Alle inzendingen over uitvaart

eind januari - lenteknopjes op de uitvaart van herfstblaadjes…

wie laatst overblijft is geamputeerd, mist vooral de lichaamstaal van warme liefde. jlb mannen die durven laten zich niet te vroeg kisten zij dromen verder. jlb je hoofd leegmaken beste voorwaarde om iets nieuws te beginnen. jlb…

de geboorte is de invaart in het leven en tegelijkertijd wordt ongevraagd en kostenloos meegegeven de voorbode van de uitvaart van de dode…

Toen doorsijpelde dat er bij mijn uitvaart geen alcoholische dranken op tafel kwamen bleven meer dan de helft van mijn nabestaanden weg!…

Nadat haar nicht Maria-Jean heel stilletjes was heengegaan en besteld was tot de aarde zonder dat dit opzien baarde, besloot Mevrouw Van Kaelekak–op-Peren haar eigen uitvaart zelf te componeren. Een gezongen Mis, met minstens twee koren, als betaamt de Edelwelgeboren. De bloemen had ze al besteld, de mooiste kransen voor veel geld.…

de ijzeren hamer beslecht het laatste lot en daalt als donderslag bij herhaling neer op de dodenkamer; zes houten planken bekleed met een blauw vod zij omsluiten het vertrokken leven een man met verleden nu door spijkers in het donker gedreven de priester zingt doorheen de mist van wierook over ons laatste oordeel dat zuigt aan ons…

Je laatste enkeltje gaat op den duur waarschijnlijk volgens nieuwe uitvaartnormen. Geen oven meer, geen maden en geen wormen en ach, de dood is immers toch al zuur… En na het droef gesnotter en gesnuit een kopje oploskoffie tot besluit.…

Nee niet bedolven of begraven in het zand voor de oogst geplant…

Uitvaart van zijne Excellentie DE HERE HUIG DE GROOT*. AAN DE WETHOUDERS VAN DELFT. INCONTAMINATIS FULGET HONORIBUS.* Helaas! wie komt mijn hoop vermoorden? Wat onweer* ruist er uit de Noorden? Verzeker* fluks* ons beste pand! Verzeker, berg het Hollands wonder! Hoe haalt de zon haar aanschijn onder*! O Baltisch meer*! o storm!…

Stilte draagt ver vandaag ze slurpt de snelweg op omhult de hamerslagen in straten vindt traagheid haar bedding terug, kinderstemmen kaatsen en sleutels vragen aandacht als komma, treingeraas uit de verte als punt…

in deze stad ben ik van huis geen brug die spant of buigt alleen het staande water boten liggen zwaar langszij de statiegevels als portretten van berekenende burgerij alleen de kabels aan de schepen schuren geur van teer en wier op nauw bemerkte deining stroomopwaarts kunnen varen golven maken die basalt beroeren hoge bruggen bij een…

De Here had deze keer weer eens genomen en met grote droefenis hadden wij kennis gegeven en vertrokken wij om 2 uur van het sterfhuis. In de eerste volgauto's zwijgend de mannen: iets van aartsvaders hadden ze - hoewel de meesten toch maar gewoon kantoorbediende waren. Daarna onder troosteloze hoeden de vrouwen, in het volle ornaat van de…

Daar staat een zwarte auto te draaien in de straat. Het lijkt of er weer iemand de buurt verlaten gaat. Ja daar komt men naar buiten, hij is goed ingepakt. Een mooie eikenhouten kist, zelfs prachtig afgelakt. Ik kende hem nog van geen kant, en ook niet van een wal. De buren zeiden dikwijls, 'Die man, dat is een kwal.' De stoet, die…

Zo'n tien jaar terug voor haar gevallen; het duurde maar een maand of drie. Toen kwamen drank en jaloezie en achterklap de boel vergallen. Op zich geen grond voor nostalgie - zo ging het vroeg of laat met allen - maar het is vreemd nu ik de smalle doodkist in deze aula zie. Iets wat ik nooit geheel aanvaardde blijkt plotseling ontstellend…

Toen hoorde ik, in mijn droom, een koor van klokken, Die allen plechtig voor een uitvaart luidden. En statig stapte, in 't wit gewaad der bruiden, Een stoet van maagden met omkranste lokken. Een zwerm van vogels vlood naar 't verre Zuiden En de eerste sneeuw viel zacht, in donzen vlokken. Mij klopte 't hart beklemd, bij wilde schokken…

De middernacht laat hoog in de lucht Zijn sterren branden Bij de uitvaart des doden; Onzichtbre handen Breidden zacht het sneeuwen dodenkleed uit. Heur leden Gehuld in de rouwwade, sussen de steden Haar wielgerucht. Vreze des doods de aarde overspreidt..…

Je komt bij Pastoor Norbert van der Sluis wanneer je lang ondragelijk hebt geleden en met een beetje hulp bent overleden, qua uitvaart van een koude kermis thuis.…

Geen koffie meer met cake maar bier en wijn Met troostclown, slagroomtaart, verfijnde catering Ook funk- of jazzrock zorgen voor verbetering Een uitvaart moet thans meer een party zijn Het wordt dan wel flink balen in je kist Als jij je eigen afscheidsfeestje mist…

Miljoenen mensen zijn er al gekomen ter viering van de uitvaart van de paus. Er vloeien tranen en er klinkt applaus bij al die vrome pelgrims daar in Rome. Het Mekka van de katholieke kerk bereiken is nu onbegonnen werk.…

Het droombeeld waar ik Zo lang naar verlangd heb, Dat mij nachtenlang In haar fluwelen greep hield Zonder ooit dichterbij Te komen, is langzaam Uit het zicht verdwenen - Uitvaart zonder bloemen, Zonder sprekers, alleen Een ik dat zielloos achterblijft…

Het is stil vandaag bij de uitvaart velen kunnen pas achteraf afscheid nemen van de doden alleen de vogels blijven zingen als eerbetoon voor het leven de lente kwam en ging maar de zomer overwon…

Uw uitvaart ? Wel, men stript u na dit leven van al wat bruikbaar is: hart, lever, nieren, uw ogen, huid, bot, longen en wat klieren. Het beetje dat dan over is gebleven kan in een molshoop worden neergelegd. Een korting lijkt mij hier dus wel terecht.…

Zijn uitvaart als van Di was ongehoord. Ons wacht nog slechts een enkel ding: Wacht maar tot ik dra mijn zakken vul Met popmuziek in “PIM, THE MUSICAL”.…

Gaat met de vogelgriep de boel góed mis Dan wordt omtrent de uitvaart van de doden Een wachtlijst of een massagraf van node (Waar ook de kwantumvlam een optie is) Maar wie weet hoe de wonden moeten helen Als je je smart met zóveel volk moet delen?…

Woorden zit ik Hier te vangen In het daveren Van je klokken Die de wereld In klanken vertellen Wat met geen woord Te zeggen is…

het noodlot spreekt tegen de uitvaart in mijn hoofd alsof het breken zal een kind opent er een septemberroos uit verlangen en sluit het voorvertrek vanavond zal ik je lichaam vlechten tussen de lakens tezamen met je zoete stem ik kan niet meer terug zelfs niet in dit vers…

Als liefde op de uitkijk staat wanneer het vredesschip uitvaart op zoek naar goedheid in de mens bij ieders huis en haard en vrede brengt in elk hart waar het ook verschijnt dan duurt het slechts een korte tijd voor dat geweld verdwijnt.…

Geen koffie meer met cake maar bier en wijn Met troostclown, slagroomtaart, verfijnde catering Ook funk en jazzrock zorgen voor verbetering Een uitvaart moet thans meer een party zijn Het wordt dan wel flink balen in je kist Als jij je eigen, laatste feestje mist…

Het licht dat troostend straalt, door gebrandschilderde ramen. Het licht dat troostend valt, op een eikenhouten kist. Een kist waarin een voltooid leven, zijn laatste rustplaats vindt. Het evangelie van het brekend licht, dat ons een groot geheim laat zien. Hoe de dood zichzelf verjongt. Verterend in een hemels vuur. Vergaand in moeder aarde…

Sterk spul of niet: de uitvaart van het boek, we naderen de uitvaart van het boek. Vannacht, ik was nog op, stond de literatuur dronken aan mijn deur. Rot op, riep ik, rot op, je hebt je kans gehad. Toen droop ze af en keek ik weer wat grand old Google bracht. We lezen om te leren hoe te leven.…