Alle inzendingen over verloop

kom maar, zeg je je armen open de lucht die nog siddert de donder weerkaatst de galmende verwijten de nacht der gewoonte maakt zwak en gewillig op je schouder rust reeds lang een ander hoofd toch hunkert herinnering het vrijen intens nog eenmaal die koorts ranzig en bitter smaakt verlopen liefde…

en waar wij lopen veert de grond iedere stap wat meer we grijpen naar wat achterblijft maar het heeft geen handen het gesloopte huis is zijn herinneringen kwijt die vinden niet meer in de hoeken waar ze schuilden en zweven zonder thuis wie kan de wind vangen het water vatten…

Het wit dat aan je lippen zit lijkt het blad dat je leven vormt onbekommert en in schaduwzijde met of zonder water en licht. Gevogeld opwaarts keer ik met vleugels stijf vanuit een onmogelijke hoek mijn snavel op je dan rode lippen.…

Ieder gevoel waait over in een ander hart wat best gestolen mag zijn en kan daar wat stof op doen waaien. Niets is hier voor eeuwig toch lijkt het soms van wel gevoel met al die ogen je huid, je hand, je kus het kan ook over gaan. Mijn hart staat even stil vergeten is de tijd spijt kan ik vergeven armen blijven altijd paraat…

station Ik loop door de menigte Het uurwerk loopt achter Ik loop rood aan Ik loop over van ‘t werk Ik loop om eten Ik ontloop de drukte Alles gaat zijn beloop Ik loop in de gangen Ik loop heen en weer Ik loop weg naar huis Ik loop de laan af Ik ben op de loop Mijn droom loopt me in Ik loop op mijn tippen Ik loop vooruit naar jou Het verloop…

Gewezen acteur overgevoelige groet haartransplantatie verwoed valt hij uit naar het groeizame gezag dat hogelijk acht maar nimmer verzacht verbitterd verkleurd gewas verouderde bloemen.…

Ik kreeg vandaag een folder uitgereikt Daar las ik in hoe ik me moet gedragen Een bil mag niet beknepen of geslagen En dat men ook niet overal maar zeikt Of straalbezopen over straat moet gaan Nou ja, zo is er toch geen bal meer aan!…

Dat je je voorneemt om zes uur wakker te worden, en om twee uur wakker wordt, om drie uur, ziet dat het nog lang niet zes uur is, opeens acht uur nee negen. Je nieuwe mensen nieuw ziet doen, niet weten en wel willen weten, als weten dat nog niet vergeten in weten zit dat zit, de dis verteert van is en zal toch zeker. Dat rimpels in het…

snelheid dwingt ons tot het amechtig aanklampen in verloop van tijd…

, verlopen, verlopen, verlopen Verhinderd, verhinderd, verhinderd, verhinderd Verminderd, verminderd, verminderd, verminderd Vrijlaten, vrijlaten, vrijlaten, vrijlaten Vrijmaken, vrijmaken, vrijmaken, vrijmaken Vrijspraken, vrijspraken, vrijspraken, vrijspraken Verkeerd, verkeerd, verkeerd, verkeerd Vervelen, vervelen, vervelen, vervelen…

De vaccinaties in De Zwaan verlopen vlot. Vandaag duizend shots.…

men heeft heden de keus tussen nu en straks verlopend ongrijpbaar gisteren was beter geweest dan was er geen probleem…

Mijn herinneringen liggen vast in knopen, mocht de houdbaarheid van geest wat vroeg verlopen.…

Ze moesten weg, weg uit Afghanistan Ze hadden Nederland geholpen daar en Dus liepen ze angstwekkende gevaren Concrete dreiging van de Taliban De vraag is toch aan Bijleveld en Kaag Hoe kijken jullie hier op terug vandaag…

Ik weet niet, hoe mijn leven zal verlopen of welke kant ik op ga, ik weet alleen dat ik naast je sta.…

enkel de zoute zeewind proeft nog van de lagen ooit nog witte verfdagen en maakt haar onbemind hij slaat haar nog af en toe de blinden in het aangezicht ze huivert dan de vensters open tot alles in haar voegen kraakt anders is er niets dat haar nog raakt haar jaren zijn al lang verlopen…

Zo gaat het: je hoort een deur bonzen en de schelp van de ruimte bruist open; de werkelijkheid schampt langs en laat een lege weg achter zich heel, terwijl je geschiedenis schroeit er vol van dicht maar de uitspraak wandelt verder omdat je lippen dat afspraken Zo hoort het: de natuur opent je blad na blad zoals een leerboek bladert je door…

Verwarde struiken bergen een oud fabrieksspoor, nietig en verroest. De mierenhoop zien... Alledaags eenvoudig werk is een heerlijk iets! Fabrieksrook kleurt oranje voor de zon, die traag verzinkt.…

het oude jaar heeft de haast van moeders die op de valreep nog wat boodschappen moeten inslaan voor de feestdagen wie nog voor donker thuis kan komen heeft duidelijk een streepje voor...…

Oude zuilen staan gebroken en verlaten, omkranst door wingerd. Ik houd me ledig, besef hoe mijn leven is: onnoemelijk vol. De zon gaat onder: ingehouden reuzenkracht glanst rustig en lief.…

Op het weilandje staan wat dorre bomen; één is vol bloesem: een schilderachtig aanzien van de vergane boomgaard.…

zometeen ga ik je bellen en vertellen dat ik in- en uitgeklokt heb waarmee gezegd is dat geen minuut ooit hetzelfde is waarin ik graag nog eens zou willen doen en niet doe omdat er dan niets meer is wat ik ooit nog eens zou willen doen wat ik altijd al had willen doen…

Een gunstig verloop van het daagse gebeuren is boven alle grootse belevingen de mildste zegen van God.…

Die ziel was mij eens niet de ware voor het verlopen, waarlijk, het beginsel haalde door de juweliersterring.…

als de krijsende zagen zijn stilgelegd rijen bomen van hun charmes zijn ontdaan overvalt mij elk jaar weer dat troosteloos gevoel alsof het eind der tijden is genaderd maar nu ik aan de gehavende restanten weer nieuwe levenskracht ontwaar is mijn somberheid al snel verwaterd hoor ik overal weer vogels fluiten zelfs al fluiten ze niet…

Van op vloedlijn rende ik naar je toe. Stormachtig ging ik in je op, maar ook in jou ten onder, bereikte weer vaste grond op een uitdeinende golf. Nu loop ik naast de vloedlijn en wacht op kerend tij. Ik ruik vertrouwde geuren, proef het zilte op mijn lippen als de wind weer gunstig waait. Morgen wacht ik op de vloedlijn en zie…

Het liep niet recht Maar heel schuin Via wegen van zuid naar oost Mijn weg liep recht Jouw weg liep krom Maar jij kruiste mij We ontmoetten elkaar Als twee lijnen door elkaar Want het liep heel mooi Je zocht iets anders Maar vond mijn weg De weg naar geluk…

alles wat voorbijging en waar je met een gevoel van warmte aan terug denkt is louter melancholie herinnering van lach en traan en de pijn van dat het niet altijd zo door kon gaan de zwart/wit foto van voorheen met kartelrand is nauwelijks nog tegen de tijd bestand…

Nog maar net was ik gebaard Of de garantie was verlopen Dus moet ik maar lijdzaam hopen Dat mij ellende blijft bespaard Ik heb het nog wel aangekaart Maar men zei ben jij bezopen Daar staan wij hier niet voor open Al is het je nog zoveel waard Nee garantie op het leven Wordt door ons nooit afgegeven Zelfs niet bij heel hoge nood Hier…

Je kijkt me vuil aan als een tegoedbon die een dag over tijd is. Te laat om te vergelden gisteren nog iets waard nu slechts een vodje. Het is je te veel moeite om me weg te gooien en te veel eer voor mij. Dus leg je mij weer terug in de la waarin je alles om het even wil vergeten.…