Alle inzendingen over stippen

Symbolische stippen Stippen Antwoordde de dichter Grote donkere stippen En allen op één lijn Als je goed kijkt worden ze steeds fijner en lichter De allerlaatste is zelfs nog maar heel klein Rond zijn ze Zonder begin en zonder een eind Symbolisch lijkt het Allen op één lijn Ononderbroken Net als de voortgang van ons bestaan…

het kolkende water slaat het verlangen naar de bodem sleurt zonder omzien onze levens met zich mee niet alleen de rivier hakt het ondeelbare in twee op gescheiden oevers brengen we een dronk uit aan de grond genageld heffen we het glas niet alleen de tranen om stilgevallen levens vanaf twee kleine heuvels kunnen we elkaar zien als twee stippen…

het kolkende water slaat het verlangen naar de bodem sleurt zonder omzien onze levens met zich mee niet alleen de rivier hakt het ondeelbare in twee op gescheiden oevers brengen we een dronk uit aan de grond genageld heffen we het glas niet alleen de tranen om stilgevallen levens vanaf twee kleine heuvels kunnen we elkaar zien als twee stippen…

wel zestien stippen en dan een invasie van lieveheersbeestjes…

kapoentje onder de boom iemand telt zijn stippen dag gaat voorbij.…

honderd dingen; Mijn meisje kent geen komma's, Geen punctum's, of geen stippen; Maar ik zet, onder 't praten, De komma's en de stippen Gedurig op haar wangen; Dit doe ik met mijn lippen!…

als zwarte stippen op witte landerijen verzwijgen kraaien een zomers verlangen nog een poosje gevangen in een winters vergezicht…

De man en de hond, zwarte stippen in front, zorgen voor de vaste grond.…

Laatst sprak een stippelbeestje uit Moeskroen ‘Om aan het ideaalbeeld te voldoen Zorg ik ervoor dat ik mijn lippen stift En ook van tijd tot tijd mijn stippen lift’…

Je zou ze willen kussen en omarmen zoals ze daar staan de dagen te vullen rechtop maar wankel als dominostenen met alleen maar zwart en steeds meer witte stippen.…

ijs in het schilderij als witte pels onder schaatsers die compositie is een begaafd portretkunst zij scherpt het hoofd bladstilte sijpelt ijl binnen als warme stippen schaduw trekt blijmoedig over het platteland dat uitgeslapen ligt velden vormen fietstochten langs een rustig bestaan en brengen appels mee blaren helen…

Vier zwarte stippen domineren het bloedrood. Dat er naast een kort microleven in schoonheid ook een doodsnood is; verstrikt zich in het web van een kruisspin in een wrede dood.…

Haar zonnebril was rood met witte stippen. Haar mond lachte met volle rode lippen. Haar tanden waren wit, haar ogen groen. Meer kleurtjes hoefde zij niet op te doen.…

Twee held're stippen In het donkere wolkendek Geven moed om door te gaan Dra worden het er vier En binnenkort wellicht tien Zo veel licht omarmen Is welhaast onmogelijk misschien…

witte vegen in het blauw vlekken groen rode stippen en wat geel aan de onderkant Jeroen het is met schilderen net als dichten je vindt het mooi of niet maar wat de maker ook bedoelde het is vaak iets anders dan wat jij ziet…

De beek is een velijnen blad, een boek, een open letterschat, een gulden labyrint, waarin de vogels komen lezen, dat de wind beschrijft, de wolk, die overdrijft, zet er de stippen en de titeltekens in. ---------------------------------------- uit: Verzen (1912)…

donkere stippen verduisterende manen verjagen het licht vochtige lippen drogen mijn zoute tranen deppen mijn gezicht goudgele bloemen verzwijgen het geweten verwelken in rust wil het benoemen wat in mij heeft gezeten voor ik werd gekust…

Mijn hond, de kop omlaag hij bibbert in zijn stippen, draalt om de tafelpoot. ---------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1993.…

Wenend worden strepen stippen, versteend en in jouw handen de mijne harden. Syl, de jouwe.…

De rode paddo's met hun witte stippen Zijn nog maar met heel weinig in 't land En dat is onvoorstelbaar balen, want Die zijn nou net zo fijn om op te trippen! Een vliegenzwam ontraadselt veel geheimen Bijvoorbeeld hoe je herfst kunt laten rijmen…

ze wil de groei vertragen al zal dat niet kunnen de wereld is in lood gegoten en ze weet dat de stekeblinde vlek en de morsdode hoek elkaar niet kunnen luchten of zien wiegende halmen in het zachte zomerveld een landschap in stippen en strepen en uit het niets de zang van de de zwaluw voor moed en geluk…

Het legde overal eieren met bontgekleurde stippen, maar eentje die was helemaal bruin. Toen ik dit in mijn handen pakte, bleek het een hele stomme zet. Want een kat die er eerder kakte, die had nu de grootste pret.…

de fletse zon hangt tussen het grauwe wolkendek en de grijze zee een kracht die geen lawaai maakt keert het donkere hart naar binnen onder een glazen stolp het stroperige gevoel niets dan wachten in de verte vogels als kleine stippen zoekend naar al het eetbare…

je vleugelt verglijdend op de wind een roep die buren kent van ver daarginds vrijheid vogelt tegen wolken zonder volgers nooit alleen stippen waaieren zwierig bijeen scheren zwart voorbij een volle maan voordat zij naar hun eigen rustplaats gaan…

met mijn rechterhand veeg ik wat kruimels op je wang weg ze stippen je onvolmaaktheid aan een onvolmaaktheid die ik zo lief heb zoals steeds kijk je verwonderd om dit gebaar 'je kruimelt', zeg ik overbodig een wonderlijk zacht lachje opent het beeld van warme aarde je legt wat kruimels op je lippen…

ze strijkt door mijn haren schuift ze voorbij een oog en sluit ook de lippen mijn adem brengt ze tot bedaren ik voel lichte stippen zich om me heen scharen…

Haar vel is geel als kip maar mist de stippen Haar ogen, redelijk ontglaasd, trachten mijn lippen Te punten tot begrip. De dronken drenkeling Krijgt kennis aan haar zoon, lalt: Lieveling! Tot er iets bewolkt en zij begint te gapen Zij leeft genoeg om wakende weer in te slapen.…

Als ik denk aan ons moeder Dan komt het liefhedenbeestje onverwacht In al zijn pracht Voorzichtig met liefde pak ik het dan op Stippen van Geluk Wijsheid, blijheid en volhardendheid om te kruipen naar de top Van de vinger Om daar de vleugels uit te slaan Veilig en behouden een goede weg te gaan Met liefde voor ons Allen die zij bemint Ons…

vader kocht ooit een verzameld werk een bundel gedichten van degelijk merk bij wat hij mooi vond zette hij strepen een enkele keer een uitroepteken bij tijd en wijle herlees ik die zeer summiere biografie in een code van strepen en stippen steeg het water hem naar de lippen…

niet zomaar wil ik gaan fluistert mijn stem met zachte lippen zojuist keek ik naar jou deze keer een donkere maan ook geen andere lichte stippen altijd kijk ik omhoog tijdens de laatste ronde, al eeuwen lang maar zal nooit de verte begrijpen zelfs niet bij monde van enig psalmgezang…