Netgedichten

netgedicht (nr. 35.404):

station

eerste klasse- centraal :

een man schildert de zon zwart
op het doek van de waarheid
hij laat zijn naam achter als bewijs
het maakt andere woorden overbodig
wanneer hij het donkere stadspark binnenfietst
op een zeepbel tussen gieren en kadavers
in vlucht gekromd

ik reis voorbij en zie een haai opduiken uit het gras
naast Rome en moerassige stilte, hoog verlicht
door een dief van bliksemschichten

een vrouw met zicht op haar leven
zit tegenover me en bestudeert
het snelle landschap tussen duim en wijsvinger
alsof ze alle antwoorden meet aan diezelfde overbodigheid
misschien is afstand subjectief zoals kunst
zonder uitstel van gedachten

ik spiegel me in het raam , een speldenknop
vliegt voorbij in een druppel regen