Alle inzendingen over schouwspel

Totaal door dit schouwspel mee gezogen, leek echt alles in je te zijn ontspoord... dan opeens zo,n briesje dat langs je ogen glijdt, en de werkelijkheid je weer toebehoort.…

Het is een wervelend spektakel, vier kittens in een doos nooit vervelend, altijd grappig, altijd is er wel wat loos... een getuimel, weer een sprintje, ha een duikelend klein kattenkindje.. even snel nog toiletteren, soms de dames soms de heren... dan weer naar het restaurant, altijd is er wel wat aan de hand. nooit vervelend, altijd lol,…

, een schouwspel,meer niet.…

De zon zakt Stil in de zee En gedwee Ga ik mee Spiegeling In het water Helder, bijzonder Vogels koppig en uitgelaten De zon gaat onder! Nemen dan hun vlucht Naar de horizon Laten zich verleiden Door de rode avondzon De dag schemert De nacht ontwaakt Het is donker en duister De wereld slaapt Gefluister, ik luister Zie…

De zon zakt Stil in de zee En gedwee Ga ik mee Spiegeling In het water Helder, bijzonder Vogels koppig en uitgelaten De zon gaat onder! Nemen dan hun vlucht Naar de horizon Laten zich verleiden Door de rode avondzon De dag schemert De nacht ontwaakt Het is donker en duister De wereld slaapt Gefluister, ik luister…

Een mooi schouwspel als de kitesurfers er dan fantastische capriolen uithalen. Indrukwekkend hoe ze meters boven de golven komen. Het geeft je een kick, dat kan bijna niet anders.…

Vlinders spelen vrij In openluchttheater Een kleurig schouwspel…

drijvende wolken vormen een geducht schouwspel wereldopvoering…

ragfijn kant schittert parelende dauwdruppels ingenieus schouwspel…

Leven dat is naar een schouwspel staan kijken, vaker nog speelt men in dat schouwspel zelf mee. Grijnzende veinzen: het grote gemis, hoe diep wel geraakt en hoe erg dat het is. 't Is komen met zwier en ziehier mijn ellende. 't Is hinkende klagen hoe zeer dat het doet.…

het pad is bezaaid met platgetreden wormen van de populier de zon komt op en droogt het bloedig schouwspel…

Bang voor het leven Bang voor de dood Bang voor het schouwspel Waarin pijnlijk langzaam Mijn leven stukje Bij beetje wordt Uitvergroot…

Schuchter oranje straalt de zon fel in het oog voor een schoon schouwspel terwijl donkere wolken met gedonder wegdrijven.…

zonnestralen breken als bloemknoppen in de dauw ochtendkoele damp weerspiegelt nevels in de ziel een bloemklokkenspel speelt in een gouden regen toverklanken vol overgave in sprankelend gevoelszijn een speelse avondwind veroorzaakt kalme deining flonkerend in de maan als licht in juweel slaapschaduwen lonken stil in…

Dan zie je daar hoog in de lucht een schouwspel, oneindig mooi de sterren en de maan in een schitterende, nachtelijke tooi. Heel hoog daar aan het firmament staat het voor ons te stralen, knijp je ogen ietsje toe om het wat dichter bij te halen.…

Vanuit het onbeweeglijke is de beweging zij gaat in cirkelgangen die geen ruimte zijn haar vloeden in de tijd zijn beelden van het tijdloze. Slechts in de as beleefbaar. Slechts in het punt volstrekt. Ter plaatse roerloos, het schouwen. In de diepte, ver, komen sterren op zonder arglist en gaan weer onder. --------------------------…

zuilen achterlieten van betoverend bloedmooi gebeeldhouwd obsidiaan Zie hier de volgelopen vlakte versteende lapilli om ons heen Enkele volbepakte kleurige reizigers staan ademloos als bevroren stil Zoveel ruig fenomeen, vaak in nevel gehuld Dat verhalen vertelt alleen al over 't onstaan en vervlogen tijden Wadend door een magisch schouwspel…

Dat kat-en-muisspel U herkent het wel Een dodelijk schouwspel. Maar na geduld Wordt er wel gesmuld.…

Het leeft als het zweeft langzaam daalt 't en niets haalt 't bij zo'n wonderlijk schouwspel als dit. Het dwarrelt het scharrelt door de lucht als een zucht en dit alles zo smetteloos wit…

De glimlach van de winter is grillig en grauw de hemel in grijze tooi nergens een stukje blauw maar de takken van de bomen gehuld in rijp een schouwspel zo wondermooi…

ik strek mijn ogen naar sprankelende sterren gedachten in mijn hoofd vervlogen laten emoties niet versperren genietend van het maanlicht laat ik mijn hart ontwaken met een prachtig aangezicht doet het naar meer smaken in verbazing verweven begint een onnatuurlijk schouwspel engelen die boven mij zweven zo mooi als een model met liefde…

Langs de Visspaanstraat loopt ze verloren met reismand en poes. Langs heiligenprenten de rozenkransen de tuinkabouters de waterpomp. Langs de vuilniszakken de waterplassen het vermoeden van ratten. De paadjes zijn effen het hekken knarst niet de gewassen zijn jong. Hier kleven geen bladeren aan de stoep geen salpeter in oude kelderkasten…

Poppenkastverhalen waar volwassenen zeker puur van balen, het grote en kleine pantomimesteekspel van personages uit ons leven gegrepen die wisselen. Verhalen verzameld van prinsessen die rijk dromen. Van op visite gaan, het mooie kasteel binnen komen. Met scenario’s van verkrijgbare poppenkastpoppen, komt men meestal al een heel eind door de straat…

Op ruim tien kilometer bij mij vandaan, onthaast in het bos voor mijn tent gezeten, kijk ik ietwat verdwaasd het schouwspel aan. Voor even mijn eindbestemming vergeten, zie ik nog slechts mijn liefste voor me staan met haar warme liefde onafgemeten.…

enkel een stoffige leegte luide klanken, harde lansen, gekleurde doeken wentelen zich om Zoveel ongrijpbaars maakt dit onzinnig spel tot een schouwspel zo rood, zo broos, zo zwart ... Onder luid gejuich val ik neer ... deze strijd kan niemand winnen…

Een zomer, jarenlang geleden, dat was een onvergetelijk schouwspel zonsondergang in haar haar. ''Puur schoonheid'' zeg ik voor de ogen van een jongetje. Zijden aanraking en geur van vanille draag ik onderhuids.…

schitterend schouwspel in de donkere lucht waarbij anderen soms wegkruipen en ik weer ademloos toe sta te kijken natuurgeweld in alle kleuren energie die loskomt en stroomt, regen valt stromend naar beneden veegt straten schoon laat het stof dalen lichtflikkerend schouwspel in het buitentheater met donderend geweld laten de natuurgoden…

Een oogverblindend schouwspel als de zon opkomt een oranje kleuren palet danst carnavals optocht aan de horizon woorden opgesloten ik laat ze voor wat het waard is mijn hart springt op bijna lente…

Schouwspel van een almachtige zon, speels licht in een dwarrelend mozaïek, zo dichtbij en toch uit oneindig verre bron.…

er was een brug waarop ik stond te kijken naar het water strak keek het mij aan in een grauwe luchtspiegeling daagde het mij uit in beweging van denken een sprankelend schouwspel omspoeld door gedachten verborgen in ogenblikken en gevuld met liefde…