Alle inzendingen over rustiger

logeren het ventje mag opa helpen in de schuur want van opa's kun je heel veel leren De buurtjes rechts van ons zijn nog niet thuis moeten beide tot half vijf werken maar áls ze eenmaal binnen zijn is dat van kilometers ver te merken Dan schreeuwt hij, vloekt en tiert en zij slikt alles weer voor zoete koek wat is het hier dan een stuk rustiger…

Een mantra maakt blij als het al die gedachten wat rustiger maakt…

Maar je twijfels al die maanden lieten best hun sporen na Dat is waarom ik nogal eens over de top heen ga Ik zal het proberen te remmen of in proportie te krijgen Dan praat ik vast iets rustiger maar mijn hartje zal nooit zwijgen…

Deinend op de golven Van redeloos verstand, Opgestuwd door brekers Van onbeheersbare emotie Dwingt mijn brein mij Om rustiger te gaan wonen In mijzelf - om te voorkomen Dat ik roemloos ten onder ga Aan de vele offers die Gebracht zijn in de tijd…

Als je vrouw je gaat 'behoederen' werkt het uit als bemoederen je wordt weer kind, een kindje en handjes boven op de dekens Tussen de echtelijke bed-lakens wordt het rustiger dan ooit tevoren en het beddengoed gaat voortaan zelfs om de drie weken in de was…

Dus om me gauw wat rustiger te voelen, Bezocht ik ‘Burning Man’ om af te koelen.…

ik zag je op de tak koppie wat scheef jij had alles wel gehad vleugels die niet wilden vliegen voortijdig gestreken door kaalheid en pijn de zin in het leven was je al even vergeten omdat slapen rustiger bleek dan ontwaken toch laat je nog het koppie niet hangen in een intens verlangen om bij ons te zijn…

je schipperde maar kon de koers niet houden roeide tegen stromen op met een te groot verval pas later in rustiger vaarwater kon jij gaan ankeren de kade trok je niet voor een plaats in het groen zou jij alles willen doen jouw elementen zijn nu in balans jij bent op het water aangeland…

Ik wou dat ik ‘t wist wat er in je speelde dat jij je hele verhaal naar mij mailde Ik nodig je uit te praten over pijnlijke gaten het lege gevoel het beoogde doel laten we naar elkaar luisteren in stilte eren de veelvoud ervaren van rustiger meren in dat zelfde schuitje…

Terwijl het mes nog snijdt in het bloedend hart mag je jezelf verwennen met een zachte pleister op de rauwe wonde totdat het rustiger wordt dan kun je weten hoe mooi het was hoe goed het ging... Voor zolang het mocht en kon bestaan Nu is er de pijn om iets wat zó mooi was maar niet méér zal zijn dan een zoete herinnering…

er zijn geen monsters meer verslagen of op handen gedragen gemaskerde creaturen dansen rond het vuur dat passie heet schilden weren de vlammen as smeult in de aarde hier en daar blaft nog een hond de avonden zijn rustiger nu buiten dwalen de lantaarnpalen in het groene maanlicht ik hoor de echo van haar stappen ze is ver weg van huis…

je sneed door het water kliefde de golven vol lieve lust patrijspoorten open de zon was geen sloper roodkoper heeft je gekust bruinde met vrienden op het spierwitte dek feestte de avond niets was te gek maar in rustiger tij kwam je altijd bij mij benieuwd naar mijn dromen ik vertel je geen sprookjes maar realiteit en godzijdank…

Dat, dat is ook helemaal niet nodig zegt hij Let maar eens op, je ziet het in één oogopslag véél en véél rustiger hier.…

Daarom adviseert onze Paulusma om rustiger voor elkaar te zorgen vanwege klam en drukkend weer.…

wij hebben de duinen zien bloeien als gift van de zon en de zee eerst het lichtere paars dan het zomerse geel de wind speelde mee verlieten de drukte van zaken en stad kozen de stilte van het glooiende pad in het zand bij laagwater tekenden sporen de lijn een horizon verder zal het rustiger zijn elkaar bij de hand in een tocht…

In een stoptrein is het veel rustiger leven: gedichtje schrijven, muziekje op, ontspannen beat.…

jij oogt storm in met vlagen hyperactief bewegen ik kwam je tegen tussen de buien door gelukkig geen regen jij voer uit tegen mij zonder een bekende reden ik liet je razen trachtte een evaluatie te maken van jouw averij pas later in rustiger vaarwater kwamen de tranen het mooi weer spelen is gedaan donkere wolken kunnen je…

Blijkbaar nog rustiger aan doen niets doen misschien? helemaal niets een klein beetje voor de kleine of nog beter…

Waar toef ik beter, rustiger dan aan oever van breed water verscholen tussen pluimen riet en vogels over golven scheren zonder iemand mij hier ziet. Genietend van onbeschrijflijk ritme van wind en golvenspel naar muziek door rietkraag luisteren veroorzaakt door wuivende halmen die mij gedicht toe willen fluisteren.…

onophoudelijk orders je hebt de hele voorraad leeg geroofd stel je niet aan zei het hoofd tegen het lijf dat heb je nooit gedaan het leven is kort hoor geef maar gewoon gehoor nu is er dus strijd en raakte ze in de tussentijd de balans kwijt het komt wel goed hoor zei het lijf tegen het hoofd omdat je nu hebt beloofd samen rustiger…

aanschouw vliegt het voorbije leven langs mij heen zo dierbaar en voor altijd in mijn hart zoete herinneringen suizen langs mijn oren om voor immer op mijn vleugels mee te dragen met mijn ogen gericht naar de horizon trekt de ijskou aan mij voorbij zie ik aan de evenaar de zon weer schijnen en strijk daar neer in rustiger…

Het weggaan gebeurt voortdurend, ook wanneer ik rustiger ben. Wat er rest is dan een afdruk; een vereenzaamd en veroordeeld woord, vochtig, zoals dit gedicht dat ik naar de leegte schreeuw, nog machtelozer dan de cirkel, de dagen rond. Ik jaag de dode bladeren in de kamer. Hierbinnen woont de nacht. Zonder maan.…

Toon voor toon hoor ik herkenbare melodie als een vogelveer streelt dit over mijn arm mijn hart klopt rustiger door rijkelijk beeld. Mijn woorden doen te kort wat je mij geeft ondanks een afstand van een enkele reis is mijn ideaal retour wat mij nooit verveelt.…

We zijn niet meer zoals we waren en komen terecht in rustiger water, hoeven het snelle niet meer bevaren en het vroeger nemen we mee naar later. We worden ouder, de jaren gaan tellen. de jonge generatie komt achter ons aan. We hebben elkaar nog genoeg te vertellen en hopen nog veel jaren verder te mogen gaan.…

en groeit nu dit bitter stromen rustiger, zijns ondanks, en opgesierd met vreemde dingen van het maanspel - het blijft mijn grondwater van dagelijks versterven en jij en ik is dood en verder machteloos. -------------------------------- uit: 'Koude gedichten', 1956.…

Dus mag ik je nog een keertje zien, zodat ik wat rustiger slaap misschien want ik mis je zo...…

Niet weten zou beter zijn, rustiger, zonder zorgen, minder belast, Maar toch wil ik weten, het hoe en wat, het fijne, Want zodra ik het ervaar weet ik het, ook al is het niet de mijne, Het is wel de jouwe, dan wel niet in mijn handen, jouw hart die ik betast.…

mensen geef eens wat glans aan je dag doe het met een schaterlach het maakt vrolijk het maakt blij even niet de maatschappij maar gewoon echt jij al is dit het lichtpuntje van je dag vind ik dat je je prijzen mag of geef op straat eens gewoon een glimlach weg het doet wonderen wat ik je zeg onthaasten is ook een mooi gegeven dan ga je rustiger…

Ja, ik leef, zolang jij voor mij leeft Ik ben rustiger in mijn leven, nu ik rust al is het voor even Ik ben levendiger als jij er bent, nu ik leef en alles me verwent Ja, ik ben, als jij er bent.…

ik naar de datum keek leek het een lang vervlogen tijd ik weet opeens weer hoe ik jullie mis en voelde me zo teneergeslagen Ik heb mijn tranen weggeveegd want ik weet; zo is het goed de pijn van het verleden slijt maar het leven in het hart zal blijven Straks brengen we wéér één naar het graf 't is goed dat jullie het niet weten ben rustiger…