Alle inzendingen over stad anno 1900-1920

Ver voorbij - is de wijk van blauwsel binnen handbereik en raap en reuzel op de hoek. Van 'bakkertje, ajuus... tot kijk bij klets- en ouwe wijvenkoek'. Ver voorbij - is het blok van elastiek, voor de onderrok en haagsche-dames-hoedjes. Waar 't paard een kar met kannen trok gevuld voor gruttenpaptoetjes…

Thuis staart een voormoeder hem dagelijks aan op een overbevolkte foto anno 1900. Als enige draagt zij nog de Alphense muts. Verkwikkend dat wit temidden van al dat aak'lig zwart. Kon hij maar schilderen… Met één stip wit maakte Weissenbruch een vrouw lichtende Naschrift: de afbeelding is duidelijker met deze link: http://bit.ly/aILHE9…

Het zal niet lang geduurd hebben dat mijn ouders iemand meestuurden wanneer ik de treinen ging bekijken na school en in het weekend Veel te vaak, vonden ze, maar ik stond daar graag, op de brug bij het station, juist in dit stadje passeerden er oude modellen Ik ken ze blind, aan hun geluid de trilling van het viaduct hun geur als het niet…

. --------------------------------------- uit: Goden en grenzen (1920)…

Schrijnend anno nu: in een vluchtelingenkamp meisjes als Anne.…

anno nu moet je wel Engels leren wil je Hollands nog verstaan…

anno nu moet je wel Engels leren wil je Hollands nog verstaan…

-------------------------------- uit: 'Voorbij de wegen', 1920.…

. -------------------------------------- uit: Onze baby's (1920)…

Werbeek Omstreeks 1920 --------------------------------- De oogst komt eraan het werk moet worden gedaan. Twee mannen ontbreken. Met elke houw van de pik snijdt de smart in het hart. -------------- Tranen van verdriet om onherstelbaar verlies. Miljoenen treuren.…

Verstand op nul Blik op oneindig Strakke schema's Die als serpenten Mij omhangen en mijn Ik verstikken in Meedogenloze omstrengeling - Als het leven zich moedeloos, Bloedeloos, overgeeft aan De dood die mij gretig Opwacht ontdek ik dat Ik aan het leven te kort kom…

December 1900…

Anno 2015 in Leiden.…

Overdag zal de zon u niet steken en de maan evenmin in de nacht mij was dit niet eerder bekend Zo staat het in Psalm 121 ik hoorde het bij Monteverdi Laetatus sum: ik ben verheugd Licht reflecteert in het water van bergstromen vloeiend en snel wat ergens als gletsjer begon wordt een Mondscheinsonate en later een langzame brede rivier…

. --------------------------------- uit: Ik en de stad (1920)…

Prinses van hoge geboorte, Stond ik voor de poorten, Verlangende binnen te gaan; Ik droeg een kroon op de haren, Ik had een slepend, zware Purperen mantel aan. Ik wist niet, tot wie mij te wenden, Ik was een onbekende In het vreemde land; Ik smeekte: `Laat mij binnen! Laat mij als dienstmaagd binnen!' En klopte met bevende hand. `Ik…

Van alle gulden heuvelkammen kentelen lijnen, die lenig naar elkander wentelen te zamen vloeiend in het dal, als fijne ideeën, die heur draden mengelen, uit elke geesteshoogte, en samenstrengelen tot één harmonische gedachtenval. Van alle verre kruinen wellen wateren, die speels in spiegelklare beken klateren, saamborlend in de lage…

Ik draag langs ’s Heren straten mijn klagend orgel om, en zing, op droeve maten, mijn eigen ’t wellekom. ‘k Zing afgezaagde zangen van ‘een gebroken hart‘ van ‘onvoldaan verlangen’ en ‘onbegrepen smart’ ’t Volk luistert, onverschillig, naar ’t lied, van ouds bekend; soms reikt me een vrouw, goedwillig, een kruimel of een cent. Soms…

'k Weet niet of iemand, door dit boek bekoord, ooit meevoelt met het harte, dat daar klopt, ziek van veel lijden, liefdeloos verkropt, en van véél liefde, in lach en traan gesmoord. 't Zwelt niet, van al mijn voelen opgepropt: soms kende ik vreugde of streed met daad en woord. 't Is slechts mijn smart, die van de volle boord des bekers,…

I 't Is wel die gulden mond uit 't koele Noorden, Die ons met warme woordenklank begroet, - De tedere en forse toon dier volle akkoorden, Gedragen op die innige hartegloed! Wees, Ziener, ons gezegend om die woorden... Lang dreunt hun nagalm door ons diepst gemoed; Al wat we, luistrend, in ons zelve hoorden Is 't, dat…

Liefelijk ruist door de toppen der bomen De voorjaarswind. Zou die wind van mijn lieveling komen, Die mij bemint? Neen, dan zou ik zijn stem verstaan. Zou die wind naar mijn lieveling gaan? Zeg hem, o winden, dat ik hem groet, Zeg, dat hij wederkomen moet. Rusteloos stromen de stromende beken Naar beneê. Zouden ze van mijn lieveling spreken…

Hoe eindloos lang die nachten van ellende! Hoe lang nog in 't verschiet de dag die naakt, nu 'k uit de korte koortsdroom half ontwaakt, mij oprichte en de blik naar buiten wende. 't Is dag, maar toch geen dag voor mij, die kende de volle luister, die 't Heelal doorblaakt: zie alles treurt zó mat, zó dor, zó naakt.... maar dat de…

Tussen 't naakte, rood geraamte Van een wilde wijngaardrank, Hing een scheefgezakte venster In de gevel, blauwig blank. Op de grauw arduinen richel Hier en daar vergroend van mos, lagen enk'le wingerdblâren, Dronken van d'oktoberblos. Onder…

Als de lente langs de kruinen glanst en in zonnegloed de sneeuw vervloeit; als het eerste groen de boom bekranst en in 't gras het eerste bloempje bloeit, als op éne keer, er geen regen meer in de dalen heerst, noch winterweer, schalt het van de hoogt' in de dalen wijd: O! hoe wonderschoon…

Steeds zien uit een kindergezichtje Twee droevige ogen mij aan, Heel stil en geduldig. Ze vragen, Een vraag, die ik niet kan verstaan. Waarom, o kinderogen! Waarom uit dat bleke gezicht, Dat bleek en onschuldig gezichtje, Die blik op mij gericht? Ik kan u geen antwoord geven. Ach zie mij zo vragend niet aan! Gij wekt in…

Een interview? Waartoe? 'k Beeld nu al jaren, — En 't laatst wel 't meest en nooit zo ongestoord - In rijm, onrijm, met 't uitgezochtste woord De stemmingen, die door mij henen varen; En al de beelden grijp ik bij de haren, Die 'k kan verpraaien van mijn kapersboord, En ook begint — onlangs heb ik 't gehoord — Mijn duistre Stijl, goddank…

O,'t leven van de zee, waarbij ik was gezeten, Dat aanzwol uit een ruimt' waaronder bergen staan, En tot mijn voeten kwam met dreun en kolking slaan, En in een zwalp uitzwom van ruiseling verreten. Het doffe strand was rood als leme, antieke vazen, Beklompt met stenen, grijs, als schaalgedierte donker, De lange leking straalde en droop…

Wat tronen opgericht — en geen vorstinnen! Hoe heffen zwarte stammen 't dak omhoog Van baldakijn of luchten glorie-boog, Hoe wijken hier bossaadjen tot beminnen Verlokkend, zoden om de dans te ontginnen Van reien, daar zich licht-gewiekt bewoog De voet, die droeg de schoonste bloem omhoog: Gestalte, onwis zijn 't vrouwen of godinnen? Geef…

Wat machtige deining hief het teer lichaam En deed het weer in wilde branding zinken ? Wat verre wind deed kreet na kreet verklinken, Alsof die over wilde golven kwaam ? Was het een klacht, een vraag, een lieve naam Uit lief verleden in een plots herdenken ? 't Scheen al zo ver : wij wilden u te ons-waart wenken, Waar wij aan veilige…

Een purperen vlammetje, kreitst en kranst een vlinder, een vuurrode vlinder, en glanzedanst en zwiert en zwaait en licht en laait nu hier dan ginder, doch komt en keert altoos, altoos naar de zelfde roos! Duizend bloemen met open monde, duizend bloemen geuren in 't ronde... De vlammende vlinder ziet er één en anders geen…