Alle inzendingen over twee werelden

komen voorbij en foto's slaan nu de brug tussen jouw twee werelden…

Je liet me vallen van een 1000 verdiepingen hoge toren Nu ben ik gebroken Nu zal ik rondspoken Voor altijd tussen twee werelden bevroren…

de kloof tussen hun niet uitgesproken woorden deelde de wereld in twee een rivier, bronstig, onstuimig, scherpte de rotsblokken diepte de kloof woorden, toegeworpen, verdronken sloegen te pletter twee werelden een brug te ver…

Niemandsland tussen twee werelden. Wonend in het wit tussen de woorden. Ongedachte, onvertaalde leegte, Ruimte biedend aan wat bijna is. Aan nog niet gevoeld gemis. Aan het nog onbestemde.…

Waarom die twee werelden, waarom die pijn ? Vertel me de waarheid zonder al die leugens en toch weet ik zonder die leugens kunnen we niet leven . . Maar . . je kan het toch proberen, al is het maar voor even ?…

ik weet dat als zij lacht iemand aan de rand van haar bewustzijn op haar wacht een vage zwaai waar donker even lichter kleurt lucht bewegelijk naar het pril van lente geurt ambivalentie maakt haar blik onzekerder in de keuze van de stap vooruit of een zwaai terug ze is blijven staan op het randje van twee werelden met lichte…

daar waar eens twee werelden elkaar aanraakten ik alleen achterbleef omdat eigen benen niet de jouwe bleken bemerk ik in ’t verstilde van vergeet-mij-nietjes onze blijvende verbondenheid…

daar waar eens twee werelden elkaar aanraakten ik alleen achterbleef omdat eigen benen niet de jouwe bleken bemerk ik in ’t verstilde van vergeet-mij-nietjes onze blijvende verbondenheid…

In het halfduister van de A-6 struint tussen zwerfvuil iets geelogigs Twee werelden die elkaar kruisen: de gebaande en de naakte de gekooide en de wilde de verzadigde en de hongerige Vos die ik was mens die ik werd ------------------------- uit: 'Huisbroei', 2003.…

Vechtend tussen twee werelden in Houdt ze alsmaar vol Ik kan alleen maar hopen Dat haar pad haar uiteindelijk leidt Naar een wereld met mooie dromen.…

Het ritme is daar en ik zweef tussen twee werelden in omdat ik buiten voel en zie nog meer kan beleven.…

Zo’n twintig jaar geleden in Berlijn Zag men een volk verbaal en vreedzaam vechten Om zo de monsterlijke muur te slechten Die Oost en West twee werelden liet zijn Maar daar is, met het ruimen van de stenen De muur tussen de mensen nooit verdwenen…

Twee zijden als samen één Elkaars gelijken, spiegelend Als twee die niet vergeleken kunnen worden Geeft het gevoel van nooit meer alleen Twee zijden weer apart Na tijden, heen en terug Als twee werelden die samenvoegen Wordt de zekerheid verward Twee zijden als mijn hoop Gedachten, zorgen Als door een smeltende warmte verloren gaan Ik…

Maar ik kan niet twee werelden leven zeker niet met mijn geluk hier. Ik heb en maak plezier ondanks dat ik niet in de hemel ben.…

Twee werelden waartussen zinderende stilte als in de diepste droom.…

fluorescerend kleuren aromatische geuren op vleugjes warme wind van een spelende avondbries het is de balans die het rood van de ondergaande zon hangt tussen twee werelden in minutieus evenwicht waarbij tijd lijkt uit te dijen zonder in verglijden op te gaan seconden stil blijven staan in een totaal ervaren van geluk waar grenzen…

In wijsheid steeds het verlangen ontkend van zoveel schoonheid en ontembare passie twee werelden en niet één om in te leven zweef ik dolend rond als geest een bedachte goocheltruc om te verdwijnen of doormidden te zagen twee delen om te verdelen dit lichaam klopt van binnen op de maten van het leven maar de blik is vertroebeld…

Katwijkers aan zee zwoegend in de zee Algelovig, hardwerkend en duurzaam tevree Tegenover de City That Never Sleeps met daarin Wolkenkrabbers, Wall Street, Queens en Brooklyn IJverig leven de twee werelden naast elkaar Komen nooit samen; er is geen fusiegevaar…

zacht is je huid in alle subtiele rondingen zij geeft de oneindige cirkel haar zachtheid kwaliteit in de vileine spanning van raking in vloeiend samenkomen zonder het brute botsen van twee werelden zou ik in herbeleven nogmaals zoveel van mezelf geven dat de pijn nu nog schrijnt in de littekens die zichtbaar overblijven…

Zestien beeldjes van hetzelfde formaat waarvan er twee mij hebben geraakt. Op één ervan een uitgehongerde Afrikaan direct ernaast een lustobject met een banaan. Twee werelden ver uit elkaar: De één gaat dood, de ander komt klaar.…

Warmte Dichtbij Contact Zie mij hier Een aanraking Is ontmoeten Twee werelden Een toenadering Om te vergeten Ieder is alleen In de eigen wereld Niemand spreekt Jouw taal Toehoorders genoeg Maar wie begrijpt Luistert echt Zou het bestaan? Hartsfrequentie Stemmen wij Op elkaar af Denken wij Te weten Wie de ander is (hoop ik)…

gelukkig schaduwde je nog steeds maar leven beeldhouwde al in onvergankelijk steen je verscheiden op fundamenten die evolutie al bij jouw geboorte had klaar gelegd in groeven en lijnen die door de matrix van genen verfijnden heel apart was dit verschijnen in twee werelden waar contrast nog in beweging was en verdieping niet…

als een gordijn Onze twee werelden van elkaar Ik wil zo graag in haar wereld belanden Maar mijn woorden zullen altijd verzanden in onbegrijpelijke taal over hoe ik haar wereld ervaar…

Om jouw gezelschap terug te vinden loop ik elke dag tussen twee werelden Ik passeer vreemden Ze zijn druk Ik voel geen warmte in hun adem, geen warmte in hun vermaarde bezigheden Ik ontmoet niemand want hier is alles al gezegd en gedaan en in de andere wereld waar jij niet bent eet en slaap ik Daar houd ik het niet uit zonder…

Het was als een roep toen jij weer in mijn leven verscheen ik had je verdreven tot ver over de liefdesgrens maar je bleef als een schaduw in mijn leven soms verkeer ik tussen twee werelden, dan blijf ik zweven zonder vleugels maar naar jou luisteren is de tijd durven te verliezen wanneer ik de woorden op jouw lippen lees golft…

verschuilen achter deze heeft geen zin emoties mogen we best blijven tonen ik weet het, want ik zit er middenin ik leef nog even in twee werelden 'k zie soms het licht, maar ook de duisternis het is ook nog maar een week geleden en het is er nu al, dat vreselijk gemis.…

ben weer terug maar hopeloos verdwaald tussen twee werelden daar ging alles met het hart van generaties lang geleden ook links en rechts apart vol retoriek en kerkse gebeden heb alles opgeschreven ben met ze gaan leven in delen van wat er was ben nu terug geschrokken van de hardheid en het egoïsme hier wat viel dat tegen…

het glas water in mijn hoofd is inmiddels een wilde zee kan het niet meer ontkennen kan er ook niet aan wennen het stormt in mijn hoofd van hot naar her van schots naar scheef het doet niet meer wat ik wil we leven in twee werelden mijn hoofd en ik als ik naar binnen kijk valt er nog een wereld te winnen op die planeet van jou die…

Ik voel de grond niet meer, ‘k zweef tussen twee werelden, het ene wil ik laten gaan, naar de overkant wil ik stappen. Ik besef niet wat er gebeurde, ‘ k had het niet erg gevonden. Een kalme rustgevende oude man, wuifde mij met zijn hand. Zijn mantel wapperde uitdagend, ik wilde er naar toe, gelijk hoe.…

werelden beleef ik een rustige vorm van verdriet.…