Alle inzendingen over tokkelen

zoals de meeuw zweeft op heuvels van thermiek, hoog-laag een vleugeldans, abseilen naar beneden waar een zee vol zilte dromen wenkt gestage golven weemoed brengt al naar gelang het tij een zilveren vis juicht in zijn sprong boven het water waar hij vonken schiet en later terug in zee neemt hij de meeuw, de heuvels en de dromen met…

De wereld draait door onverschillig of wij begrijpen dat alles met ons verbonden is Ik kijk toe vanuit de coulissen en tokkel zachtjes tranen op mijn gitaar De vloer is vuil Er zijn geen bewoners Iedereen is bezig met andere dingen en laat de liefde liggen Ik kijk toe vanuit de coulissen en tokkel zachtjes tranen op mijn gitaar…

naar voren hij sprak zacht in de microfoon en schoof een meegebrachte gitaar op de kist van Tokkel Daarna beende hij weg met in zijn kielzog de dood.…

schrijf mijn zinnen tussen hemelse woonsteden lieflijke gezangen rondom de reuk van zwavel en lelies met iets wat opvalt zoals toen op die bewuste Pinksterdag dat een trooster voor ons wil zijn tussen de doodgravers handen ons lied woorden van leven diep in onze ziel geschreven de kracht van ons volk; van ons geslacht gezangen bij tokkelend…

ik heb thuis nog een gitaar waarop ik nooit zal leren spelen maar ik vraag u niet om medeleven want ook niet kunnen spelen (er geen aanleg voor hebben) maar tóch de drang er bij vlagen op te willen tokkelen het heeft wel iets...…

meesjes tokkelen in het rijzig ranke riet snaren van een harp grote lisdodde een sloot is haar niet te min kaarsrecht kijk eens aan drie hazelnoten hokken knusjes bij elkaar in een bladoksel…

Voor jou zou ik m'n harp willen bespelen Op de snaren tokkelen en de snaren strelen Als een bries uit het zuiden op een zomerzondag Als het mag wil ik uren voor alleen jouw oren spelen Met mijn vingers dansen op de snaren een flamenco in de openlucht.…

voelend tokkelend tegen huid van haar dij die soepel deint beseffend genietend tegen en met elkaar zij beroert ook mij spelend luisterend in nakend licht naar akkoorden van vlees…

De lome warmte al zo vroeg in 't jaar De kriebels in de buik, het nieuwe leven De bloeiende magnolia, heel even Ik fluit en tokkel wat op mijn gitaar Het was een week vol dolce far niente Al ging zij snel voorbij, die zomerlente…

Luimend in het duister Tussen de tuinstruiken Naar de buitelende meisjes Die met gespiegelde blote benen Wijsjesdraaiend in het tuimelraam Van hun zolderkamer verschenen En giechelend hoorde weggaan Om na het tussenpaadje Het nachtleven in te slaan Stond hij te biezen Want tokkelende lentekriebels Hadden de mokkels in de smiezen…

Wit geboren Beschreven naar luisteren Stil gemaakt Prikkels tokkelen op zijn ziel Gedachten smeulen in elke cel Zwijgen in de groep De schrijver bij hoge emoties Complimenten voor intense empathie Zoektocht naar de rust van het oog in zijn tornado Zijn gekozen weg wordt afgeremd door de rationele denker…

voel warm je snaren stem op je af tokkel een paar tonen speel zacht de akkoorden waarom je altijd gaf je herkent de melodie ik zie je ogen de lach je lichaam in bewegen dat raakt me meer dan dat het eigenlijk mag toch zijn we voor de liefde gegaan genieten de muziek van een leven dat niet mag bestaan…

Naar het grappige tokkelen. Naar het allereerste strijken. Naar het raken van onze eigen snaar.…

tokkelende tonen brachten ons een waterval haar druppels als kristal kleurden rond de stem van vijfentwintig vrouwen ze gingen mee… ze vielen hier daar maar altijd bij elkaar waar het geheel slechts rustte, op vertrouwen nu zingen ze, er bloeit een ster het Heilig Kind verrijst op zachte stemmen dichterbij en ver en een hand die…

Men neme een oude witte gevlekte doos en noeme het een koelkast men vulle hem met woorden fernandes, frambozengazeuse, tiramisu we schaffen ons enkele winterharde vogels aan die zich ook op heldere vriesdagen laten horen hun liedje is moeilijk te beschrijven maar lijkt op het tokkelen op de a-snaren van een viool systematisch…

liefst van al speel ik met woorden ik strooi ze uit ik laat ze hopsen dansen rennen in galop struikelen buitelen capriooltjes maken in de wind tokkelen op een toetsenbord soms zijn het vogels fladderend van tak tot tak soms zijn het knoppen op een voorjaarstak ik beroer ze met mijn vingertoppen ragfijn satijn ik beroer ze met mijn…

bij het minste defect of aarzeling, hoe artificieel ook ziet hij enkel een ontrouwe vriend het soort dat weigert uitleg te verschaffen en dom voor zich uit staart het is een zwart gat dat hem levenloos verwelkomt als zijn TV ook besluit een eigen leven te leiden hoort hij niet de trouwe roep van een stel vergeten boeken hij wil tokkelen…

nee, ik strijk geen snaren op klassiek tokkel wat muziek in klanken die je lente laten dansen voor mij nooit het stramien, ik heb het allemaal gezien speel uit vrije hand zie wel waar ik strand ik verbras geen melodie in koperblaas roffel niet op trommels als een dolle dwaas houd me toch aan regels haal pegels weg uit winters…

Stem van een gitaar met zijn eeuwig tokkelen geëerd en gehoord. Eindeloos tokkelen met of zonder een plectrum waarmee ik totale vrijheid heb om mij uit te drukken Laat de noten in elkaar vloeien voor inspiratie en impressie Losse do re mi fa sol la si do smelten samen tot bewegend geheel.…

Mandolinespeler tokkel door beroer voor mij je snaren zodat ik jouw mooie melodie voor altijd zal bewaren. Mandolinespeler, als het dag is speel jij dan nog steeds je lied ? al zullen anderen je vergeten ik vergeet je zeker niet.…

Ik oefen partituren waarin de toon ontaard de noten balken jammeren omdat ze half vervaagd de wijs niet kunnen houden er komt geen einde aan de valsheid in geschrifte de strijkers nog aan zet laat ik als spechten tokkelen hun beeltenis mijn rust boomschors houd ik mij voor tot aan de generale de dirigent een kikvorsman zijn poel een…

meer geschreven Over dit icoon met lichte Hoge stem als tegenwicht Tegen al het heersend macho Masculien gitaargeweld Waar haalde zij de tijd vandaan Voor al wat zij had meegemaakt Schetsen autobiografisch Scènes van haar reisnotities Vast te leggen in haar dagboek Neer te pennen in haar schrift Zittend achter haar piano Tokkelend…

staren overgeheld dicht ik almaar dichter dan verlicht en strooi ik verder naar de einder uit totdat er zes geschaafde vierhoeken uit een catalogus worden besteld ja, zo'n winteravond deelt geen lentegebaren enfin, zo overdenk ik het geringste en tracht de aanval op de uitval van een pronkjuweel met ledigheid te verklaren, tokkelend…

Mijn liederen schrijf ik hier op straat Een stuiver voor een vel papier Het zijn allemaal verhalen op maat Ik verdien mijn bier en brood op die manier Onverstoorbaar bekleed ik dit ambacht Zonder aanziens des persoons Ik doe slechts wat men van mij verwacht Of het nu gaat om herders of vorstenzoons Tomeloos tokkelend schik ik me in mijn…

Twijgen hingen zwaarder van de ijzel Tokkelend in de benige oostenwind In de dunvingerige wind tinkelend Zulke ijle muziek klonk op uit de tuinen Brem bij je akker weersta de winter! In de hoekjes van de ogen huilde het --------------------- uit: 'Vuur', 2009.…

avondslomen, gewiegd door 't ruisen van het riet, weerklinkt uit malse, volle merelborste, het malse, volle merellied: het gallemt in de plecht'ge avondstand; met lieflijk stijgend geborrel, en 't schalt en 't schalt en 't zijpelt door de lucht, met rollend, orgelend gescharrel; en 't wijfje galmt hem tegen, guitig-lief, als helder tokkelende…

Steeds sneller gevangen in de jaren, nestelt melancholie in de versleten kaders van de ziel, raakt zwanger van een ongeëvenaarde zachtheid Gouden tonen vloeien weg als de oude troubadour wedijvert met z’n melodieën, die z'n tijd en tonen verzwijgt, verrukt was van het fluwelen tokkelen op de snaren van het beminnen.…

Tokkel. Stuw. En strijk me stijf. Streel mijn oren een orgasme. Spetter met geluid en was me. Oh ja. bandoneon, trek en pers me een tango go. go. go. on and on. Buig mijn rug Traan mijn oren. Ik wil passie horen. Rock me. Wals me. Twist me. Beuk me. Neuk me. Wis me.…

Het is een zucht van zacht teder voelen luchtig, vederlicht dansend, tokkelend met kleine warme handjes bespelend de snaren van verloren dromen. Het is in een zucht dat het speels verliefde hart fluistering van innige woorden laat dragen door het lentebriesje.…

vervolgens vouw ik vlijtig duizend geduldige kraanvogels groet de groene ende rode beuk en de boerenlandvogels zoek ik zwartje de poes die zo graag zingt op haar tokkel blaas een zachte houten bastoon in de sluierwolken rondom de afgelegen kleine koperen sokkel leg ik waterlelies in de wielen en de kolken maak een lange avond-…