Alle inzendingen over tijdsverschil breekt

alles verandert als alles verandert dacht de regelaar van temperaturen in dit voorjaar rupsen piekten keurig vroeger mooi weer tegelijk op pad met de uitloop van hun voer zomereik vers in het blad koolmezen moeten het bezuren bleven seizoensgetrouw wachten tot de dagen lengden zodat snavels zojuist uit het ei vergeefs om rupsjes smeken…

gedempte dauwdruppels, beleving in het perspectief van ons tijdsverschil, beeltenissen die geen twijfel overlieten, osmose van kwetsbaarheid, een weg die zichzelf verder droomde in een gedicht in de matrix van de ziel. Liefde is kristal, het prisma breekt het licht en vervalt tot breekbare kleuren. Vergilius…

op haar verjaardag heb ik mijn moeder in de hemel gebeld het tijdsverschil blijkt zo groot te zijn dat zij nu veertig jaar jonger is dan ik en ze heeft een nieuwe vriend verder is alles goed met haar met mij nu ook waar ze erg blij mee was…

Aaneen getrokken lint van waarachtig blauw aangedaan in het hart rond besloten tijdsverschil waar de ochtend licht gekleurd in purper groen asgrauw en maagdelijk wit glansrol voor de fraudeur zo ongeveer met rode handen om het wit streelt de groenling het kleurenspectrum van het geboren ik.…

Al leidt de koningin een jachtig leven; zij neemt in menig goede zaak het voortouw. Dierenbescherming had haar als beschermvrouw maar heeft haar onlangs haar congé gegeven. Nu jaagt zij verder in haar kroondomeinen en gooit niet langer parels voor de zwijnen.…

Zingt met duivelsverzen tot een ongenoemde goddelijke schoonheid die hij, vanwege tijdsverschil, niet bellen mag. Regen maakt de paden nat. De tuinman zat.…

Stapje voor stapje. Alle beetjes die helpen. Neem gerust de tijd.…

Een papieren vlinder die ik wilde vangen in een onbevangen net van woorden, die ik niet begreep maar ontweek, voordat ik sprak. Wij als vliegers, een metafoor op de frêle schouder van de vrijheid, naïviteit tegen het contrast van het firmament waarin iedereen zich herkend, ontrolde het ragfijne touw van mystieke dromen, waarna…

grote koffer voor een grote reis, met een kopie van mijn paspoort van toen Voor ik de dozen open, draai ik het opschrift naar me toe Ja, ik weet het nog Het is er nog, stofvrij Keukengerei en serviesgoed lege lijsten en wat onderdelen voor het geval dat zich niet heeft voorgedaan Ik ken de verhalen die erbij horen en ik voel een tijdsverschil…

Het kraakt. Het knarst. Het trippelt dichterbij. Een geest slaapt in zijn stoel. Zijn kennis geeuwt benauwdheid. Angst stilt zijn adem. Stoerheid schuifelt af als ik hem aanraak, breek.…

Van Maxima haar welgevormde benen Ging eentje door een kleine misstap stuk, Maar Alex krijgt dankzij dit ongeluk Wel kans om voor het koningschap te trainen. Want voor het eerst is hij beslist in tranen Om een van zijn beminde onderdanen.…

Vanuit de ivoren kooi heb ik de nacht verwerkt, die ik heb verloren in het kaatsend licht, de grijze lucht bewerkt tot harde staal, het leven in de geest verscherpt zich tot inzicht en preekt een ongeschreven taal, beelden worden helder, die ik niet pareren kan met woorden en zoek ik naar een gedicht die met die obsessie breekt.…

Met een krop in de keel zegt ze wat moet ik nu, hoor de tranen in d'r stem wat nu als ik er voor de kinderen niet meer ben? Het regent, we blijven staan in de bui we huilen dat beetje water kan er ook nog bij. Wat moet ik nu, wat kan ik nog, een antwoord heb ik niet da's veel te lastig toch! Mijn arm sla ik om haar heen, kom…

er stroomt een melodietje diep van binnen in me dat borrelt naar omhoog een waarschuwingslied dat in woorden omgezet wil worden op zuivere akkoorden dat breekt de macht van tovenaars een melodie om niet vastgelegd gedemoniseerd en gefixeerd onder te gaan aan angstige voorstellingen in de gecompliceerdheid van het leven; het zijn de…

Haat brak in mij woede, spijt, afgunst en onvermogen. Haat zorgt dat ik laat, voortaan... dat ik leerde. Haat probeerde te vertellen: 'heb lief, mijn kind, laat de ander mens zéker niet onbemind!' De haat liet daar tranen vloeien in nieuwe banen waartoe ik zou groeien.…

Dit jaar is het dan echt de laatste keer Ik heb vandaag staan kleumen in de regen En kan er eigenlijk niet goed meer tegen Mijn voeten branden en mijn rug doet zeer En straks word ik geknepen en geslagen Ik mis ze nu al, die Drie Dwaze Dagen!…

Ochtenden grijs en kil, weer een uur tijdsverschil. De zomer is gegaan, met de lange avonden is het gedaan. De herfst is gekomen als immigrant, die zich tot aan de winter vestigt in ons land.…

Uitgestapt in Zeeland; Nieuwerkerk Verdween ik in drie hartelijke kussen Er zaten ‘k weetniet hoeveel jaren tussen Het nu en het verleden nog met kerk De kinderen gingen naar dezelfde scholen ‘t Was werkelijk in een vorige eeuw Jij was nog Rotterdammer en geen Zeeuw Ik zat nog achter moeders rok verscholen We kijken met benodigd tijdsverschil…

Het wordt altijd weer licht Ik hoor de vogels fluiten Een lied als een gedicht Ze roepen mij naar buiten Het zwart wordt donkerblauw De liederen zwellen aan Nog voor dag en voor dauw Is 't levenslicht aangegaan…

dat het goed aanvoelt zei ze hij keek in de poppenwagen waar een wereld nog in het dunste kleedje wachtte ook een kinderhart vraagt om geruststelling, dacht hij zij broedde verder op liefde langs opgewreven schaduwen, groette mensen in een nog veilig lichaam hij zong haar in slaap het kind werd teruggegeven, weerloos onder…

Zeldzaam Hydrocephalus, murmelde den zalver met zijns bedreven uitgestreken bakkes. Ik zee, a quasi overrompeld, Dat lost wel op!…

Het licht breekt op jouw vale gezicht, net als mijn handen van je lichaam glijden Kijk, een wapperende maan rijst op uit de grijze massa, jij draait je in mijn armen Wat is verdrinken ook alweer, zo zoet zijn je sappen terwijl je lippen bijten in het kussen…

smelten weg en wrijven woorden in mijn handen vol van beelden en bloed vergoten in de strijd de klok verzet de tijd ik denk alleen te dromen maar word geen seconde wijzer eindeloos gevloerd vol van leegte en vluchtend van het stukgeslagen leven ik denk aan scherven herken mezelf niet meer en weet dat straks de spiegel breekt…

waar die fluisterende stem, het zingen der wind als een lied vol liefde bekoren wil weerspiegelt een ster in gelaten tranen de glinstering breekt haar duister gevoel overheerst beklemming de troosteloosheid waar toekomstdromen niet langer zijn flakkert een briesje stormwind aan haar liefde verloor fluisterende woorden…

Noem het nevels van de hel waarin ik wandel wat anders kan doordrongen zijn met kreten van verschrikking en geuren van de dood ik ben ermee omgeven sinds de nacht granaten over mijn geliefden braakte en ik bleef schreeuwen tegen laaiend rood het lichaam dat ik sleep van stap naar stap schijnt wel te zijn maar voelt niet meer dan last van…

Een waterzon breekt zich door wolken baan en weer heb ik het teken dan heel even toch verstaan: er is hier nooit ook iets voorgoed gedaan, altijd komt alles weer opnieuw en is er kans voor hoop. De liefde wint het toch als wij het maar geloven; het onderste komt boven.…

Je harde blik verstikt woorden die je mikt Loodrecht in mij ziel geen dialoog geen deal Mijn hart jankt kraakt diep heb je mij geraakt Alsof je me intens haat nu je liefde mij verlaat Geen greintje tederheid jouw kil en koud beleid Breekt en beukt me kapot ik voel me gekwetst rot Boos ben ik dat is zeker jij roekeloze hartenbreker…

In de tuin, bij het ochtendgloren, Is zij, knalgeel, vandaag geboren. Haar familie nog in de knop, heft zij nu opgewekt haar gezichtje op. Narcissus Trompettus…

wind ineens omlaag maakt herfstig stemmingen met donderklap en regenvlaag de oogst nog warm van lange zomerzon verschrikt en schikt zich beurzig op de grond gelijkmatigheid verliest in mist de strijd van donker licht in aanloop naar de wintertijd nog warmt de zon met zomersheet terwijl in het open veld de eerste vorst het water breekt…

grijsgroen antwoordt zee haar golven slaan kapot in een aanhoudend ja en nee wind geeft ook geen krimp waait langs de kust in een strakke lange zucht opening komt eindelijk van boven wolken gaan de zon gedogen zijn oplossende vermogen breekt de lucht en brengt de zomer op het strand weer terug…