Verwaaiende gedachtes
Tijdens de laatste hondenronde
onder een bedekte sterrenhemel,
sloffend door het natte gras;
over water als de wind er is,
in de winter als je sneeuw vindt
in jouw vlindervriendelijke achtertuin;
tegen het indutten aan,
gezeten op een plek in jouw leven
met diffuse focus op een oppervlak.
Doorgaans op dode momenten,
vergeten tellen op een dag
die je niet aankomen zag.
... #300 (in 2025) ...
Schrijver: Stoker, 14 november 2025Geplaatst in de categorie: individu

Er zijn 3 reacties op deze inzending:
de scheve gezichten die Ab Lollo vreesde
bleven ongeschreven aan Phoibos kleven
dan een enkele peer
je hersenbrouwsels
in lyrische sfeer
en zeker geen losse
gedachtenflarden
Vandaag op de dag af
driehonderd poëmen
in slechts zeven maal
dat de volle maan scheen
Je namen verdienen
een speciale plek
gegraveerd in de wijnschalen
op drinkgelagen
Orfeïsch-Dionysische bacchanalen
maar ook Appollinische godenverhalen!