Alle inzendingen over verdoemd

Verdoemd! Allen zijn klein, Geen is er groot, Beter weg in de dood Dan verdoemd met het kleine te zijn.…

Verdoemd! Allen zijn klein, Geen is er groot. Beter weg in de dood Dan verdoemd met het kleine te zijn.…

Verdoemd! Allen zijn klein. Geen is er groot. Beter weg in de dood Dan verdoemd met het kleine te zijn.…

Je bent gedoemd te zweven door mijn gedachten, Mij te weerhouden van al wat ik zou kunnen doen, Mij te overheersen zonder tegenspraak of klachten En mij te laten dromen van die ongezoende zoen En dit allemaal zonder het zelf te weten, Zonder kennis van je eigen macht, Die mij zo tergend langzaam is bekropen, Maar zo vurig opspeelt als je lacht…

Want ook Ik viel, uit een licht Rijk van 't Goede In dit groot Duister, dat nu Mijn Licht zij, En waar Ik eeuwig als Verdoemde in brand. Maar, in de pracht van mijne staat'ge woede, Voel Ik mij groot en heerlijk, dat Ik vrij Haten en kwaad-doen mag, met sterke hand.…

De hel, daar branden verdoemden. Verdoemd is geen mens. Verdom ons niet. Het hemels paradijs, daar schijnen heiligen te wonen. Wij zijn daarvoor veel te goed. Ons vagevuur is middelmatigheid. Is waar we leren moeten, wat liefde is. Wat kwaad. Wat goed.…

verdoemd om een weerwolf te zijn met volle maan ik ben niet ik, ik ben niemandal…

Smeulende as herinnert hoe het was oplaaiend vuur van korte duur Lucifer als mens een vrome wens verdoemd tot de hel daar brandt zij wel…

Zit ik weer in de schoolbanken Hetzelfde als gister en de dag ervoor en die dag daarvoor Daar moet ik deze maatschappij dan voor bedanken Bedankt voor alle nutteloze uren Die ik beter aan mijn taalkunsten zou kunnen besteden Nu zit ik een beetje voor me uit te turen Al die kale witte saaie muren In het begin der tijden gevuld met posters…

In Frankrijk werd recent onverbloemd de titel "demoiselle" verdoemd. Wie nu "juffrouw" heet wordt volgens 't decreet straks weer tot "ouwe vrijster" benoemd.…

Anderen keren op hun stappen terug En vervloeken de vlag van het vaderland Zij krijgen de splinters van de wanhoop over zich heen Knielen voor de willekeur van de meester Zij zijn verdoemd, Al zij die onwetend zijn.…

Verworpen, afgedankt en verdoemd Er is toch niemand die mij roemt…

nevel tussen de stammen van eeuwenoude bemoste beuken door statige toppen kreunt de wind geheimzinnig kil huiveringwekkend slechts ademen is hoorbaar verre stemmen uit een donker verleden brassende broeders roversbendes moordend en lallend verzwolgen door de aarde verdoemd voor eeuwig in het moeras daar beneden verre zilveren vogels…

Wie Hussein heet van achter of van voren Wie Adolf wordt genoemd of Van der G Die sleept de gruwels van een ander mee Om zich daaraan een leven lang te storen Het duurt niet lang meer dan ben je verdoemd Als pa en ma je George hebben genoemd…

De vloed was noch te stelpen noch te stulpen, Maar wie de goden structureel verzoekt Zal ooit een keer verdoemd zijn en vervloekt, Want alles ligt daar in de buurt van Gulpen. Niet onvoorspelbaar ging het daardoor mis, Daar ook in Limburg nomen omen is.…

Verdoemd in ergernis, een leugen zonder betekenis.…

't Is uit met de partij voor pedofielen Maar zie: in vele vormen incarneerde Gedachtegoed dat men niet tolereerde Wat kansloos leek, wint heden steeds meer zielen Denk nooit te snel dat iets voorgoed verdoemd is Wanneer iets een gezicht krijgt en benoemd is…

Ik ben verloren Al had ik alles gewonnen Ik ben verdoemd Bij de gratie Gods Ik ben verloren Achter in de Kerk Neergeschoten voor het altaar Bloedend op het kansel Kwijnend ontvang ik nog het Lichaam Christus Een druppel van het voor mij vergoten bloed Een brokstuk op m'n voorhoofd De kerk stort ineen…

Ik heb het met het milieu gehad, ben met mijn oude auto verdoemd, want ik mag straks niet meer door de stad, word ook wel verkeersRUFTER genoemd. Als ik toch door de binnenstad rag, dan heet dat uitstootgevend gedrag! (het is weer de arme mens die boet, omdat diens auto baan ruimen moet)…

het licht van een lantaren schijnt genadeloos naar binnen er bungelt een netje aan met welgeteld twee spinnen en een mot de maan is omringd met nevellussen er is zwart en er is wit daar laveer je altijd tussen de gemene deler noem ik god zegt de verdoemde en zakt terug in zijn streepjeskussen…

in het gele licht van een lantaarn een grove gestalte een vrouw onzeker op dit onmogelijke uur ik verdoemde haar omdat ik wist dat zij die mij ooit zou baren nu al ongelukkig was een hard gezicht het maakte me bang want wat had ze mij te bieden ?…

Tot wederkeer gedoemden in tijdelijk bestaan in vederzacht omhulsel hebt gij uw plicht gedaan De liefde te ontdekken te leren tot uw dood maar hij liet u verrekken van dauw tot avondrood Verdorven goddeloos van god los en van wereld meneer pastoor werd boos verloren reddeloos O god zijn wij verdoemden altoos in wederkeer is '…

het prikkeldraad haakt weer in rafels historie buigzaam gerold om het regime strak te schragen bomen groeiden seizoenen proefden de dood in de rook der verdoemden zij getuigen hoe mensen door afkomst en ras als minderwaardig zijn omgebracht met de oorlog als vlag is de lading verdwenen nog ruisen zij zacht…

O Nee tanya hoe kòm je daar nou bij Je gaat toch niet naar die verdoemde toe Die knessetkwal, die mensenhaai, die fou Nee, jij gaat níet naar Netanyahu toe Die krijgt van Petrus nooit een passe-partout O Ne tan ya hu kòm je daar nou bij!...…

heb ik nog een keus of sta ik tegen de muur een muur onwrikbaar kies ik voor leven of voor een verstard bestaan zonder beweging verdoemd is mijn zijn als ik geen keus zou hebben mijn zijn zinloos wordt…

Mijn plantenspuit in de hand, ga ik ze allen te lijf, de distel en paardebloem, de netel die zo brandt, het staat buiten kijf, het onkruid is verdoemd.…

Als dat een criminele bende wordt genoemd, Is zo ’n vereniging bij voorbaat al verdoemd.…

Blauw van gedachten die voorbijgaan in de gouden schaduw van verdoemde fantasiën.…

Moet ik dan terug naar sagen En legenden, pralen Met de magische verhalen Wereld scheppen in zes dagen Om je hart beheerst te vragen In mijn wereld te verdwalen Ook de Muzen te onthalen Om je twijfels weg te dragen Weet nu, stekende gedachten Heb ik voor de donk’re poorten Van de hel, onmondig weggesleept Ik verdoemde alle nachten…

Versierd word ik verdoemd door kettingen van zwakte in gehoorgestoord, wezenloos vel Op de top der toren die slechts de bodem krabt jeukt kracht in het niemendal.…