Alle inzendingen over triest nieuws

Ik moest aan je denken Door het trieste nieuws Stelletje aangereden In de donkere nacht Op gelijke wijze Verloor jij je broer Op de weg bij Ermelo Ik moest aan je denken Bij onze wandelingen In de schoolpauzes Keek jij spiegels na Van auto's bij de stoep En raakte die even aan In vergeefs bezweringsgebaar…

Bij zulk triest nieuws denk ik melancholiek: Ach, schreef Kees Stip opnieuw een egelfop Dan knapten deze diertjes zó weer op…

Als penningmeester van de VSV Breng ik vandaag het trieste nieuws naar buiten Dat het beroerd gesteld is met de spruiten Het zit onze vereniging niet mee Dus als het laatste spruitje is verkocht Neemt u dan deel aan onze stille tocht. --------- Dit jaar minder spruitjes AMSTERDAM - In het spruitenseizoen…

De arts, die haar het trieste nieuws vertelde, was openlijk en recht door zee geweest. Toch was zij het, die weer als eerste sprak, met woorden die ik nooit meer zal vergeten. "Dokter, ik wil nog één ding van u weten, zullen de narcissen voor mij nog bloeien straks?…

Ze is niet in haar hum vandaag, ook niet in haar element, ze is niet zo lekker dus ik vraag: is er iets waar ik je mee verwen? Nee, doe mij maar niets vandaag ik ben niet in mijn sas, evenmin ben ik erg lekker dus als dat nou alles was? Ze zit niet lekker in haar vel vandaag, toch heeft ze dat meer dan genoeg, maar alles doet…

in gedachten verzonken plotseling een tik tegen het raam zacht maar hoorbaar gauw even kijken wat mag dit zijn teer en onbeweeglijk diertje waar ik naar staar klein nog onbeholpen vliegen pas geleerd een jonge staartmees, helaas zijn inschatting was verkeerd…

bliksemsnel verdwijnen je woorden ze ebben weg als beeldsporen achter de geslotenheid van je gezicht ik durf het niet te vragen wat je nu precies hebt gezegd ook al verstond ik je niet zo goed ik verloochen niets maar ik heb geleerd dat stenen en sterren niet opdringen en bloemen stil zijn de wind blaast mijn verlegenheid wel weg ik…

Blue Monday, ‘k voel de tranen in mijn ogen; mijn levenslied klinkt verre van Majeur, wat ik me voornam is reeds lang vervlogen al hangt er nog een oliebollengeur. De zon te zien blijft bij een ijdel pogen, de dagen zijn te kort en zonder kleur . Blue Monday, ‘k voel de tranen in mijn ogen; mijn hartenklop klinkt danig in mineur. ‘k Verzuip…

Ga met m'n triest en sas 'n stukje over straat wie weet zie 'k iemand die 't hetzelfde vergaat! En laat ik dan: de triest voor wat ie was want liever ben ik toch: gewoon wel: in m'n sas!…

Dan raak ik de trieste beelden maar niet kwijt van mijn vrouw die ik innig lief heb gehad. De altzheimer gunde ons maar weinig tijd samen, voordat de ziekte haar geheel opvrat.…

Triest: voor wie allemaal?…

Het is triest dat jij zo doet Het is ook jammer Is nergens voor nodig Het is triest alles haal je door elkaar dat is jammer en triest Triest en jammer We hadden het zo goed maar je gooide het weg zomaar En da’s jammer want nu is het weg, voorgoed Dat is triest en jammer.…

denkt te vinden maar die nooit de ware is Ik zit vol wrok keer op keer mijn wonden te tellen Ze schoon te likken maar het vuil van jaren en jaren komt eruit Kijk naar wat we geworden zijn Ik in één klap volwassen jij geen raad wetende met je vrijheid Wij waren eens verbonden nu door onze vrijheid diep geschonden Is het niet triest…

Ik val neer in het klamme bed van de nacht. Je adem was een warme deken die op mij viel. Ik huil tranen van eenzame lust woel lakens wit. Kou bevangt mijn dwarse ziel een togende pijn. Zij zag me, kwam tot mij en overwon. Ik droom niet meer de slaap krimpt mijn zelfbesef. Wat ik heb verwacht heeft me niet gered maar…

Op retraite in Sint Nicolaasga was het al niet stil genoeg thuis brak ergens diep de sluis Onstuimig stroomden mijn woorden onomkeerbaar op internet velen die zich met gram stoorden Ze wijzen me vol woede en ergernis af met etiket deugt niet die zal bloeden zodat ik ook daar nu alleen sta Niemand geeft thuis nemen ze op ik krijg ruis…

triest als het vangen van gekooide vogels je opent het deurtje en met je hand versper je de uit- en- ingang groot gefladder, gesperde snavels met geluid maar ver zullen ze niet komen voor het huis langs intussen gaan zoals in een optocht speelse kinderen voorbij die jouw kinderen hadden kunnen zijn…

Maar m’n Eigen zal niet zwijgen Die dient Ik weer van repliek En hij antwoordt heel geladen Met een ’Ach man, jij bent ziek’ En zo blijven ze maar strijden Met elkaar en dat wel vaak Met m’n Ik en met m’n Eigen Is het echt een trieste zaak Daarom wordt ik vaak verweten Niet m’n Eigen, noch m’n Ik Dat ik negatief en star ben En dat ik mezelf…

Vaarwel, triest verleden, ik verwelkom de nieuwe tijd. Vaarwel, donkere steden, ik raak de weg niet meer kwijt. Alleen, voel ik het web, mijn herinneringen gevangen. Ik ben blij dat ik jou heb, ...mag ik nog méér verlangen?...…

Zo bergt het leven steeds een nieuw begin, al moet de winter nu nog komen; al is het herfst zo nat en triest, maar toch begint al iets te zingen.…

Het is triest dat jij zo doet Het is ook jammer is nergens voor nodig Het is triest alles haal je door elkaar dat is jammer en triest We hadden het zo goed maar je gooide het weg, zomaar En da’s jammer want nu is het weg, voorgoed Dat is triest en jammer.…

soms komt ze sprankelend voorbij gevlogen, soms is ze triest en zwaar. langzaam open ik mijn ogen en lach, ja, lach naar haar, mijn nieuwe dag. want valt ze tegen dan denk ik maar, er zitten er toch 365 in een jaar.…

het was een ongelooflijk trieste dag en toch was ze uitermate mooi hij wou het haar vertellen maar vond nooit de juiste plooi   zo zweeg hij maar en gaf haar een gouden ring goud maakte haar gelukkig al was het zo een trieste dag   haar met goud gelukkig maken was zijn levensdoel elke trieste trieste dag   addee…

Ach.... daar lig je aan de kant middenberm - snelweg A2 geraakt door een snelle wagen gedood door de klap en toch... blijven je vleugels fladderen en proberen maar het gaat je niet lukken prachtig mooie buizerd nooit ga je nog wolken bereiken het einde van jouw schone vlucht.…

De maan dwaalt eenzaam over dode velden muzikale stilte dweilt langzaam over onstuimige zee, onze meest mooie mannen moeten het deze nacht in bewondering ontgelden en met die teloorgang gaat mijn schoonheid in dat trieste ritme mee naar een nieuw woordloos bestaan.…

Bomen en bladeren, Hangen triest omlaag De dagen zijn koud, Een overgebleven grasspriet, Wuift mij gedag op de wind Zo zachtjes en voorzichtig, Dat ik het bijna ongelooflijk vind Na de nacht daagt een nieuwe morgen En plots lijken de bomen, En de bladeren zonder zorgen Houdt hier de natuur soms iets verborgen?…

Honderden slakken zijn omgekomen Onnodig gestorven in het gedrang In de kou, zoekend naar de nooduitgang Triest, maar had men dit kunnen voorkomen?…

Maar diep, heel diep van binnen ben ik te triest om nog te zingen, want al dat nieuwe lenteleven kondigt vooral jouw einde aan.…

Zo bedroefd was ik nog nooit Zo triest Zo ellendig voelde ik me nog nooit Zo naar Zo alleen voelde ik me nog niet eerder Zo eenzaam Zo in de kou liet hij me staan Zo heel alleen En al wat ik nu voel is Trieste eenzame ellendigheid…

De halve maan dwaalt eenzaam over zomervelden zwerft in stilte over onstuimige zee onze meest mooie dromen moeten het deze nacht in bewondering ontgelden en met die teloorgang gaat alle schoonheid in dat trieste ritme mee naar een nieuw woordloos bestaan een glorievolle letterloze waan dwaalritme van de halve maan.…

trieste drieste ijzeren waterman roemloos gedoemd in een hopeloze zaak nimmer versagend zich kwijtend van zijn taak eeuwige scheppper in een eindeloos plan trieste drieste ijzeren waterman…