Alle inzendingen over uiterste

De hemel lijkt hoog maar alleszins bereikbaar de vlucht geruisloos als een gladde vogel op weg naar ultiem geluk Tot de eerste twijfelwolk opdoemt in het tegenlicht zich oneindig vermenigvuldigt tot een somber schaduwdek dat elk zonlicht tegenhoudt de vlucht een vlucht wordt weg van alle schaduwen Weer trap je in de uitersten van…

Ik kan je liefhebben tot de einder dood, de einder van die einder: het vergaan of daar de einder van: het niet-bestaan. In het ultiem moment voorbij de grens zullen onze minnen elkaar opheffen zodat we kunnen worden opgeteld tot een volledig mens.…

in jouw schaduw staan is meer dan schijn alleen jij bent van jezelf het middelpunt waaromheen de aarde draaien moet jouw vliedende kracht brengt mij tot het uiterste waar ik val en opsta telkens weer…

Soms wil men oud zijn vòòr zijn tijd; Maar wordt het tijd om oud te wezen, Die fraaie wil slaat om tot vrezen, En kreeg men liefst nog wat respijt; Soms is men àl te goed genezen, En wil nu jong zijn, ná zijn tijd.…

2014 gaat de boeken in, als het warmste jaar, het scheelt maar liefst een hele graad gerekend over het hele jaar is dat eigenlijk helemaal niet raar! Dat de sneeuw zich minder laat zien, is voor de een een lust, voor de ander niet, dat is dan degene die een pak sneeuw zo ontzettend graag van dichtbij ziet. Natuurlijk niet de hoeveelheid…

Is het enige wat gebeurde wat bedacht, werd geschapen kwam uit missen en beloven, maar als stenen gaan ontdooien, schrijft de wereld geschiedenis, zal het gebeuren, dat as zich baant een weg naar boven,het warme zaad de harten breekt van lang versteende graven, wie zal daaruit opstaan, tot de uiterste grens te durven gaan tot het pad…

De uiterste consequentie kan nooit de ergste in jouw leven zijn. Dus leef jouw leven met minder zorgen. En wees gelukkig met jouw hoofdrol; die jou laat wezen die je kunt zijn.…

soms ontspoort het spel op het slappe koord in macabere scenes waar twijfel danst aan de rand van mogelijkheden toont salto mortale beelden een korte view van actie waar reactie eindigt in de fataliteit van een nog warm lijk toch overheerst de lach realiteit zonder dit morbide moment zijn wij onze drivers kwijt vaak gaat…

voortdurend af met valse noten zonder ritme waarin woord en melodie soms niet meer zijn te herkennen dan zoekt hij naar de harmonie die hij weer een tijdlang vindt in de klank van geleende vreugde die echoot van nietszeggendheid maar wel de tijd ver voorbij de echte diepten van de angst leidt tot hij weer de passie mist van contrasterende uitersten…

blik maar soms duisteren je ogen met schaduw uit een dieper ik je lach daagt uit in lichaamstaal verkrampt als ik jouw grenzen haal sprankelt in een vlot gesprek maar stokt als er iets vreemds wordt gezegd hebt een warme kant die onverwacht kan nevelen met vlagen strak bevroren kou ik houd van jouw tweezijdigheid tot beide uitersten…

op het uiterste puntje van het paalhoofd zie ik stilaan wazig de schepen gaan ze verdwijnen achter een verre horizon op het uiterste puntje van het paalhoofd langzaam maar zeker varen ze uit het zicht evenals hun golfslag niet voorgoed verdwenen alleen voor achterblijvers buiten het bereik op het uiterste puntje van het paalhoofd zie ik…

uitgekookt is ze tot het uiterste bereid door kannibalen…

een luiaard is niet lui maar uiterst voorzichtig hij heeft hoogtevrees…

Hel tot vagevuur, uiterste tot middelmaat, hemelsbreed verschil…

Doodgaan is niet de aangrijpende gedachte, dat zij voortaan alleen die paden gaat,- want niemand is alleen die af kan wachten, en niemand treurt die wandelt langs de straat,- maar dat dit alles was: een werk’lijkheid, die duren zal tot in de uiterste seconde; dit is de ware wedloop met de tijd: de halsband los, en zij met de twee honden.…

uiterst sappig geel en rond lig je voor me op de grond je groeiplek heb je rijp verlaten ik kan je daar niet liggen laten je was nog wel een beetje groen toen mijn mond je beroerde en ik schichtig rond me loerde of niemand had vernomen dat ik je tot me had genomen je ligt zwaar op mijn maag al lustte ik je graag je geur je smaak vergeet…

mij is een kort leven beschoren wil herdacht worden naar behoren lees mijn testament mijnheer de recensent niet droogweg worden gecremeerd maar graag breeduit uitgesmeerd met lovend literair betoog een autopsie onder kundig oog van schrijvers die weten welke jambe niet te vergeten breng mij niet naar een columbarium leg mij…

Is het spoor bijster In de doolhof van zijn Brein - Alleen de schedel Nog weet grenzen Te bewaken, Uiterste grens waarachter Leegte gaapt en waarin ooit Voorgoed vervangen Wordt door nooit…

ik zag een bosje bloeiende papavers staan op een god vergeten stukje snelweg met zand asfalt en vol zwerfvuil als decor en nu toch in de hoofdrol met de dans van de wind oranje rood uiterst teer wiegend zo maken zij ze niet meer…

[Haiku] boven de kaarsen branden oeroude sterren uiterst langzaam op…

Aan de uiterste onderrand van het platteland waar mens en woord in steen gehouwen zijn.…

het wonder der realiteit een glijdende schaal tussen de uitersten in alle schakeringen beweegt zich de mensheid…

de dikke vrouw was tot het uiterste bereid want zo uitgekookt dat ze zeer in de smaak viel bij de groep kannibalen…

Als ik huil als ik verdriet heb moet je me niet aanraken en je mag het ook niet dan wil ik echt alleen zijn ook al ben ik met meerderen omringd waarom, waarom ten principale gaat jullie dat niets aan want verdriet komt van je binnenste binnen is de uiterste uiting van je menselijke intimiteit en die is privé, uiterst privé, maar o.k.…

Het Zwitserse horlogeverhaal ontwikkelt zich uiterst digitaal. Als de koekoek roept lees je in een floep de toekomst in een bol Emmentahl.…

Rende door straten verschool mij in stegen vluchtte over pleinen beklom bergen daalde af in dalen wrong door spelonken zocht rust in bossen verpozing aan het water verademing in het veld uiteindelijk vond ik mijn bestemming waar ik nu ben.…

Een wijkpredikant op de wallen Was uiterst verzot op getallen Zo sprak hij fervent: ‘Wel 80 procent Der vrouwen alhier is gevallen!’…

Gedichten spreken andere taal dezelfde spelling andere macht dezelfde klanken andere toon Gedichten tonen uiterste concentratie…

Een immer gebruinde miljardair voelde zich mateloos populair, briljant, magistraal, en uiterst geniaal. Maar ach, zijn volk gedroeg zich unfair ...…

Een vrouw, in het lezen bedreven, Die droogstond een jaartje of zeven, Was uiterst tevree, Met dat boek 'Shades of Grey', Want zo kwam er wat kleur in haar leven.…