Alle inzendingen over vaders hand

Oude wandelstok… Je ruikt nog naar vaders hand, die me opvoedde…

Vaders handen, ruw, maar groot en sterk en altijd voor ons aan het werk zijn nu voor altijd stil en koud maar lijken nu nog meer gesneden uit het goede hout…

Als een dromend kind verlang ik soms zo hevig naar mijn vaders hand.…

vroeger liep ik aan mijn vaders hand later waren de rollenomgekeerd toch bleef hij gewoon mijn vader en ik zijn vergrijzend kind…

in zichzelf gekeerd zoekt hij op broze dagen naar cantharellen schuilend in tere dromen loop ik aan mijn vaders hand…

Wie mijn vaders handen ziet biddend voor het avondmaal levensringen op kootjes vermoedt een verhaal dat zelfs de bijbel niet biedt Hij placht hem te vragen, na het amen. uw handen hebben geleden, niet waar? Vader bekijkt zijn vingers En zal het zwijgend beamen…

Weer voel ik warm mijn vaders hand en hoor zijn stem in mijn gedachten, als ik de geur van spijkers in een roestig blikje ruik, die lang vergeten in een schuurtje wachtten…

Wit is het weer Kou slaakt een zucht De bomen zilvergrijs getint Vogels vliegen af en aan Winterwit maakt mij kind Laat mij dromen van het land Sloten ijzig, winterpret Lang geleden toch dichtbij Wit is het weer Kou geeft me kracht Warm mijn kleine knuistje In mijn vaders hand En zie hoe hij naar me lacht…

voor mij was kerstfeest een boom met echte kaarsjes het sneeuwlandschap van vaders hand uitgestald op het dressoir en de warmte van met z'n allen (en iets van soberheid) aan een tafel van fragiel geluk nu wij zoveel materiëler zijn weet ik mij een illusie armer…

voor mij was het kerstfeest een boom met echte kaarsjes het sneeuwlandschap van vaders hand breed uitgestald op het dressoir en de warmte van met z'n allen en iets van soberheid aan een tafel van fragiel geluk nu wij zoveel materiëler zijn weet ik mij een illusie armer…

Want vaders handen deden me bloeden, moeders gal heeft me weer uitgespuwd. Dit, wat u niet wou weten, zeg ik nu met spijt. Maar hoe ik ook liefde deel, het draait altijd op hetzelfde uit. Mijn excuses voor dit dwaze, op de hoop dat u mij vergeeft, vergeet.…

ik bleef, jij zat naast mij, met donkere ogen als was ik de bastaard van stilte mijn bidden werd nooit gedragen al was er niets anders dan het avondbrood ik was een vreemde al voor het afscheid aangeboden door de geur van ontbinding eigenlijk was jij mijn huid maar altijd lichter in het kind aan vaders hand…

De jongen roept: ‘ Dat heit geen nood, Dat weet ik wel al lang; Ik ben, zit ik op vaders schoot, Voor niemendal niet bang.’ De vader kust de kleine klant En zegt bij ’t hos, hos, hos: ‘ Vertrouwt gij maar op vaders hand; Die laat zijn Kind nooit los.’…

kerstmis was destijds gewoon een boom met echte kaarsjes het sneeuwlandschap van vaders hand breed uitgestald op het dressoir behaaglijke warmte van met z'n allen en ook iets van soberheid aan een tafel van fragiel geluk... nu wij zoveel materiëler zijn geworden weet ik mij een illusie armer…

Hoe zij op een dag haar donkere jurk verruilde voor een met bloemen ik weer met blote benen mocht aan mijn vaders hand en hoe wij liepen door velden wij alleen rondom ons geluiden van vogels en van iets dat zoemde en geur van seringen ik wist nog niet van voorbij gaan en wat zou komen van lange en lichte dagen maar er was toen veel…

Hoe zij op een dag haar donkere jurk verruilde voor een met bloemen ik weer met blote benen mocht aan mijn vaders hand en hoe wij door velden liepen rondom ons geluiden van vogels en van iets dat zoemde waar we ook gingen de geur van seringen hoe ik nog niet wist van voorbijgaan en van wat zou komen van lange en lichte dagen maar er was…

ik dompel me onder in ‘n natte herfst waarin het bos nu des te feller geurt en blinkt waar mijn gemoed wat meer naar binnen keert, een oude herinnering nog altijd huist waar ik in ‘n bosrijk landschap struin nog ongerept door de tijd met rust gelaten over het met wilde cantharellen bezaaide pad, weer aan mijn vaders hand…

een moeders wang is vaak nat van het huilen een vaders hand is vaak rood van het slaan ik zou zo graag bij moeder willen schuilen maar vader slaat me daar altijd vandaan ik moet altijd maar werken op die akker hele dagen sta ik in de natte klei en vader heel de dag met zijn gejakker en moeder heel de dag met haar geschrei soms zijn…

Ik zou nog zo graag wat liefs willen zeggen, mijn kinderhand blij in vaders hand leggen of stoeien met hem, een spel met hem spelen of stil mijn verdriet en zorg met hem delen.…

Ik zie een kind lopend aan moeders hand samen naar de dokter waar het gesprek begint over de ziekte van moeder tussen dokter en kind. Ik zie een kind lopend aan vaders hand samen naar de school de inschrijving begint vader voert het woord met als tolk datzelfde kind.…

handen zo op mijn schouders gleden ineens kwamen de tranen terwijl applaus weerkaatste voelde ik zijn armen in een knuffel om me heen de warmte van omhelzen toch was ik moederziel alleen…

hand beveelt, een tempelwonder dat geschiedt, wie hier belijdt, vergeet het niet: bij breekbaar brood en rode wijn, waar zondaars stil gezeten zijn: uit donk're nacht klinkt morgenlied…

Ik heb mijn vaders handen Ik heb mijn vaders stem Zijn oren en zijn tanden Ik heb zoveel van hem Ik sta net zo brood te smeren De boter net te dik Ik kan net zo reageren Maar wat van mij ben ik? Wat van mij ben ik? Wat van mij ben ik? Ik ben voor een deel mijn vader Maar wat van mij ben ik?…

Dat kleine meisje daar op het strand in de storm struinend aan vaders hand? Die drukke bakvis vól levenslust, die voor het eerst haar liefje kust? De zwoele puber boordevol hormonen die het liefst niet meer thuis wil wonen? Die jonge vrouw met één verlangen bergen liefde van jou ontvangen?…

Aan vader hand zijn zoon te zijn, Op moeders schoot te zijn beloond Om niet. Om niet is het, dat ik hier ga, De vrieskou in mijn jas laat dringen, Alsof de tijd zich ooit zou laten dwingen, Terwijl ik roerloos in de deurpost sta Om thuis te komen.…

hand ------------------------- uit: 'Buitenland', 2007.…

Las vanmorgen in de krant: een kind van vier gedood door vaders hand.…

, hand in hand Door Hem geleid in liefde en gezond verstand Maar ‘t eerste weekend van de maand, ’t is altijd prijs Is hij afwezig om zijn zonden te belijden Zijn naaste buurman voetbalt uit, dus is op reis Hij kan zich dan devoot aan ’t kruis van buurvrouw wijden…

Ik strijk het dan weer glad en lees de woorden voel de zinnen in mijn hart en zielsgeheugen met name die van mijn vaders hand en glunder. Las en lees over hoe liefde, hoe vergeving bloemen ook weer het omploegen en het zaaien geeft. Voel hoe de logica ook hier weer binnenvalt geluk volstrekt in goede vruchtbare grond wortelt.…

zal de stilte dalen nu je vaders verpletterende hand hebt vastgelegd je de genadeloze vonkenregen opnieuw weerstond inbond tot een boek je de gekartelde snapshots van toen ondertitelde met onverbloemde taal de stilte daalt neer als de gekwetste jongen zijn kinderen ziet en voelt hoe zuiver liefde is…