Alle inzendingen over sieraden

ik verzamel het licht dat de stenen meenemen uit hun leven dat oplicht onder een bepaalde hoek net als een oud boek en open valt waar het de laatste keer door iemand is gelezen in schuren snijden en polijsten probeer ik de mooiste composities te krijgen ik heb een sieraad gekozen met veel plezier het ligt nu voor u op papier…

Jij bent... tig robijn wel minstens tien dozijn Jij bent... diamant elke zijde briljant Jij bent... o zo'n pracht een opaal, een smaragd Jij bent... van saffier de grootste juwelier Een schat... werd mijn deel want jij bent... een juweel…

Naar de zon gericht als een blinkende sieraad kleur je de polder.…

In een bad met gewassen sieraden met de geur van bloemen van jasmijn laat het kaarslicht dansen op de deining in haar schaduw van schone schijn. Nooit eerder deed zij zich zo voorkomen sensationeel en zelfverzekerd in omvang dromerig leven haar gewassen sieraden op een schoon pad richting haar resort.…

van nature mooi gewelfd rond haar sieraden schikt een vrouw haar kleed niets meer dan dat en minder dan de zwaartekracht van stof…

uitgekleed door zijn mooie woorden ligt ze daar koud gedwongen voor geld een vreemde te warmen om sieraden en meer dan dat af te betalen voor haar “ lieve jongen ”…

Een militair blijkt weer eens niets te mogen, Hij mag niet eens een piercing in zijn lip. Maar zelf heb ik voor dit verbod begrip: Hij moet toch op het slagveld netjes ogen. De piercing die tenslotte bij hem hoort Is dat hij door een kogel wordt doorboord.…

toch zijn ze er de kleine klompjes erts die ik probeer te zeven uit jouw woordenvloed jij hebt ze meegekregen maar de snelle stroom slijt kanten af maakt water ondoorzichtig ik heb ze tot een sieraad van welsprekendheid gegoten vloeiend blinken zinnen in een schitterend juweel de strofen strelen ieders oor in ritme en balans wat…

Ik heb geen sieraden nodig: het grootste, mooiste en schitterendste kristal hangt niet om mijn nek! Ik heb geen bemoedigende woorden nodig die later afbreken: de schat zit in het hart. Alleen draag ik, sinds, mijn hernieuwde komst: een groots kristal in de ziel. De kristal, glimmend en schitterend tegen alle slechte machten...…

Flitsen sieraden triomferend door verschijningen in silhouet als mikpunt in een gedachte vanaf de grond.…

een halve maan Geruststellend laat je jouw ketting zien met de andere helft van het sieraad en bovendien vertel je me deze twee bijelkaar samen wij een volle maan vanaf de evenaar.…

Waarde is waardeloos, zolang geen enkel persoon de waarde verkoos, die de dame, bruut overvallen zag in haar sieraden. Waardevol voor haar, nagelaten door haar ouders. Waardeloos voor de boeven, die er hooguit een uurtje plezier van hebben, maar zij, zij heeft niets waardevols meer.…

Geuren en kleuren steeds weer een ander accent de pracht van de herfst Kleurrijk geritsel op de tonen van de wind klaar om te zweven Rijzend uit de grond als een blinkend schoon sieraad draag je het najaar…

Een diamant, een sieraad voor de sport, Een wereldklassekeeper, niet te kort.…

Uitgeblust In water zwevend lig je nu elegant sieraad te zijn aan het strand O, ik voel de jongetjes je straks al prikken met een stok in je blubberige bol En jij ligt te wachten op vloed, houdt rustig nog vol…

Och, die 't eens weten mocht, wat Hemels zuigelink Daar nog aanleggen zal, hoe met de gouden rink, Zijns Moeders echtsieraad, het dertelijk zal spelen, En zitten op haar schoot, verslaan zijn kinderpraat, Dan waar' het zeggen uit, Appeles schoonst sieraad Is 't liefelijkste kind van al des werelds delen!…

God het jou, edelsteen van porselein, gemaak : díe een wat vir jou man ’n sieraad is, jou kinders staande hou as jy hul snags aan God opdra, jy Sy Godskleed van seënbede, oor hul vou. “ Dít is jy, aller edelstesteen van vrou ” SPREUKE 31: 10 - 31 “ ’n Knap vrou is baie werd, baie meer as edelstene.”…

jouw sieraden hadden een speciale élégance zij leken te dansen als je liep waren een in kleur en vorm met je huid en toch sprongen zij er steeds uit voegde toe wat naturel al zo geweldig was de verbazing in je lach jij werd niet meer als jij ze droeg toch zochten zij de juiste plaats voor een lief behaag in een uitgekiende…

Haar sieraden beschermen niet wanneer ze door hoog water waadt in karmozijnen rokken naar heuphoogte getrokken Wat ginds op Golgotha geschiedt wanneer goed bloed de aarde raakt is aan haar blik onttrokken maar ooit zal het haar schokken Dan roept zij hem die alles ziet voor haar beladen werd met smaad en vraagt dan onverschrokken haar…

je smeedde snel de setting van jouw diamant kende kleur van de facetten een ring vast aan je hand ze flonkerde in goud omrand lichtte in tevreden zijn maar kunst is een moment een andere lichtval geeft soms vreemden pijn je slijpt nog de oneffenheden polijst naar ieders smaak en bent misschien vergeten dat wat jij draagt alleen…

Jij en jouw sieraden blinken uit: schitterend! Dromende gedachten knopen onze eindjes aan mekaar, vurige vonken zitten in jouw haar. Leg je lot niet in mijn handen, jouw wezen is voldoende ... Zegen dan mijn kruis in jouw wijwatervat, versierd ...…

O mijn geliefde amethist d'amour Mijn oogappel juweel de la jeunesse Bijou brillante ma delicatesse Jij smachtende smaragd, tiramisu! We zaten samen aan de oeverrand Verhalend over tempodoeloe land Jij, zoetgevooisd, uit polonaiseland Soixante années, geslepen diamant Je streelt mijn oog ik kus je zachte hand Je stak mijn…

dat er zoveel mogelijkheden uit een vliegtuig boven zee van een boot over de ijssel dan liever de atlantische oceaan daar was je al in een sieraad rond de hals ook daar ben je geweest een brok graniet verstrooi je niet neem je ook niet mee in het keldertje moet je blijven alsof ik je toch een beetje begraven heb…

op tijd stoppen is een groot goed streven naar meer brengt veel minder de gespannen boog knapt het scherpe zwaard verslapt wie bewaakt de sieraden wie bewaakt de weldaden goed is goed genoeg stop liever te vroeg…

Ik heb je ooit in trots aanbeden als sieraad van mijn geest. Om jou heb ik geleden, ben ik je trouw geweest. Mijn ziel, waarom toch zo benepen? Ben je niet goed gevoed? Ons ego scheurt aan repen als jij zo lullig doet.…

de nacht schraapt haar keel de klok struikelt over de uurwijzer op de rand van hun bed likken de slapelozen hun inwendige bloedingen maar: vogelzangen ritselen reeds het ingetogen behang de dageraad tooit zich met verkoolde sieraden mijn krachten schieten kuit Douwe Egberts wrijft zich de ogen uit…

Wandelend door Vlaanderen met de meizon op mijn huid geniet ik aan alle kanten zie ik het fluitenkruid als fijn Brussels kant geklost alleen een Kunstenaar is tot zo’n kunstwerk in staat dit kostbaar sieraad dat helemaal niets kost noem ik voortaan kantbloemen (voor Martine Verhavert)…

Als ik bij je was zei ik tegen je: doe mijn kleren uit, maak mijn sieraden los, leg ze voorzichtig neer. Om je te helpen til ik een voet op houd ik een arm omhoog kleed ik mij langzaam uit, neem mij mijn schaduw af.…

hoe ongerijmd het nu ook lijkt dit schrijven over een bedrogen lijf, eens was het toch mijn sieraad kon het jou bekoren ja, sterker nog ik schaam mij niet te zeggen, hoe het spijt dat ik verraste blikken van het mannelijk ras ook gaandeweg meer ben verloren dus spiegel ik mij niet meer aan die zekerheid kijk naar me, als je wilt,…

Als ik bij je was zei ik tegen je: doe mijn kleren uit maak mijn sieraden los, leg ze voorzichtig neer. Om je te helpen til ik een voet op, houd ik een arm omhoog; kleed mij langzaam uit, neem mijn schaduw af.…