sterfelijkheid

op het verveloze bankje
enigszins naar achter gezakt
door jaren van steun

zet ik me neder
terwijl ik tegen planken
achterwaarts leun

voorzichtig weliswaar
ik hoor immers
ouderdomsgekreun
een onvoorspelbaar gebaar
van dragende flanken

ik tuur voor me uit
zie de rustende aarde
waar graven met marmer
zijn aangeduid

in omvang , groots
of in nederigheid,
zo de dode mens
door nabestaanden is uitgeluid
en behoedzaam onder
het oppervlak is neergevleid

de komst naar hier
had ik in de tijd
veel te lang opgerekt

mijn zoekend oog herkent
vaders oude monument
met verweerd grind bedekt

was het zijn verscheiden
of had ik mijn sterfelijkheid
te lang toegedekt

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm

Schrijver: Julius Dreyfsandt, 19 november 2006

julius-dreyfsandthotmail.com

dood

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 20 stemmen 1.341