Alle inzendingen over schemerdonker

vreemde gewelven ademen bewegingloos de kille waarheid…

een niet te overbruggen nacht peinzend uitvlakken brengt haar midden schemerdonker waar ze één en al schaduw aan eindigheid friemelend in slaap valt dromen droomt waaraan ze nog nooit heeft gedacht…

' hoge sferen eight miles high in geestes stratosferen hij zag zijn lichaam nu half in de schaduw van de coulissen achter het toneel in het theater van de opera die hij beleefde in het schemerdonker…

Straaltjes licht In het schemerdonker Reiken tot de bodem Van de zee Druppels water Beroeren je huid De smaak van zout Bellen lucht En vissen van klatergoud Wat zou dat heerlijk zijn…

flauw kaarslicht tovert schemerdonker en silhouetten tegen de wand zwart contrasterend in alle facetten komen ze beeldend tot leven onder één vorm op het stenen doek aan de ene kant van het lege bed…

Vingernerven zonder woorden dwalen over schemerdonker en verblekend zonnelicht langs getrilde slotakkoorden weven zij in tere zachtheid moegeleefde ogen dicht vingernerven zonder woorden aaien streels gekerfde huid dragen haar naar verre oorden als een pasgeboren bruid.…

Iedere avond als het schemert Staat hij helemaal alleen Aan de kant van zijn domein Te wachten op één been Ik twijfel altijd na een tijdje Of hij nog wel leeft En weet het pas echt zeker Als hij Vis te pakken heeft Tegen schemerdonker vliegt hij op Zijn kunstje weer gedaan Met opgeheven hoofd kan Reiger In ’t Nest te ruste gaan…

zachte wolkensluimering bedekt kuis de weg naar huis klotsend kabbelt water schemerdonker langs de kajuit De storm ligt nu te rusten het land doemt duister op een toren boort haar gaten doorlichtend tullen regenwolken De kade is slechts hoorbaar verborgen in haar waas van witte schaduwplekken de dag verstopt haar komst…

Je zei dat het harder gaat waaien Telkens wanneer ergens een lichtje uitgaat Dat gaf me een eenzaam gevoel Het leek alsof jouw hele leven was verzonnen Vaak stond ik voor je raam Meestal bij schemerdonker Tussen proza en vervallen poëzie Dreef jouw slaap op wolkjes Bij jou was alles onbeweeglijk Geen zucht van niets geen rilling Een eeuwig…

Je zei dat het harder gaat waaien Telkens wanneer ergens een lichtje uitgaat Dat gaf me een eenzaam gevoel Het leek alsof jouw hele leven was verzonnen Vaak stond ik voor je raam Meestal bij schemerdonker Tussen proza en vervallen poëzie Dreef jouw slaap op wolkjes Bij jou was alles onbeweeglijk Geen zucht van niets geen rilling Een eeuwig…

' Kinderen sluiten zich bij hen aan, dansend, zingend maar wij hierbinnen, weggezonken in het schemerdonker, wij twee, wij zijn het gelukkigst. ------------------------------- Hemels en vergeefs (2008)…

Drie maal klonken Paulus’ beden om verlossing van de doorn maar Zijn genade sprak de Heer was hem genoeg die ene doorn licht op in ‘t schemerdonker van een door bloed gekleurde doornenkroon.…

In de laatste zonnestralen Van een late middagzon Warmen we onze lichamen Heerlijk aan elkaar Nog één moment Voordat het warme licht Geruisloos verdwijnt in de kim In het schemerdonker Van het avondlicht Laten we elkaar vinden Zoekend naar liefde Nog één moment Voordat je mijn mond kust Geruisloos zacht in liefde In de donkere nacht…

Misschien slaapt er nog iets diep in je hoofd iets van de taal van je moeder want taal kan slapen - je probeert te bedenken wat je droomde terwijl de droom alweer verdwijnt in een steeds donkerder wordende schemer nog voor je de woorden ervoor terugvindt bij het woord moedertaal zie ik een oude foto een schemerdonkere slaapkamer en in het…

‘k Stapte de deur uit nog in schemerdonker Wilde me verstoppen voor de wereld Gemediteerd met zo'n acht, in slaap gevallen, gevlogen, in slaap gevallen Klaar, koud, uitgedroogde bloemen weggeknipt Slaapdronken langs kanaal gelopen Glashelder water spiegelende glasheld’re huizen stralendblauwe lucht pad vol kastanjes Hondenbazen…

Met langzame ogen staar ik in het schemerdonker en hoor enkel verre, vergeten geluiden. Herinneringen overspoelen de meedogenloze stilte, oneindig traag draai ik me om. Ik neem mijn tranen mee, loop over blauwe scherven, de trap kraakt slordig bij elk sterven.…

Met langzame ogen staar ik in het schemerdonker en hoor enkel verre, vergeten geluiden. Herinneringen overspoelen de meedogenloze stilte, oneindig traag draai ik me om. Ik neem mijn tranen mee, loop over blauwe scherven, de trap kraakt slordig bij elk sterven.…

In het schemerdonker, op het lage ligbed in haar kamertje ligt de oude vrouw op haar zij, het gezicht naar de muur. Het leven is geleefd, de plicht vervuld, maar sterven duurt eindeloos. Achter haar rug, op het gammele altaar, glimlachen de huisgoden en staren in het niets. Een verraderlijke windruk breekt de rode draad.…

In het schemerdonker Tekent je gezicht zich af vlak voor me Je ogen kijken me indringend en verlangend aan Zachte lippen strijken zacht over die van mij Ik laat me bevangen door je warme handen glijdend over mijn buik Kriebelende vingers bekoren elke centimeter van mijn huid.…

Bij het verslaan van één, leken er tien terug te steken Op die grote zolder, die de Hemel heet, was ons uitzicht, in schemerdonker, tussen bungelende witte lapjes die hingen aan 't plafond met veertjes, spiegeltjes, zachte pluche dingen, op haar plek, zoldertje op zolder waar een laddertje stond.…

In schemerdonker doofden uit gezicht De ogen wier licht Mij trok de diepe steile wegen Naar dit hoog huis van dagelichte zegen En sterreheldre plicht. Hoe keer ik na zo rijk begin Arm tot u in Naar mijn klein erfdeel onder uwe zonen: 't Is beter, Liefde, alleen bij u te wonen Dan in der mensen liefdeloos gezin.…