Alle inzendingen over sneeuwwit

Nee heus... er is niets van gelogen al dwarrelt het voor mijn ogen: waarheen ik mij ook kantel mijn zwarte, wollen winterjas draagt vandaag een witte mantel…

In 't rode bloed dat U vergoot, wast U mijn kleren door uw dood; sneeuwwit wordt mijn scharlakenrood.…

Ik reis in koude streken waar 't leven onder sneeuwwit dek overwintert in de aarde Tegelijk met nieuw leven dat zich uit Siberische aarde wringt verdwijnt sneeuw voor de lentezon Zwarte sneeuw verdwijnt te snel nog te koud voor jong leven wit zorgt er voor overleving Onder het maagdelijk wit handhaaft zich 't leven op de Taïga zonder…

De meidoorn bloeit al sneeuwwit in de haag en ik er maar kijken naar…

De eerste stapjes in de sneeuwwitte toekomst nog niet rood gekleurd…

de natuur in rust onder een sneeuwwit tapijt op adem komen…

verwachtingsvol zoekt men het sneeuwwitte begin verblind door de tijd…

Jonge narcissen Fris op het venster, sneeuwwit Halsreikend naar wie…

In sneeuwwit gekleed Zweeft de koning over de aarde Trots siert zijn koude gezicht Zacht strelen zijn witte handen Over de witte deken van sneeuw In sneeuwwit gekleed Strekt de koning zijn armen uit Om zijn koude vuur van sneeuw te geven Trots kijkt hij naar de witte aarde Ondeugende pretlichtjes in zijn ogen In sneeuwwit gekleed Plaagt…

Ver-ontschuldigen Zwarte sneeuw verlost zich Op blanco sneeuwwit blad…

het hemelsblauwe op deze nieuwe maandag het wintergroene vermengen zich met vele andere kleuren in het sneeuwwitte…

Sneeuwwitte stilte stopt het slapende land toe winter droomt zich warm…

In sneeuwwit zand schrijf ik je naam al weet ik dat de wind komt ik zal het schrijven eindeloos herhalen.…

~~~ sneeuwwitte zwanen trotseren statig het ijs in ganzenpasjes weggebonjourde ganzen heffen hun zwanenzang aan ~~~…

Postel, wit, sneeuwwit. Gekraak van stappen in sneeuw, vrolijk gebabbel. Een ree vlucht het struweel in. De abdijtorens wenken.…

een zoektocht naar mezelf zo dichtbij maar niet gevonden vrijheid heb ik nodig diepe, onuitputtelijke vrijheid laat me gaan hou me niet vast die het niet goed met me voorheeft vliegen wil ik op sneeuwwitte vleugels naar de hemel en weer terug om te vertellen wie ik ben en altijd zal zijn…

moment van onoplettendheid pikten ze hem met vlijmscherpe snavels tot de verschijning van de dood hoe hij eens vloog de sneeuwwitte vogel met een oervast geloof in gaan voor het recht onbevreesd en ijzersterk…

ijzig blaast een koude wind over een sneeuwwit oppervlak tot aan de rand waar water nog deining heeft dankt de eend in stilte het wak…

Schemering valt over witte rozen de zon scheen wit, was gastvrij, de muzen ontweken mij, in tussenpozen naderenden ze mij, met hun lange schaduw aan hun zij, een tak, met in sneeuw gedoopte loten viel als gepoederde basterdsuiker uit de zwarte gaten van een ster, de ruiker van de sneeuw wordt vers gestrooid uit vele eeuwen ver, ijskristallen…

je aanbidt sneeuwwit en flintert het, waar de vorst het kroont koningwintert het, je bouwt lucht voor zijn kastelen, draagt bomen als juwelen en grift ze zonder penselen…

waar ik immer naar hunkeren zal valt zwaar te vatten in woorden de sneeuwwitte stilte van vredige oorden de geur van stro in die sobere stal…

zie hoe ze dwarrelen luchtig en vluchtig, die hemelse vlokjes in sneeuwwitte tooi landen zo vredig, die luchtballetdansertjes maken veel indruk op weg naar hun.…

Winter is mooi met eigen pracht Sneeuwwitte dagen sterrijke nacht IJs op het water rijp op de bomen Dooi treed weer in lente is gekomen…

een laag van sneeuwwit poeder bedekt wat is geweest vannacht begint het Nieuwe Levensfeest!…

Sterrenogen staren en mijn woorden dwarrelen tot een sneeuwwit vers.…

Nooit gedacht dat lange verlangen stukgemaakt Een oneerlijke strijd vecht zich uit tussen jong en oud Wanneer dan de zwaarden woorden zijn, is alles weg en blijft sneeuwwitte as over Koppigheid versus vrijheid…

Een moment aan de prille aanvang van het belovende jaar volgens teleologie ik vooruitloop onder een lichte vorst; op sneeuwwitte tegels plots mijn schaduw glijdt in gebaar, licht van glijdende mobiliteit de verlichte toekomst morst.…

Van een zomerblauw zou ik je kunnen weet je van een rozenrood ik zou je van veel wit en geel en violet nog meer van aubergines van dat mooiogend blinkend van dat glanzend zwart ik zou je van veel groen en weet je ik zou je van dat dat felle lila lavendel op een border netjes in de rij en van sneeuwwitte anjers zie er is veel…

Koud is de winter kaal en guur sneeuwwit, spekglad en leeg. De lucht vriest vast aan wat er van het landschap over is. IJs gletsjert in het water. Als er binnen weer een storm opsteekt sluit ik de deur van mijn ziel - een glimlach - en ziet niemand wat ik heb.…

hij schrijft, schrapt, en scheurt zijn rug een brug hangend over papier dat witter licht dan sneeuw onder een paarse lucht tot de pen zijn hand pakt letters zich rekken naar woorden in trance trekken blauwe zinnen sneeuwwit weg…