Alle inzendingen over te grote broeken

broek De schoenen zijn groot genoeg om te schuifelen gelukkig kan hij niet vallen over ontbrekende veters - en dan stokt zijn lijf wat valt nog te zeggen De kogel maakt een plofje in zijn borst ergens moet iemand zijn die dit ziet met zacht geruis zakt zijn lichaam op de harde grond – stilte heerst daar ligt nu niet alleen maar…

Wij lezen, jij bent het die ons stoer leidt, de schipper, leidsman met de grote broek die - het roer stevig in handen - ons kloek voorgaat, de weg wijst in al zijn goedheid. Van Warmond trok je naar de grote stad, je voer weg, ik keek je na, trots, ontdaan, jouw boot uit 't zicht eer ik er erg in had.…

Verwacht geen mierzoet gefemel over de nazomer Geen etherisch gewauwel van een dagdromer Over herfstkleuren, ochtendmist en vallend blad Die nazomer en nog lang daarna wil ik overslaan Laat de voorzomer maar weer beginnen Dan pas kan de korte broek weer aan…

Vroeg in het jaar, al vriest het dat ‘t kraakt, Is er een groep die louter om te keten, - Omdat ze zogenaamd ‘iets zijn vergeten’ - Een broekloos reisje met de metro maakt. Elk jaar staat steevast van ellende bol, Maar het begint met onderbroekenlol.…

Het is een groot ongerief Er hangen welbeschouwd hele brokken prut aan mijn mooie, nieuwe broek En de klonten worden harder En men kan het schertsen niet laten om de steeds harder wordende prutbonken aan mijn spijkerbroek, vrouw VROUW?! In de schuur, Henk, in de wasmand…

‘zonder gevoel komt er geen letter op papier’ noch hier in blauw licht zo over ieder tandenknarsen heen verslagen met dun belikte vingers als de koude wind rondgewonden om de richting van tragere zinnen het tenenkrommende ge-blablabla als op de zeven aren geboortegrond beelden volgen langs non-woorden in marges van dit kielzog gestorven…

Apartheid is ook hier een grote vloek. Ik krijg de slappe lach en doe het in mijn broek.…

Ze rijdt pronkend door de straat in een grote dure slee maar het contrast in groot als ze náást haar wagen staat. Ze loopt met een air in een truitje van Zeeman een broek van de markt en een versleten colbert.…

hij is te groot gegroeid de kleren van zijn vader passen al lang niet meer pa blijft nog even groot eens 's nachts klopt hij aan op de kastdeur van binnenuit in het maatpak van zijn zoon mouwen, broekspijpen omgeslagen vraagt om een degelijke riem de broek kan niet meer dicht verzoekt dan om mee te gaan samen naar het verre licht…

Wie deelt er dan de lakens uit en wat moet er met de broek gebeuren? Wel, dan draagt moeder de broek, moeder de vrouw met de broek. 't Is geen zicht zou je denken, welja, dat hangt ervan af welke kleur de broek heeft.…

ik knip de pijpen van mijn broek dát scheelt! zo kan de kou er nóg beter bij…

’t Is ook ronduit contraproductief, zo’n korte broekdrager op kantoor. Die mag dan wel vleselijk op het werk zijn, in zijn gedachten is hij elders. In zijn tuin, op een terrasje, aan zee, op Kreta, in Acapulco, eender waar, maar niet op het werk. Hij is, zoals hij daar onderuitgezakt In zijn stoel de blote benen uitgestrekt op een laag kantoormeubeltje…

zag je lopen op veel besproken benen hoog gelaarsd in het bontje van de jas danste steeds je paardenstaart spijkerde in broek wat god vergeten had uitnodigend in groet ik mocht de tassen dragen naar je grote wagen lachte in verwachten je kus was goed…

o wat was ik klein het leven was ruig en rauw en je leerde al snel dat het niet altijd leuk was om kind te zijn heel anders dan nou ik had het in m’n broek gedaan en grote broer spoelde me buiten af onder de koude buitenpomp kraan en daarna trok hij mij weer een schone onderbroek aan o wat heb ik dat geweten nooit heb ik het weer in…

Dikke kop Grote neus Vertrokken haargrens Witte sokken Bierbuik Broek onder oksels Nee, een lekker ding ben je niet en leuk vind ik je niet Maar elke nacht in een nachtmerrie zoekt het monster mij weer op met zijn grote neus en bierbuik slokt hij mij in een hap op Spuugt me even later uit en met warme harige armen knuffelt hij mijn…

In het begin was daar het grote niets, maar alles heeft een begin, dus ook dat grote niets, was er niet voor niets! In het begin wat niemand zich voorstellen kan, moest er iets ontspruiten, iets minimaals, niet dan, het grote niets verdween en er ontstond iets.…

de trommel is dicht koekjes wachten uit zicht de verleiding is groot ik raak hem -voorzichtig- aan maar LAAT hem staan nou ja, even dan gewoon even kijken door 'n kier ik ruik de heerlijke geur roomboter in koek ik zucht tweemaal diep voel aan de riem van mijn broek "....moet kunnen"…

"Broek op, Langedijk", zei de agent tegen de halfnaakte vent en sindsdien kent van Den helder tot Gent goed ingeprent eenieder in ons rijk Broek op Langedijk…

‘Vlug naar het toilet, anders doe je in je broek.’ Hij keert zich om, zijn gezichtje vol verontwaardiging. ‘Da’s echt dom van jou’, klinkt het gedecideerd. Ik beken direct schuld, hij is een grote jongen, Zoiets overkomt hem niet. Dan rent ie naar de badkamer.…

als een kleine kleuter kent hij nu geen enkel gevaar, niets is te groot, te heet of te zwaar! als een kleine kleuter begint hij nu opnieuw in 't bed te plassen zelfs tijdens de dag in zijn broek.…

twee vliegen paren op de oude broek van een jonge immigrant een geïntegreerde sikh komt en reikt de jonge immigrant de hand de vliegen paren verder op de oude broek van de jonge immigrant…

Al voor de eerste sneeuwvlok is gevallen Loopt het ze bij NS dun door de broek. We weten nu precies hoe het daar zit, Ze schijten in de broek bij code ‘wit’.…

In mijn zondagse broek zit nog steeds die knik van het vele knielen op mijn plek in de kerk vooraan in de hoek Als ik vraag aan de pastor wilt u 'm voor mij strijken weet hij van geen wijken en zegt: 'dat is niet Gods werk gaat u maar een nieuwe kopen naar de winkel is het maar vijf minuten lopen'…

zij loopt in een nieuwe broek vol gaten terwijl hij op gepaste afstand passeert op sloffen die scheef neerkomen bij iedere stap zijn jas is smerig en zijn broek houdt hij met één hand vast omdat ’ie anders afzakt…

Napoleon hier zeer parmant Het theehuis binnen aan het Havenrak Alwaar het hem aan waarlijk niets ontbrak In ’t schippersdorpje Broek in Waterland Verlaat wel altijd achterom een pand De oude spreuk indachtig die verluidt: Alleen de dood gaat hier de voordeur uit In ’t schippersdorpje Broek in Waterland…

uit water en steen rijzen witte pilaren op zoek naar de lucht…

Groots in nietigheid Schrijf, blijf Geniet dat moment Meer krijg je niet Erkenning duurt Slechts een seconde Herkenning, pretentie In zoet verzuurd Strijdend voor geluk Ik loop stuk.…

Even uit de broek... Omstanders zien mij zitten: niets dan aalscholvers!…

Je broek zakt al af in het vale najaarslicht verdort je boomgrens.…

Wie nog nat achter de oren is is vooral nog nat in d'r broek!…