Alle inzendingen over taal is beeld

Verbuigen, vervoegen, contaminatie: taal maakt beelden tot rake sculpturen van vege tekens. En het publiek in trage gang beleeft ootmoedig, telkens opnieuw, haar eerste bezoek.…

geef me de ruimte een plek naast jou het hoeft niet veel te zijn en ik laat me zien zoals ik ben, een mens in taal en beeld, soms met een welgemikte aai over de bol van jouw bestaan en samen heerlijk lachen om weer een kleine schuiver die ik altijd maken moet morgen al immers ben ik weer weg misschien als de plek naast jou te klein…

In het levenswater van de rivier vind ik bomen en bloemen stromend in zachte tint verwijld het in woorden langs de waterkant daar, in vele talen gehuld beelden, bloemen, gaven en stilte omhullend laat de wind me dragen naar mijn huis een grijze flard waait over lost op in een uitgestrekte hand van overgave en brengt het levenswater…

In beelden van een teder stilleven…

niet kon halen een sandalenrebel zonder zichtbaar gezicht de laatste druppels eendrachtig nu liefde zwijgt in alle talen zwalkende beelden om me heen rode wijn geschonken in wankele glazen mijn voeten raken de bevende grond maken verbinding met de zwarte aarde.…

het was geen majestueuze vuurbal die aan de hemel verscheen noch een ingetogen stukje décor vol nostalgie uit de nadagen er vibreerde iets tussen licht en lucht dat ieder mentaal raakte onontkoombaar schreef een boodschap zijn letters in de menselijke geest een bericht dat voor allen dezelfde inhoud had door tal van beelden begeleid…

en beelden elkaar zingend begroeten…

Wanneer de taal uit het zicht Verdwenen is, betekenisloze Letters opgaan in woorden Die vervliegen in de wind, Die geen aandacht meer wekken, Omdat ze amper koud zijn in de lucht Als ze zijn uitgesproken En dan al onvindbaar zijn Voor hen die ze koortsachtig zoeken - Zijn het de beelden nog Die voor eeuwig op ons netvlies staan…

Een beeld van moederliefde schrijf ik spreek haar taal ik schets een kronkel als die niet mee wil met de buiging in ’t verhaal schets ik een haal ik zoek naar rijm en ritme noem het knoeien worstelen met taal ik bouw een beeld dat reeds bestaat maar overgaat in woorden geef het een naam verschuil de zin maar het spreekt niet…

vergeten zijn de woorden de zinnen het verhaal vergeten zijn de tekens het beeld de taal vergeten zijn de mensen de massa het moraal…

verlangen laait op het boetseert beelden van taal door de stilte heen ik kneed de woorden al heb ik niets te zeggen door de stilte heen…

misgaan De taal van de gewonden, de gemartelden en de doden, de gehangenen bungelend in de wind De lijken van de oude demonstranten vervangen door de lijken van de nieuwe onderdrukten Dan schiet die taal tekort En kan ik alleen maar sprakeloos kijken,,, naar de gruwelijke beelden op de televisie Dan ben ik taalloos…

In beelden heb ik leren denken Als woorden mij ontbraken En Nederlands mij voorkwam Als een vreemde taal Is het beeld nooit uit mijn denken verdwenen Zichtbaar als was het tekst op papier - Woorden lossen op in de lucht Als ze zijn uitgesproken Maar beelden blijven bestaan Als waren ze uiting op schrift En staan voor eeuwig In mijn…

Hoe een beeld zich in je taal slaat, je stem verspringt, je hert verschiet - hoe zijn roos overloopt, de wijn van eiken is, roemer voor stenen, de tafel gonst van honing en de uil met bos je mond ontkorft - behoort bos zijn botten toe, vuur zijn voltooiing, wat as - wat jij? ------------------------- uit: 'Speling', 2005.…

Elke dag worden duizenden mensen geboren Elke dag gaan duizenden mensen dood Elke dag vrijen duizenden met andere duizenden en moorden enkelingen duizenden uit Elke dag zoek ik naarstig naar mensen en ga met mijn kop door duizenden muren -------------------------------------------------- uit: 'Een haven voor alle woorden', 2012.…

Dichter is ... wie beelden baart.…

Geen taal kan zeggen wat er in mij omgaat. Alles is beeld. Alle beelden klinken. Gedachten en woordenstromen. Losgeslagen betekenis zoekend bodem om te ontkiemen Gedachten, gevoelens leegte en overvol Spreken en zwijgen. Leeg en verlangend. Wetend dat het is er is.…

Ze spreken de taal die symbool staat voor de liefde in een hart. Ze kleuren de oude mentale zwart-wit beelden in het heden. Iets van herkenning veert op in de geest. Die voetstappen zijn de herinnering van een ooit gedeeld feest. Slechts in beelden spreekt het verleden de taal van het verliefde hart.…

Ze suikert haar woorden met fluistering als ze de zin in zijn oor laat smelten waar de taal traag uitloopt en dan opstaat als een verlegen renaissance van beelden…

Waar de taal van het hart in woord en beeld gesproken wordt daar vind ik jou met intense bewondering fluistert de wind jouw haren in de krul…

je denkt en dat is taal zo'n beetje woorden en beelden maar niet in regels het vliegt door je hoofd ik herken dat in vogels ze bewijzen wat ik weet geordend als ze evengoed zijn…

vandaag, morgen en gisteren drink ik jouw beeld uit de fontein van witte nachten zonder te bezwijken voor dagdromen getoonzet in één stem rechttoe rechtaan jouw beeld maakt bij mij iets los liefde slaapt nooit jij bent mijn adem, mijn taal bij nacht en bij dag…

Van een luisteroor dat doof is voor de klanken losgevallen uit een mond die niet kan zeggen van het woordbeeld dat hij zag Nu een taal slechts vol gebaren driftig graven in geheugen waar de zin niet komt tot snede maar in wanhoop overgaat Afa ziet, maar kan niet zeggen van het beeld dat heeft bewogen maar met taal niet werd gevangen…

- De taal van nu is geen mens meer, Heeft geen adem meer, maar wordt Geregeerd door louter cijfers, Kent alleen nog levenloze letters, Ze is stil en klinkt niet meer, Is tot een taal verworden Die de beelden niet meer Ziet, maar uitsluitend registreert, Zonder dat er ook nog maar Eén vertogen woord Valt.…

Wat leeft er tussen al die tekens, beelden, zinnen, hoe droomt een hart, hoe luisteren de woorden? Hoe kan je toch aan ’t wonder taal beginnen?…

Wat leeft er tussen al die tekens, beelden, zinnen, hoe droomt een hart, hoe luisteren de woorden? Hoe kan je toch aan ’t wonder taal beginnen?…

Zingen de woorden in taal getoverd door haar hoofd gedachten verhuizen naar de zee van bruisende golven en zij aanschouwt de beelden die hij stuurt beleeft, geeft en ervaart alle facetten van de mooie zee…

het alfabet is kostbaar onder het juk van de tijd door een droomgevoel ben ik verliefd geworden in de ziel van poëzie maar hoewel, taal kan niet alles voor het oog bevrijden altijd zweven er zwart-wit beelden door mijn geheugenbank die niet in poëzie te lezen zijn…

vanuit ravijnen van herinnering zweven verwarde dromenflarden door de rusteloze nacht herhalen vergeten verhalen de beelden vertrouwd maar hun taal onbekend gevangen in geheugengangen speurend naar een medium een weg naar buiten…

Even vlug trok jij een ander plan zwom aan land rekte je uit toen de zon haar warmte en licht aan je gaf jij glinsterend mooie water fee het zoute water droop van je af maar de golven wenkten je terug je riep nog kom het kan ik liep met je mee maar bleef op het strand en dacht was ik maar een zeemeerman…