Netgedichten

netgedicht (nr. 87.252):

Simone Sontag; LGW IV

achter het laatste vraagteken
wacht de vermorzelaar
met warrige haren
in alledaagse kleren
pakken zijn verhalen uit
woord voor woord
als geschenken aan
wie het horen wil
voor een alles behalve
dempende geluidswand
van saamhorigheid

aan de hand van de godinnen
der esthetiek en intoxicatie
transformeerde de gracieuze zaal -die
ook ‘De Ouwe Houte’ heten mag
in een achtergrond voor dagdromen

binnen komen stromen op de wolken
achter oogleden verder vergleden
flikkerende knipperingen betreden
door wimpers geframede
rondzingende toonklanken

klinken
als thuiskomen
in de warmte
van de kalmte
van regelmaat

het rustige ritme