Matrix van de ziel
Ooit zag ik je bij de levensbron
duizendschoon in een oceaan
van bloesem, fragiel en transparant
als glas, waarin we verdrinken
wilden zoveel en zo vaak het kon.
eerst ongeremd als licht dan
verduistert als een eclips
waarin de beide lichamen hun
schaduw in een nieuwe omloop hervatten.
gedempte dauwdruppels, beleving
in het perspectief van ons tijdsverschil,
beeltenissen die geen twijfel overlieten,
osmose van kwetsbaarheid, een weg
die zichzelf verder droomde in een
gedicht in de matrix van de ziel.
Liefde is kristal, het prisma breekt het licht
en vervalt tot breekbare kleuren.
Vergilius
... Liefde is kristal, het prisma breekt het licht en vervalt tot breekbare kleuren (Vergilius) ...
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: Pama, 16 juli 2014
Geplaatst in de categorie: liefde