Alle inzendingen over spraakzaam

voor Jan Arends opdat hij mensen zou horen lachen bij zijn graf opdat er bloemen bloeien uit bloemen van gisteren opdat zijn handen eindelijk eindelijk zijn lege handen nooit meer spaarzaam moeten zijn Lejo van Kuijeren…

Ze zegt dat het het spreken haar moeilijker gaat vanwege het opstarten van het lichaam met de trits medicijnen Elke dag opnieuw het evenwicht uitvinden het valt niet mee, afwisselend is het wel voor de kleine, onmogelijke prinses Waarom ik van haar hou, ik weet het niet dat zal wel niet zo nodig zijn voor wie eens verliefd nooit meer liefdeloos…

ik zag je als schim van een kleur in een warme vlucht lucht met een zwaai zonder geluid op goed geluk we hebben stilte ontvild zodat ook de schelheid van tonen in gewone spraak naar buiten kan komen zij spreekt zonder woorden maar wil graag begrepen zijn zonder de religieuze hype van eigenwijs waar blikken spreken kent stilte…

Zijn eenzaamheid is vervlogen voortaan zijn al zijn eenzame monologen spraakzame dialogen.…

jij bent mijn liefste zindelijk muzikaal intellegent gepropt in een somber hok door een onmens zeker geen nette dame of stoere vent jouw trotse staartje het spraakzaam vermogen tantpuntjes zo schitterend op de wereld gezet einde pret jij kleeft nu aan je broertje of zusje vanwege faeces onsmakelijk verhaal hotel o.a…

ik heb de herfst gezien in parachuutjes van het dalen het gele stuifmeel voor de zaden maakt alles weer compleet nog voelt de middag heet maar in het ochtendkrieken zie je nevels langzamer vervliegen in de morgenstond de grote mond van zon is niet zo spraakzaam meer zij dicht haar stralen in tot een wat winterser begin de zomer…

Het zwijgende ontdooide en bevroor spraakzaam vanuit een donkere diepte als ziel even verlicht weer opstaande nu definitief aan het lijf ontvlucht. Woord en daad zijn te vlug vertrokken het behoeft niet meer gemeten te worden. © 31-1-2000…

belt de hersendokter om te bevestigen dat zij zich nog even ontaard voelt gelijk de week tevoren en die daarvoor, zelfgeschreven woorden in de agenda raken meer verstrikt in mist, zo gaat zij rond in cirkels en belt ze een hulplijn die haar vragen onbeantwoord laat ze lepelt een bak eenzaamheid naar binnen en blijft de stilte net zo weinig spraakzaam…

Spraakzaam was de zaag niet en ook kon de man het niet opbrengen de zaag te omarmen. Toch was er tussen hen het zachte zingen van de gordijnen een wolk die aan het raam voorbijtrekt en een vogel op de vensterbank, door beide waargenomen. Onverminderd het geringe dat van dag tot dag voldoende was.…

Spraakzaam was de zaag niet en ook kon de man het niet opbrengen de zaag te omarmen. Toch was er tussen hen het zachte zingen van de gordijnen een wolk die aan het raam voorbijtrekt en een vogel op de vensterbank, door beide waargenomen. Onverminderd het geringe dat van dag tot dag voldoende was.…

die binnen drijven zijn het onbedoelde souvenirs van emoties van mijn openbaringen, door de tegengestelde draaiing van de zon dringen verwachtingen in de kristallen bol waarin ieder een eigen klimaat zal vinden, z’n plek bepaald misschien in een andere rol gemodelleerd op de draaischijf van haar beeld en spraakzaamheid, waaraan hij…

Een woord waait door de stilte van de dagen, gauw gevonden maar niet doorgrond - tot er ergens onverwachts een glimlach door de straten rolt en wentelt doorheen de ernstige gesprekken van de zakenlui en het gekibbel van de kinderen over hoe laat morgen de school weer begint en hoe de juf zo ineens weer erg spraakzaam is en niet meer kankert…

Door kabbelende stroompjes Zie ik losse letters vloeien Wanneer de stroompjes zich samenvoegen Zie ik de letters tot woorden groeien Tot een stroom van zinnen Gestuwd door emotie en gevoel Ongeremd vloeien de zinnen Met de waterval als enige doel Spraakzaam water stroomt rijkelijk Laat zich vallen naar beneden Woelig water vol emotie…

Als jij die klank mocht vinden, vraag ik je jouw gave in tonen te verwoorden wat mij niet over de lippen kwam, spraakzaam zwijgen uit je kleine mond namens mij en iedereen, als dat woord bestond.…

Koele schaduw en versnipperde gloed liefkozen donkerbruine bakstenen, schenken strenge ramen spraakzaam gemoed. Gevels bezingen verlopen venen, waar noestheid bloeide - bij blije boerendans, strooien Friese weemoed om zich henen.…

Vijftien, jaren zijn vervlogen Fleur is niet in de zondeval geboren speels is ze alle dagen het kwaad kan haar niet bekoren ze is als moeder ons als haar puppy's te likken nooit met het verkeerde been, integendeel liefde, spraakzaam zacht bekoren verwoorden.…

Er is Rijpheid In mijn ogen Maar toch ben ik In de liefde bedrogen Want Hij kon mij niet aan Liep van mij weg Voor zijn gedrag Gaf hij geen uitleg Ik wees hem de deur Ik besefte Hij was een acteur, een charmeur Hij versierde mij vlot We hadden ons genot Maar spraakzaam werd hij nooit Ik voelde me berooid Dicht gaat mijn open hart Eventjes…

De avond valt langzaam samen kijken we naar de ondergaande zon al ben je niet bepaald spraakzaam dat komt wel terug, normaliter ben jij altijd spot-on in gedachten verzonken, met oneindige blik wel relaxed, dat is zichtbaar af te lezen al geef je momenteel geen kik we hebben deze avond niks te vrezen genietend van elkaar, van deze idyllische…

Nog niet volkomen weg geweest Omdat je bleef Ergens voel ik Dat je nog wanhopig bent Nog niet de rust hebt Om iets toe te keren Ergens voel ik Dat je stellig bent We hebben allemaal Nog iets te leren Ergens voel ik Dat je betrokken bent Dat je meeleest Woorden klaarlegt - als schone kleren - Ergens voel ik Dat je nog spraakzaam…