Alle inzendingen over subjectief

De kleur van het licht Dat jouw ogen raakt Komt van een wereld eenogig En is altijd volledig volmaakt…

Objectief zijn is gemakkelijk, niet zo eng -- als subjectief zijn.…

"Photo" beeld moment levenstijd fractie licht In archief voor eeuwigheid vastgelegde sluitertijd door en in herinnering subjectief vergroot naar oneindigheid.…

Het plaatsen van een vers gedicht Al is het nog zo vakbekwaam Het metrum kloppend en ook licht Men leest het subjectief op naam Geef tóch kritiek, liefst expliciet Het loont de moeite anders niet…

Wel wetend dat het subjectief zal zijn, Want pijnen zijn nou eenmaal niet te meten. Stop daar nou mee, is mijn ultieme wens, Aan pijn, maar ook aan vragen is een grens.…

tijd is subjectief tenminste zo zie ik het de tijd schrijdt voort vliedt vervliegt na verloop van... doch alles verloopt we klampen amechtig aan en houden ons nog even vast aan het tijdelijk bestaan maar beseffen ons goed dat we totaal kansloos zijn…

Vernedering is een subjectief begrip Is het devies van de ‘corpsballen’ Als er soms slachtoffers vallen Jammer van de publiciteit Slechts daarvan heeft men spijt.…

De wereld is een levend schilderij met wisselend perspectief, dat steeds verschilt voor jou en mij, maar dat is subjectief. Steeds opnieuw komt er iets bij of gaat er wat verdwijnen, is een mens wel echt zo vrij of zijn wij net als seinen, die aan en uitgaan telkens weer, totdat een lampje het begeeft.…

Ik zie niet wat jij ziet Kan ook niet Alles is subjectief Ervaren is kennen Kennen is ? Bewust zijn…

Bovenaards of buitenaards binnenwaards en surrëeel cognitief en sensitief omgekeerd intransitief dat ópdoemt als iets opgeklaards subjectief het leeuwendeel * Een haiku voor jou vijf-zeven-vijf syllaben hart onder de riem Gisteren viel er out of the blue een buitje pennies from heaven Suddenly appeared wishful thinking in…

ja, 't is maar een fantasie en je loopt ervan over ja, 't is maar een fantasie waarmee ik je zo betover maar dat de realiteit saai is daar spreken we niet van want ook dat is subjectief misschien haalde ik 't onderste - uit de kan…

Gedoopt in trots en twijfel maakt het subjectief om het pad alleen te gaan over de naakte pagina’s van een laatste hoofdstuk en dunt mijn taal langzaam uit.…

Uitdrukking van woorden, eenvoud in een zin Leidt al meer dan dichtende complexiteit Tot het hoogste, een wisselwerkend gewin Onbezorgde kreten smoren elk verwijt Wat betoogt hij nog in wazige gedichten? Want het blijven immers tobbende complexen Donk’re woorden, ze zouden moeten verlichten Zelfs de beste blijven schreeuwende reflexen Wat…

Gedoopt in trots en twijfel maakt het subjectief om het pad alleen te gaan over de naakte pagina’s van een laatste hoofdstuk en dunt mijn eigen taal langzaam uit om steeds in vol ornaat weer op te staan ik werd herhaald verleid door haar verpletterende schoonheid, getatoeëerd geluk op de huid van het oudste perkament, die schrift…

Gesmoord in twijfel en maakt subjectief om dat pad alleen te gaan over de naakte pagina’s van het laatste hoofdstuk waarin ik werd getroost door mijn lief, eeuwen pril geluk op vergeeld perkament, maar altijd cursief.…

jouw voeten zijn op natte dauw van zomergras dansen tot het einde van de zomer voor jou die zachte dromer in subjectieve zinnen van een objectief boek uit de poel van jouw liefde drinken alles even laten bezinken in de smaak van verse groentesoep nu ik in stilte jouw naam roep voor jou die milde denker in objectieve waarheid van een subjectief…

op deze plek waar de tijd seconden meetbaar wegtikt dicht zij in haar hoofd fluistert zij de strofen haar verbeelding stroomt ononderbroken van binnenuit haar tijd is la durée in de duisternis van haar cel de echte tijd het is alles wat haar beweegt op deze plek…

Zonsondergang wordt waargenomen en glijdt via het netvlies als elektro/chemo activatio het occipitale monumentale in De herinnering hieraan -zonsondergang wordt omgezet in een subjectief beleven- fingerspitzengefühl getransformeerd tot beschrijving van de zon in woorden op het digitale scherm.…

het sterven herkent zich in de kleine dood van afscheid, elk moment van minnekozen verlegt de schaduw van de tijd gesmoord in twijfel lijkt alles subjectief, het pad alleen te gaan over een blanco pagina van het laatste hoofdstuk eeuwenoud geluk geëtst op perkament wordt het snel een eigen mythe, maar altijd weer cursief,…

het sterven herkent zich in de kleine dood van afscheid, elk moment van minnekozen verlegt de schaduw van de tijd gesmoord in twijfel lijkt alles subjectief, het pad alleen te gaan over een blanco pagina van het laatste hoofdstuk eeuwenoud geluk gedeeld op perkament wordt het snel een eigen mythe, maar altijd weer cursief…

Op de achterkant van het gelijk behangen met de mooiste patroonrol beklijft deze zolang het kleeft en de ondergrond het houdt!…

gesmoord in twijfel en maakt subjectief, dat pad alleen te gaan over een naakte pagina van het laatste hoofdstuk waarin we werden getroost steeds door een andere lief, eeuwen geluk op perkament wordt soms een mythe, maar altijd cursief, wat niet vergeelt.…

Is wetenschap de kunst om kennis zuiver objectief te exploiteren, of juist subjectief te experimenteren, stap voor stap? Het eerste is een vorm van imiteren... van wat ontkiemen gaat kun je ècht leren!…

Afscheid herkent zich in de kleine dood na elk moment van minnekozen lijkt zicht te hechten aan de schaduw van verloren tijd, als die zou bestaan decennia las ik elke verwondering in spiegelschrift, onomwonden, deels vermomd door onvolkomenheid gesmoord in eigen twijfel maakt het subjectief, gegrift in hersencellen, een weg…

vlucht gekromd ik reis voorbij en zie een haai opduiken uit het gras naast Rome en moerassige stilte, hoog verlicht door een dief van bliksemschichten een vrouw met zicht op haar leven zit tegenover me en bestudeert het snelle landschap tussen duim en wijsvinger alsof ze alle antwoorden meet aan diezelfde overbodigheid misschien is afstand subjectief…

schijnt door mijn venster en zie het groen van mijn tuin ook veel steen op elkaar gestapeld aan de overzijde daar wonen mensen die kijken naar beneden, schuin met allen voor mij onbekende wensen soms denk ik, zullen zij proberen het ademen te vermijden leven is oefenen in loslaten zegt mijn adviseur gelukkig ben ik dat zelf, lekker subjectief…

Je ogen o zo blauw stralen van onsterfelijk verlangen en fluisteren een zoete dauw waarin ik me graag laat vangen Ik zie je, gouden sneeuwgodin, vanuit m'n subjectief gevoel Je geeft m'n leven zin met onsterfelijke liefde als ultiem gezamenlijk doel Met jou kan ik waarlijk vliegen, vliegen boven de saaie realiteit rustend op je fluwelen…