon, geteisterd in storm - doorweekte regennachten, reikhalzend over zwart satijnen grachten, waarin zomers licht onverbiddelijk voor het najaar zwicht, wacht - rood en geel - geslagen bladgoed op de laatste dolkstoot van de wind, onwetend hoe die op te vangen om naderend onheil te verzachten, de maan in…

De lentewind wiegt de seringen die bloeien in witte en purperen pracht en ’t jonge lover waar de merels graag zingen of kwetteren tegen een regennacht. De lente baart overal nieuw leven en iedere kale tak krijgt weer zijn blad wintermensen kom je met een blosje al tegen en de trouwste huismus gaat zelfs weer op pad.…

Hoe jouw strelende woorden mijn geopende handen bereiken en mij de geurige bloesem schenken die jij steeds weer verrijkt met jeugdigheid en energie, ontvang het jonge lover waar gekruip en gevleugelde klank zullen aangeven van morgendauw tot laat in de regennacht.…