Alle inzendingen over verstoten

mijn alles en jij gooit mij zo uit je leven Klootzak stomme klootzak ik mis je ik jank en huil En jij lijkt me te al vergeten ik ben niets meer dan oud vuil Klootzak stomme klootzak ik kan zo moeilijk zonder jou Mijn hart bang en vol heimwee naar jou waar ik zoveel van hou Klootzak stomme klootzak Waarom laat je me zo alleen Mij verstoten…

Hoe voelt het om jou, de verstotene, te zijn ?…

de kale stam een dode twijg een verstoten zwarte vogel kijk en zie hoe het onvervalst mooi is de kale stam een dode twijg de verstoten zwarte vogel…

Je kijkt van de ellende weg. Je blik dwaalt naar binnen. Geen beter medicijn tegen medelijden dan zelfmedelijden. Onder het vergrootglas van het eigen falen wordt doorgaans andermans schuld zichtbaar. Kneusje van de klas. Reserve in het voetbalteam. Overgeslagen tijdens de kusjesdans. Transparant aan de toog. Krap bij kas, knaapje tussen…

ogen ontluiken uit zoete roes verstoten zoveel licht valt zwaar…

Een zelfde schuld: een zelfde lot Voor allen. ’t Gezin, ’t geslacht, het volk, de staat, De kleinen en de groten: Verlaten wordt wat God verlaat, Wat God verstoot, verstoten. Wel hoort men daaglijks stem op stem Weerklinken: „Geen nood! wij redden ’t zonder Hem!” Maar die het zeggen — zinken.…

De storm en de wind bliezen haar weg, de aarde verstootte haar maar toen ook de zon haar liet dorren overspoelde de regen haar…

zon heeft heel even geschenen eigenlijk niet eens een heel jaar plots waren ze allebei verdwenen stonden niet meer voor je klaar Hun eigen rotwereld vrat hen op drank, drugs en allerlei rotzooi dus gaven ze jou een schop en dachten niet: wat is ze mooi Ouderschap is nu uitgesloten de rechter heeft terecht beslist ze hebben jou keihard verstoten…

Een kleine, verstoten zwerver, heeft geluk gehad. Eindelijk heeft een nieuw thuis, een verloren kater welkom gevonden.…

maar weet dat ik nu even kniel dus wil me niet verstoten. Dus wil me niet verstoten, vergeef me weer een keer die schuld, houd niet je hart gesloten, dan wordt mijn diepste wens vervuld.…

Scheiden, voelt aan als de kinderen verstoten Men zegt dat het niet zo is, doch sinds ik jouw verliet, moet ik er alles aan doen om ze te laten zien dat ik het huis heb verlaten maar ze niet heb verstoten, en nu... De scheidbrief... Het is definitief! Ik moest toch huilen, ook al mag een man dat niet! Afgewezen zijn, doet pijn...…

Ik werd verstoten ja, weggegooid omdat ik niet voldeed maar jij zult je stoten, na mijn beraad ben ik het, die jou meed gaf ik niet voldoende liefde, was ik niet jouw zalige geliefde?…

van enkele grammen lood samengebracht in de handen van een idioot vergeten, verstoten, uitgescholden wordt hij over het hoofd gezien een kans om niet te laten liggen lacht hem een nieuwe toekomst tegemoet…

Zo jong als je bent, Je voelt je een vent Ik plaag je en sar, Compleet in de war Een tast van je hand, Verpest met verstand Gevoelens verstoten, Nooit van je genoten Ik droom en jij kust...…

nam zelfs mijn sokken mee Verstoten uit mijn huisje van eens tevree Ik stort me nog eens in zee, dromend van de zon Had ik al verteld wat ik allemaal wilde bereiken?…

de vader bewaakt zich als een fort een bastion van spanning en van dreiging mijn pijlen buigen krom nog voor ze zijn geschoten mijn boog is reeds verdord nog voor hij is gevormd en zinnen breken af nog voor ze zijn gesproken mijn woorden zijn te kort om vader te verstoten…

De vader bewaakt zich als een fort Een bastion van spanning en van dreiging Mijn pijlen buigen krom Nog voor ze zijn geschoten Mijn boog is reeds verdord Nog voor hij is gevormd En zinnen breken af Nog voor ze zijn gesproken Mijn woorden zijn te kort Om vader te verstoten…

MOE GESTREDEN moe gestreden veel geleden gevallen en weer opgestaan wankelend en onzeker ga ik door het leven samen, soms alleen geliefd, verlaten omarmd, verstoten zoek ik de weg die bij mij past…

Buitengesloten na hooggestemde verwachting ooit binnengelaten te worden maar xenofobisme en verachting alom de deur voorgoed met zeven sloten gesloten vastbesloten elke vluchteling te verstoten nog voordat hij aan de poorten klopt, nog alvoor hij doodgezwegen wordt…

zij hebben jou tentoongesteld als creatuur van deze tijd alles wat afwijkend is vindt spot en pesterij de eenheidsworst is slank en blond gemaakt met witte tandenrij volgzaam is de leus en op bevel word je verstoten het zwarte schaap ben jij…

Pijn is je opbrengst je had beter moeten (kunnen) weten daar sta je nu...alleen men heeft je verstoten en terecht.…

Het lijstje krimpt, een deel valt door de mand Al wordt 'mijn' mol toch week na week verstoten Ik schaar mij bij de paar miljoen molloten…

Hugofobie, gecanceld en verstoten. Mijn sponsor kwam met het bericht aanzetten: “Te weinig inclusief uw snelsonnetten”.…

een regenboog een zonnestraal verstoten al mijn doelen een wonder en een gouden schat laten mij de liefde voelen jij bent die regenboog die zonnestraal dat wonder en die gouden schat niemand gaf mij ooit het gevoel dat mijn leven zoiets nuttigs had…

verstoten van huis en haard dwaalde ze onbegrepen door de velden van isolement waarin het rijk der schimmen de hare werd, zich ontpoppend tot 'n schaamteloze gebruiker kropen stemmen uit pakken melk overal afluister apparatuur de wereld was krankjorum geworden zij verdronk..…

Weet je nog hoe je daar zat, daar op die bank in een klein park, in een saai, bijna uitgedoofd dorp, genaamd Voorthuizen. Hoe je zwaar vereenzaamd jezelf staande probeerde te houden met de schaarse momenten van liefdevol en troostrijk contact, zoals van die ene vrouw, waar je smoorverliefd op was, maar die met de organist getrouwd was.…

De nachtelijke stemmen van het oerwoud in duisternis zwijgen slechts takkengekraak laat zich horen de kudde olifanten voert strijd met kronkelvingers van lianen achter de groep ligt een pas gebaand pad daarover strompelt een eenzame bul reusachtig _ spookachtig _ vaal wit wegens die eigenaardige kleur door zijn medeschepsels verstoten…

Tot wie wij kleinen mogen gaan; de enigen die ons nooit verstoten.…

Tot wie wij kleinen mogen gaan; de enigen die ons nooit verstoten. --------------------------------- uit: "Niet nog een boek"…

Als een morgenster Zo schitterend geweven In haar nachtkasteel Haar rode paradijs De warmte van haar hart Doet mij beseffen Er is een God En zij is het bewijs Als een koningin Haar troon van lichte zeden Haar lichaam naakt Zo lustelijk bemint Door lust gehaat Door jaloezie verstoten Zo lieflijk schoon Men noemt haar satanskind…