Alle inzendingen over scharrelen

mijn vriendje is terug wat schichtig nog kijkt hij vanuit zijn territorium naar binnen hij trekt mijn blik met trotse stap zijn borst, zo dat al kan, nog vuriger dan vorig jaar hij weet: er valt bij mij nog zoveel in te halen maar 'k hou hem kort, geef niets kado laat hem maar scharrelen…

ik zocht mijn muze op toen op mijn lievelingspad een eekhoorntje uitgelaten met zijn staart mij groette bij 't scharrelen zonder toom onder een beukenboom ik kon mijn ogen niet geloven toen ik het wonder zag hoe mijn muze omgetoverd voor mij aan 't scharrelen was op zoek naar inspiratie puur van betovering kreeg ik het lumineus idee…

Kwieke verschijning een eekhoorntje scharrelend onder de linden…

na het driftig schrobbelen en liefdevol scharrelen gaan ze kakelen.…

Bang scharrel ik rond, er zijn hier grote gaten -- die ik niet kan zien.…

ik scharrel rond in uitgewoonde dromen hoe spint het hart een draad naar toen ik vliegen kon?…

Een dierminnende consument uit Hindeloopen Ging bij de boer scharreleieren kopen Thuis onderzocht hij ei na ei Maar hij was helemaal niet blij Daar de eieren schàrrelden noch krópen…

Scharrelend. ------------------------------------------ uit: 'Fladderen voor de vloed', 2007.…

Scharrelend. ------------------------------------- uit: 'Fladderen voor de vloed', 2007.…

Ik kan niet zingen, ik zeg enkel tok En nooit heb ik mijn vleugels uitgeslagen: Ik scharrel op het erf rond alle dagen Of zit gekortwiekt in een donker hok. Het enige wat mij als vogel rest Is doodgaan aan klassieke vogelpest.…

Na ophef over scharrels en pingping Is hij door zoonlief uit zijn land verdreven, Voor Juan Carlos rest een eerloos leven, Als afgedankte vorst en banneling. Nu vlucht en wankelt Koning Nooitgenoeg, Als ooit de olifant waarop hij joeg.…

Een fabel. ‘Is dat scharrlen met je schenen!’ Riep een kreeft zijn broeder toe: ‘'t Zien allenig maakt me moe. Loop toch rechter op je benen!’- ‘Met plezier,’ zei de andre toen, ‘Als je 't mij maar vóór wilt doen!’ Laat ons geen gebreken laken, Waar wij zelf aan schuldig staan! 't Zal met de andren beter gaan, Als wij 't eerst…

Rondom de afgelegen wei groeiden klaver en margriet, wat koeien zomaar bij het hek, veel meer leven gaf het niet. Wat verderop een houten schuur waarover hoge bomen bogen, daar, onder toezicht van een kip, heeft zij haar echtgenoot bedrogen.…

de zon kapt op de helling een heiligdom van stenen letters voor altijd gedreven het gesproken woord is uitgedoofd hagedissen scharrelen schichtig rond stille woorden op gewijde grond rotsvast gehecht als toverwoord de zon brandt verder ongestoord.…

veel leed kan ik op de beeldbuis aan mij voorbij zien trekken zonder ook maar een enkele traan te laten maar soms zomaar ergens op een perron bijvoorbeeld wanneer ik een duif op één poot moeizaam zijn kostje bi elkaar zie scharrelen... dan heb ik het weleens moeilijk…

Een pakje veren vliegt te pletter tegen wind en onverschilligheid die zich een weg baant in de adem gulzig vreet de aal zich dood aids is een hulpje Gods zeg ik ongelovig terwijl de zon dieprood de nacht zoekt en het zaad een scharrel-ei.…

Door het venster zag ik vogels scharrelend op de voederplank. De dooi zette ogenblikkelijk in.…

dooi druipt en drijft en tikt de takken los mijn tuin komt weer tot leven de vogels uit hun schuilplaats door poes even verdreven dragen zij hun lied aan 't nieuwe scharrelen en de vrijheid op 'k verbeeldde mij een winterkoninkje heel trots voor goudhaantje nog te verlegen…

Zwanen klapwieken egels scharrelen wat rond het verdroomde land. Mensen lieven zich traag zwiepen paardenstaarten alles in een wei.…

Het rode hoedje danst op haar blonde krullenkop twee fraaie blauwe kijkers nemen de wereld op klein nieuwsgierig aagje op ontdekkingstocht volgt de bonte kippen die scharrelen op het hof ze proest om hun gekakel haar schaterlach weerklinkt geen symfonie klinkt mooier dan de vreugde van dit kind…

Oh scharrel uit de kippenschuur mijn liefde was zo groot en puur de jouwe niet van lange duur. Je liftte -bij het buitenhok- voor háár je mooie verenrok en dát bezorgde mij een shock. Ik lig amechtig op mijn zij en shit, er kraait geen haan naar mij.…

Rutte drinkt: koffie met z'n moeder thee met de Koningin water met z'n kabinet een borrel met Ivo een biertje met Jort en wijntjes met z'n scharrels Rutte weet z'n dorst te lessen! NB En met Samsom 'economische' drankjes!…

In het winterlicht Scharrelen de wadvogels Op de wadplaten Kokmeeuwen lichten Wit zilvergrijs vuurrood op Boeggolven breken Stormmeeuwen wulpen Zilverplezier tureluur Doorwaden de geul Slenken glinsteren In diepblauw met de zon mee De twee zeehonden Blikken nieuwsgierig Vanuit het Waddenwater Geen visje te zien!…

Meeuwen scharrelen op het bijna lege dek. Een dakloze verkleumde man wacht rustig af... Straks, later misschien lukt het hem...een slaapplaats te scoren, al is het voor één nacht. De boot...hij deint nog steeds. De man... hij wacht...hoopvol!…

ik heb je zien dansen dollen en sjansen met je lach van kristal was je ineens overal drijvend en draaiend op vlaagjes wind uitbundig verwaaiend zo speels als een kind ik wilde naar buiten zag je nog dwarrelen met anderen scharrelen vlakbij de ruiten je landde voorzichtig op het glas van het raam smolt in ons afscheid als druppel…

Ik zie ze scharrelen, ze eten hun voer... Toch is er iets, wat ik weten wil... Als er niets meer komt, is het dan voorbij? Neemt de boer je dan mee? Eet ik eerst je ei ? ...en daarna je filet...?…

een vette eend had op een keer na twintig dagen zitten een nest met eieren zo weten te verhitten dat schaal na schaal een scheurtje kreeg waarna een guitig kopje een lijfje te zeggen scheen zeg moe ik pas niet langer in dat dopje dat werd me een bedrijvigheid van scharrelende geeltjes de moeder eend was zelf voldaan haar kinderen…

nog vlug dit gedicht te veel beelden spelen in mijn hoofd, kleuren en morgen kan ik dood zijn momenten scharrel ik tot herinneringen mensen klamp ik vast op straat, alles heb ik lief vandaag, morgen kan ik dood zijn ik wil onvergetelijk worden, gemist worden de korte nacht zal vol en blauw zijn, morgen kan ik dood zijn geen tijd voor…

Waarom keek Friso niet zo blij 't was een partij voor beiden; alleen Mabel leek een scharrel-ei en Friso te bescheiden...…

Ik zag bokken buitelen van rots tot rots, dartel scharrelend naar groene blaadjes. Hun mannelijke trots draagt horens. En zo doe jij, mijn vriend, die even ijverig maar minder dartel jaagt op 't jonge groen.…