Alle inzendingen over stoker

't mannetje wil aandacht/neemt de vluchtelingen maar SLECHT zij ontvluchtten hun zwaar geteisterd land een net huis is toch terecht mensen tekenen massaal achtervolgend dit kwaad beluister het verhaal van de overlevenden oorlog 40/45 zij weten al te goed hoe dit haatproces verder gaat…

Een orgel- en stuurman uit Laren, die hielden van spelen en varen, betreurden het zeer, dat een stoker steeds weer van hen zei, dat ze raddraaiers waren.…

In Amsterdam is Hugo overleden De ouwe heer van Jelle en van Aaf Als Stoker en Piet Grijs was hij niet braaf En ooit voor Elco Brinkman te omstreden Maar taalliefhebbers maakte Battus blij Met Opperlandse woordenspelerij…

Onrust is gasgeven met ingetrapte koppeling of een stokstaartje op de uitkijk in een lege vlakte Onrust is een stoker op een stilstaande trein of aan tafel in driedelig pak bij je nieuwe schoonfamilie terwijl een mestkever een hol in je reet graaft…

Als we nou eens met z’n allen heel hard zouden blazen, ik bedoel: één zucht kan een vlinder laten draaien aan de andere kant van de wereld, dus ook in het Midden-Oosten. Misschien moeten we bij onszelf beginnen, thuis en bij de Oostgrens, alles laten doorwaaien op eigen adem om onze vrije lucht terug te krijgen. Maar als motiverende zwengel…

Al weken was er niks, geen eten, amper genoeg te drinken voor de resterende bemanningsleden. En ook al stond Oek te Boek, als slimme jongen, te vissen naar vissen. En niet naar vogels, wat kogels kost, maar niks oplost. Dit bleef niet te doen, dit vermagerend rantsoen van schillen, een citroenkleurige geurende zeebloem en soms een uitgebeende…

in de ultravolle zon staat ze daar te shinen terwijl ze aanbidders van haar saaie Raaigras als ondraaglijke rollades voorliegt en braait vertrouwen wordt blind op haar gerijmd met plichtmatige en harteloze secondelijm om betekenis te zien in ‘t opgehoeste slijm de leegte van de schoonheid gevuld met homeopathisch verdunde taal wordt een…

‘La Vie’ is zo kort, dat het de vraag is of het wel een leven heten mag, zeker als ik jouw ogen houdt tegen de achtergrond van deze hemelsblauwe lucht. Maar ze stralen als sterren bij daglicht, als ik het lastig vind jou aan te kijken, omdat ik je gezicht mis, van toen ook jij wilde, en ik je optilde uit de beeldspraak van dat filmisch…

zoals elke lezer inmiddels wel weet brengen mijn buien geen verlichting mee van de niet verschoonde zeeën voor jullie hoogst bedrukkend lijden maar uitpuilende ideeën die omdopers doorlopend niet van wind voorzien zinnig commentaar zelfs verdommen het fijne tegengeluid dus verstomt is? tegen tegenstrijdige feiten erkennen tegenover hen die…

we moeten praten met elkaar over moeilijke zaken dit niet overlaten aan kwaadwillende rechtse onverlaten dat oude behoudende in nieuwe jasjes gestoken onvermogen eigenbelang en leugens worden verhullend tot waarheid omgedoopt geen bestrijdingsmiddelen klagend aandragen tegen symptomen van leven een mens is geen probleem…

als je iets krijgen zou, lijkt het net of je een keuze hebt, dat je zeggen kunt: “ik hoef dit niet, dank u wel” of het moet één of ander virus zijn of een tatoeage als verjaardagscadeau ‘anyhow’ wat je onherroepelijk (in je schoot geworpen) krijgt is nooit wat je van te voren heel graag hebben wou dus om nou te blijven beweren dat…

hij zit hier de hele dag niets te doen en aan jou te denken maar jij jij zult nooit weggaan zij zal niet weggaan als hij hier zit en aan jou denkt maar jij jij zult nooit weggaan zij zal nooit weggaan wat hem niks kan schelen ze hebben haar baby afgepakt maar daar kom je nooit uit zij komt daar nooit meer uit ze hebben zijn…

Voor op het dek was er nog wel plek om de sprong naar een nieuw leven (voor een stuiver op z’n kant riskant) te wagen zonder enige vaarervaring. Ja, het was ook zijn te woeste binnenste waarvoor anderen wegrenden van hem, om niet overspoeld te worden, zoals hij zei: ‘als golven die over de boeg kwamen’. (alle avonturen volgen een vast stramien…

Ze voelden als het leven, de verlossende woorden; maar als adem bleven zij stokken. Waarop zij doelden, ’n verontrustend gevoel, zette aan tot het zoeken van scherpte om te zien. Met gezouten ogen starend naar een dor en wee land waar de einder verder reikt dan de tocht terug over zee. Of is dit schrikbeeld de illusie, en staan velen…

Als toegewezen vaandeldrager, met dank aan het grote inzicht van de bladzij; de rebellenclub gedragen in ’t geel-zwarte hert. Als altijd met de verwachtingen, hoger dan de Eusebeuse zijn wil: haar schil verbleekt als de heuse aard van de heimers aan de Rijn, als het water aan de lippen komt; als je oneigenlijke schuld opsomt. En blijf…

Dan kan ik als stoker makkelijk de cynische joker uit gaan hangen, maar mijn belang, als meeloper, is groter dan mijn noten op deze zang. Bang ben ik niet voor zij die alles hoort, hij gooide het eerder overboord. Dat zij hem nu weer hoort, horen wil, ondanks zijn voormalige gril, is deel van het mysterie.…

O, o, Odysseus, wie stond daar voor jouw neus na jouw jaren van afwezigheid? Plotsklaps, als een rots naar jouw hart, uit zijn moeders smart geschonken. Hoeveel sluiers weefde zij, in gemis verzonken; hoeveel ontrafelde nachten bracht zij, dronken van verlangen, achter angstige muren in eenzaamheid door? Als een ware Goliath schoot…

geen smeulende vulkaan geen aanzuigend moeras geen langgerekte schaduw geen avonden op straat geen nachten in de kou geen dagenlange vrees geen opgelegd excuus geen straf voor niks geen tanden te verliezen geen handen boven het hoofd geen mondje dicht te houden geen vertrouwen te veinzen…

In de kantlijnen van dit ondoordringbare dichten, (regensluiers zijn een zegen voor hen die poëzie willen plegen) opent doorzichtig chagrijn de dagkoersen plichtmatig in fletse toonladders; veroordeeld tot dat afbladderend bewustzijn, het schrijnend tekort op deze vuilstort, waar de mestvaalt van Opa Boer (die hij nooit had) een golfresort…

De aarde is een eiland die drijft in de zee van materie zij drijft cirkel rond mysterie in de oceaan van dit geheel heelal zee van het bestaan binnenzee de melkweg en wij liften mee als stokers op zee de eeuwige rivier zwem of verzuip het is een oneindig oud gebruik…

Als een stoomlocomotief zonder vuur Geen kracht om voort te gaan Zonder power zul je blijven staan Elke meter vooruit is extra duur Geen stoker die je haard kan vullen De laatste energie in je gang naar de remise Het onvermogen is niet meer te verhullen Neem nog wat water in, als dialyse Iedere techneut denkt het probleem te fiksen Niet…

het zijn de bekken die mijn keel nog beknellen dan zonder naam want namen zijn de onrust stokers van mijn geest de weg was kort, doch hoekig in de gemeten vlaktemaat , te lang reisde deze reis met als doel het niemandsland het licht was schaars doch priemend op mijn toen nog onbevlekt vermogen om te zien of er welkom op het cocos…

Dwarskijker of Stoker, Sunny Boy of Manus depressief, het doet er ook niet toe.…

Amaril, had ik haar uit uw tuitje, ‘k Wed, ik vleugelde het goodje, het guitje, Dat met zijn brand, met zijn boog, met zijn flitsen, Land tegen land overeinde kan hitsen En beroofde de listige stoker Van zijn trots, zijn geschut en zijn koker.…

Vragen om inlossing van zoveel verloren tijd: de roker is een stoker van okergele offerandes een priester die geuren zegent en met het wijwater kwast. Voor de laatste asbak misleid ik de derving en span ik menig kroon. Al betreft het slechts een allerlaatste trekje, zonder rook is er geen vuur.…

Langs rotsen in de rivier van mijn eigen tranen, baant ’t bloed zich gelauwerd ’n weg door mijn wanen; als stoker van deze frontaal brandende wijn, en de pijn die ’t goed doet onder volgers van Perseus’ sterrenzege, verblijf ik halverwege.…

In de morgen, in de frisse weide, de stramme spieren voelen soepelen, een stoker krijgen aangereikt bij een steil geröll. De blauwe meertjes voelen lokken voor mijn branderige voeten, maar we moeten door, de hoge huig oplopen, dorstig arriveren, ja, op 't terras!…

Dirk Kouvenhoven (24 jaar), stoker 16. E. Hellendoorn (28 jaar), kunstschilder 17. Hermanus Coenradi (31 jaar), electricien 18. J. Eyl (44 jaar), magazijnbediende…