Alle inzendingen over sterfelijkheid

zijn aangeduid in omvang , groots of in nederigheid, zo de dode mens door nabestaanden is uitgeluid en behoedzaam onder het oppervlak is neergevleid de komst naar hier had ik in de tijd veel te lang opgerekt mijn zoekend oog herkent vaders oude monument met verweerd grind bedekt was het zijn verscheiden of had ik mijn sterfelijkheid…

de zucht naar die waarachtige schoonheid om in het tijdswiel van de geaarde ziel tot humus voor de toekomst te vergaan waaruit een purperen maan hem baarde in een ultiem gedicht en het daglicht baarde in de fluistering van stemmen uit het bladerdak, die eigenwaarde tot energie geladen door het licht van dromen zonder sterfelijk…

Kleurrijke vlinder in liefde losgelaten voor altijd dichtbij Hoe je als een vonk in het leven sierlijk jouw breekbare en kwetsbare vleugels laat zweven in een licht wiegend spel tussen de zingende vogels terwijl ze geheimen van natuur bij zich hebben die in jouw kleuren worden ontrafeld. Verder fladder je op de golven van een wind vrij…

verstrikt in een streng die ons omknelt stiller almaar stiller een verdord blad schuifelt van stoep naar rand verder weg niets blijft bewaard het onvermijdelijke tot het einde vol in het gelaat zien tot we niemand worden…

al veel eerder maar ook later hadden wij de illusie laten varen we gingen de tijd stoppen, alle rivieren verleggen, de zee bevloeien onze gedachten herschikken de schrijver leren brood bakken het bleef bij machteloos rommelen bij morrelen aan de machine de eeuwigheid of het niets maar wel de moeite waard…

dit lijkt een gedicht zonder eind een waterval met vrije uitloop gaandeweg, steeds, sleets, over de stoep met onvermijdelijke stront naar wat gekend is en deels vergeten wat ooit was en nooit meer kan zijn nu nog gauw een tochtje, voor de schemer ons de weg doet vragen alle bestemmingen op een hoop overal ijl vlees en alles aarde…

sterfelijk, plichtsgetrouw sterfelijk…

Mij stemt sterfelijkheid somber. Ik lig weer sterfelijk in mijn bad. Finkers ligt binnen handbereik. Ik begin een stukje te lezen. De zon gaat weer schijnen. Ik lach.…

vasthouden en loslaten van niet weten vooral ondanks en dankzij het menselijk tekort dicht ik van de knoop die ik ben kwetsbaar en sterfelijk van een onzeker bestaan…

zelden zag ik zo een masker vallen in een klucht, ongeschreven, waarin de sterfelijke mens, verblind, voor zijn eigen bevalling vlucht…

geurig en kleurig sterfelijkheid en weemoed herfst in vier clichés ik ruik zoete stoofpeertjes en geniet straks van hachee…

Zo'n stip in een eindeloze oceaan maakt je bewust van je sterfelijk bestaan.…

Ik hou van je..voor altijd en geef voor jou mijn sterfelijkheid..…

niet de plicht ontwricht mijn denken het zijn de barsten in het beeld de afgebladderde verf van zijn gezicht ik schuif het loden gordijn opzij vervloek mijn duivels werk marmer, zwart en wit geaderd zerk, na zerk, na zerk mijn handen glijden langs de groeven van geboorte en sterven terwijl mijn hoofd door doden bladert kerf ik in de diepste…

Mensen zijn sterfelijk Óók Stephen Hawking dus Ondanks zijn ziekte Een man van gewicht Dankzij zijn grondige Kosmologiekennis Schijnt over nachtzwarte Gaten nu licht…

De sterfelijkheid houdt aan, deze morgen ontwaakte er een in mijn slaap, en vanavond vraagt het nuchtere glas om genade, men ademt zich uit als een inzicht, men is, ik herhaal me spel hoe men zich weervindt in dit haast vervleesde voortdurend kortstondige zelvige grondstuk, lijf lijk als weefsel, ik zijnde, wijn wikkend, zeker de nachten…

ik schreeuw mijn armen rond de geknotte wilg en laat tranen de kronkelige groeven volgen als lijdensbanen van verdriet in de avondstond mijn knieën knellen de stam opdat ik niet val vraag me af hoe het komt dat mijn menselijke vrijheid bijvoorbaat sneuvelt voor een diep geschapen dal alsnog zak ik traag en schreiend neer de nagels…

Maar wij dan, Ben ik niet sterfelijk soms. Hij frequenteerde de sportschool, Maar kan zijn blakende lijf Niet tonen op het terras. Het sluimerende is fataal. Dat is wat telt. Ons bedrijf Is mijn innerlijke zelf. Voor haar was het zeer belangrijk Representatief te zijn, Maar de modezaak is dicht.…

Is sterfelijk erfelijk? Is een tapijt vol pindakaas kunst? En een pindakaaspot vol tapijt? Wilt u gewassen worden? (de kapper) Is dit een gedicht? (de lezer)…

Vrienden zijn sterfelijk. Boeken niet.…

Voor sterfelijkheid. -------------------------- uit: 'Schoolslag', 1994.…

we verankeren ons schip slechts voor korte tijd dragen elkaar door de slaperige mist zie onze gezichten omhoog zwerven naar de wolken we omarmen de sterfelijkheid als het beste gedicht…

ook bij mij verzakt onder de ogen het vel tot wallen alsof daar zichtbare jaarringen de ouderdom willen tonen als beelden van sterfelijke demonen er wordt lucht in bogen onder mijn bril gezogen waar de huid te vroeg door het leven is bedrogen…

Mensenbloed gaat stromen, van leven naar dood, in sterfelijke momenten. Eeuwigheid bevriest. Onze kloktijd staat, zo lijkt dat voor ons, voor eeuwig stil.…

Opruimen helpt niet, ordenen is tijdelijk, leven is sterfelijk. De oude man weet het, droomt zich dicht bij de hemel, maar is dat lachen? De wasmachine staat aan, vloeren worden geveegd.…

Kon ik maar de wereld terugzetten, om terug naar huis te gaan, de klok zal dat beletten, ik ben gebonden aan de nuchtere wetten van de ochtendhaan en de nacht, en een warme schoot, en mij het wachten zal verzachten, en lichtzinnigheid aanbood, in golven van sterfelijkheid, verlies ik mij in de plooien van de tijd, in haar armen wordt…

ach, het was maar voor even van korte duur zogezegd dat ik op eenzame hoogte aan de top mocht zweven het koningsschild gesmeed van honing uit een sterfelijke bron heb ik afgelegd op een aards schavot daar het smolt in de zon toch was het zoet een enkele maal te proeven van een vergankelijk aards lot…

Jezus had een zus haar naam is heden geen sterfelijk mens bekend Zij hoorde de klank van zijn stem... Zij zag de kleur van zijn ogen... Zij rook de geur van zijn kleed... En voelde hoe het was... van broer tot zus. Drie jaartjes later begreep zij "WIE" die Jezus was... Een WARE BROER voor... ZIJN ZUS...…

sterfelijke blikken van voor het oerbegin in geheimschrift van wereld ogenblikken buiten het ogenblik onbesmeurde voorstellingen geboren uit leegte in oneindige vormen dat denken vast zet aan de aarde door woorden van het script van rollen die op oogleden geschreven staan bijeengehouden door mazen van afwezigheid…

Het is de dauw van het crematorium die verschroeit de huid er ontbreekt een lach een liefdevolle warmte in ogen en gulheid in tijd en ruimte net als de bril op het gezicht met het gewelddadige gewicht van gedode beeldende dromen een onsterfelijke werkelijkheid in verlangen het blijft wat in dromen sterfelijk blijkt.…